แม่ทัพโจวนั่งลงบนตั่งนอนยั่วยวนคน ม่านหรงหัวเราะเบาๆและขยับกายลดตัวลงนำรองเท้าหนังวัวมาสวมให้ท่านแม่ทัพโจวแล้วยกยิ้มขึ้นมา
“ที่แท้ท่านแม่ทัพก็ต้องสวมรองเท้าใหญ่ที่สุดในร้านรองเท้าจริงๆด้วย เป็นดั่งที่พ่อบ้านบอกเอาไว้มิมีผิดเลยนะเจ้าคะ “
”หึ หึ ข้านั้นตัวโตนักเจ้าก็รู้ มิใช่ว่าทุกราตรีเจ้าก็สัมผัสอยู่มิใช่หรืออย่างไรกัน ฝุเหริน “
แม่ทัพโจวเย้าแหย่ภรรยา ที่เพียงแค่เอ่ยคำหนึ่งขึ้นมา นางก็หน้าแดงไปจนหมดแล้ว แม่ทัพโจวมีความสุขมากที่เห็นนางนั้นกายสั่นไหวดั่งลูกนก ในกายของท่านแม่ทัพคล้ายกำลังจะงอกหูและแยกเขี้ยวขาวขึ้นมาแล้ว
“แต่เอาเถิด วันนี้นางนั้นทำดี เช่นนี้ก็ต้องข่มใจมิรังแกนางไปเสียแล้ว ”
ม่านหรงเขินอายแต่ทว่าก็มิอยากจะต่อคำสามีจอมราคะนัก
“อรืม หนังวัวนี้ก็นุ่มดีนัก หากใช้ใส่ลาดตะเวนในชุดเกราะอ่อนก็คงเข้าคู่กันได้เป็นอย่างดี เจ้าช่างรู้ใจข้ายิ่ง“
แม่ทัพโจวหยอดคำหวานลงไปอีก ก่อนที่จะ
