ม่านหรงเพิ่งรู้ว่าตนเองนั้นตกหลุมพรางของบุรุษบ้าก็ในยามนี้ล่ะ
บุรุษพานางเดินย่ำออกไปทั่วในท้องทุ่งกว้าง นางแต่งกายแบบชาวบ้าน ม่านหรงกำลังเดินทางมาเก็บฝ้ายและตรวจสอบหมู่บ้านที่มีคนอพยพไปจนหมดแล้วเพราะสงคราม
เมื่อนางมองเห็นทุ่งฝ้ายอยู่ไกลๆและร้องขอท่านแม่ทัพโจวขึ้นมา เช่นนั้นในยามนี้นางจึงได้มาเก็บฝ้ายกับเหล่าทหารและท่านแม่ทัพโจวก็ยืนคลอเคลียอยู่
แม่ทัพโจวให้นางถือกระสอบป่านและตนเองนั้นช่วยดึงฝ้ายใส่กระสอบ ม่านหรงอับอายจนหน้าแดงร้อนขึ้นมา ดีที่เหล่าทหารของสกุลโจวนั้นมิกล้าล้อเลียนนางเลย มิเช่นนั้นนางคงต้องมุดหัวลงไปในดงฝ้ายแล้ว
“ร้อนหรือไม่ เหตุใดเจ้าจึงหน้าแดงนัก ”
“อรื้อ มิร้อนเจ้าค่ะ ท่านอย่ารุ่มร่ามนัก ”
“หึ หึ รุ่มร่ามอันใด เหล่านกคู่รักทั้งหลายก็เป็นเช่นนี้กันทั้งนั้น นกสามีช่วยภรรยาสร้างรังนอนก็มิผิดอันใด “
บุรุษเอ่ยกระซิบเกี้ยวนางอย่างหน้าทน ม่านหรงร้อนสลับหนาวขึ้นมา คิดถึงร
