Hastane polisi , yusuf' un ablasına ulaşır;
_ Ayben hanım, iyi akşamlar
_ Evet, benim,
Ama, bu telefon, benim kardeşime ait,
siz kimsiniz?
_Ben, polis memuru, 'Soner Durukan'
Ayben, bir an dona kalır?
İçinden o kadar hızlı düşünür ki!
_polis mi?
Hemen nasıl öğrenmiş olabilirler?
_Birisi mi, öttü acaba?
Aceleyle sorar?
Ama, bu telefon , kardeşimin telefonu?"
Ayben, bu cümleyi , içinden o kadar hızlı düşünür ve tekrar eder ki! ağzından tuhaf tuhaf kelimeler çıkmaya başlar. Adeta kekelemektedir.
tekrar tekrar ama bu telefon kardeşimin,
diyordu.
O kadar, korktu ve heyecanlandı ki!
Kardeşinin bu olaylarla , bağlantısını anlayamıyordu.
Polis memuru da, kardeşinle ilgili hoş olmayan haberler karşısında, ablasının böyle tepkiler vereceğini normal karşıladı.
Sakinleşmesini
