อยู่เฉย ๆ Nc
1248 Words
ศรันย์พาหญิงสาวมาพักที่บ้านตากอากาศหลังหนึ่ง หลังจากแวะดูงานที่โรงแรมเรียบร้อยแล้ว เมื่อเข้ามาในบ้านก็พบกับถุงเสื้อผ้า5ถุงใหญ่ 3ถุงเป็นเสื้อผ้าแบรนด์ที่เธอสวมใส่ส่วนอีกสองถุงเป็นเสื้อผ้าผู้ชาย
"เลขาผมเป็นคนจัดการ" ศรันย์กระซิบบอกเธอจากด้านหลัง
"นี่เป็นแผนของคุณหรือเปล่าคะ" พิมพิชญาหันมาถามเขาด้วยใบหน้าบึ้งตึง
"ยังไงเราสองคนก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี"
"แต่มันก็ยังไม่แต่งนี่คะ"
"แล้ว?" ศรันย์ยืนสองมือล้วงกระเป๋ากางเกงเลิกคิ้วข้างหนึ่งถามหญิงสาว
"ถึงเราจะไม่ได้รักกัน แต่ผมเสียสินสอดเป็นร้อยล้านคงไม่เอาคุณมานอนจับมือหรอกนะ" เขาพูดทั้งยังจ้องหน้าหญิงสาว
"แต่ชั้นยังไม่พร้อม" พิมพิชญาพูดพร้อมกับหันหน้าหนีสายตาของเขา ศรันย์ยักไหล่ใส่เธอแล้วเดินไปหยิบไวน์ในตู้แช่ออกมาสองขวด ขึ้นไปกินที่ระเบียงห้องนอนด้านบน หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆยังไงเรื่องนี้ก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี ไม่ใช่ในละครที่อแต่งงานแล้วแยกห้องนอนกัน และมันคงหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องนอนที่มีอยู่ห้องเดียวของบ้านหลังนี้ เกือบทุกอย่างในห้องถูกตกแต่งด้วยสีขาว มีลมพัดเข้ามาตลอดแม้ไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศแต่ก็ไม่ได้รู้สึกร้อน เมื่อมองออกไปที่ระเบียงห้องก็พบศรันย์นั่งที่เก้าอี้พับมองทะเลที่มืดมิดอยู่ เพราะเก้าอี้มีตัวเดียวเธอจึงจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนแต่ศรันย์เรียกเธอไว้เสียก่อน
"นั่งเป็นเพื่อนผมหน่อย" เธอหันกลับมามองเขา
"เดี๋ยวชั้นไปหาเก้าอี้มานั่งค่ะ" ทำท่าจะเดินไปแต่เขาก็เรียกเธอไว้อีก
"ไม่ต้อง มานี่มา" ศรันย์มีท่าทางเปลี่ยนไปจนเธอรู้สึกหวั่นๆ แต่ก็เดินเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ
พรึ่บ
"ว๊ายยย" หญิงสาวตกใจอุทานออกมาเมื่อเขาดึงกระตุกแขนของเธอให้นั่งลงบนตักเขา
"คุณ!" เธอพยายามดิ้นขลุกขลัก
"อยู่เฉยๆ" เขารักเธอไว้แน่นในอ้อมกอดจนสัมผัสได้ว่าตัวเธอสั่นอย่างกับลูกนกเปียกฝน
"คุณกลัวผมหรอ" เขาถามในขณะที่ใบหน้าของเขาและเธอห่างกันแค่คืบ
"ค่ะ" พิมพิชญาก้มหน้ายอมรับออกมาตรงๆ
"คุณเคยมีแฟนหรือเปล่า"
หญิงสาวส่ายหัวแทนคำตอบ
"เรียกผมว่าพี่ ผมแก่กว่าคุณเกือบเจ็ดปี"
"คะ?" เธอมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
"เรียกพี่รันย์ แล้วแทนตัวเองว่าพรีม"
หญิงสาวยังคงทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ
"งงอะไร"
"คะ คือ...อุ้บ" ศรันย์ฉกจูบที่ริมฝีปากของคนที่ดูฉลาดแต่กับไม่เข้าใจในเรื่องที่เขาบอก
"คุณ!"
"เมื่อกี้บอกว่ายังไง"
"ก็ชะ.. พรีมไม่ชิน"
ฟอดดดดด
ศรันย์ก้มหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
"น่ารักมาก" เขาพูดกับเธอแล้วกดศีรษะของเธอให้นอนซบที่แผงอกของเขา
"คืนนี้ไม่ทำอะไรหรอก รู้ว่ากลัว" เขาบอกกับแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม
หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกแต่ยอมนอนซบที่แผงอกของเขาเธอนอนอยู่แบบนั้นแล้วผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
ศรันย์เผยรอยยิ้มร้ายกาจออกมาเมื่อหญิงสาวมีท่าทีอ่อนลงให้กับเขา เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงที่เขาและพิมพิชญานั่งกันอยู่ที่ระเบียงท่ามกลางความมืดมีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์เท่านั้นที่สาดส่องคลื่นน้ำทะเล อากาศเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆคนเผลอหลับกอดซุกเขาไว้แน่นเมื่อรู้สึกหนาวจนตัวสั่น ศรันย์จึงอุ้มเธอเข้ามานอนในห้องวางเธอลงบนเตียงแล้วตามคร่อมทับเธอไว้ เขาพิศมองใบหน้าหญิงสาวยามหลับเธอสวยเหมือนภาพตรงหน้าไม่มีอยู่จริง เขาเจอผู้หญิงสวยมามากมาย แต่รู้สึกว่าเธอต่างจากทุกคนซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงคิดแบบนั้น
"อื้อออ" ศรันย์ก้มลงประกบปากหญิงสาวที่ยังหลับอยู่ทำให้เธอส่งเสียงออกมาเมื่อถูกรบกวน ศรันย์ดูดดึงริมฝีปากบนล่างของเธออย่างดูดดื่มจนเจ้าตัวเริ่มรู้สึกตัว
"หื้อออ คุณ" เธอพยายามเบี่ยงหน้าหลบเขา
"บอกให้เรียกพี่"
"พะ...อื้อ" ไม่มีโอกาสให้ได้แก้ตัวคราวนี้เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากเธอด้วย ฝ่ามือใหญ่บีบหน้าอกของเธอผ่านเสื้อผ้าราคาแพงของเธอ
"อื้ออออ" เธอส่ายหัวให้เขาพัลวัน
"อยู่เฉยๆแล้วจะไม่ยัดมันเข้าไป" ศรันย์กระซิบบอกที่ข้างหู
"แต่ถ้าดิ้นจะกระแทกเข้าไปให้มิด" พิมพิชญากลัวคำพูดเขาจนตัวสั่น ใจก็เต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ เขาปลดชุดเดรสของเธอออกจากไหล่เล็กดึงมันให้หลุดพ้นตัวเธอทางปลายเท้า หญิงสาวที่เหลือเพียงชุดชั้นในรีบคว้าผ้าห่มมาปรกคลุมตัว แต่ก็ถูกศรันย์ดึงออก
"พี่บอกว่าให้อยู่เฉยๆ" เขามองเธอด้วยสายตาคมเข้ม ก้มลงจูบดูดดึงริมฝีปากของเธอที่ตอนนี้บวมเจ่อเล็กน้อยอย่างหื่นกระหาย มือของเขาทำหน้าที่ปลดเปลื้องชั้นในที่เหลือของเธอออก แล้วตามด้วยตัวเองที่เปลือยกายหมดสิ้นไม่ต่างจากเธอ หญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเห็นลำกายของเขา มันใหญ่กว่าแขนเธอด้วยซ้ำ ถ้าเขากระแทกเข้ามาจริงเธอคงแย่แน่ๆ
"คุณ เอ่อ พี่บอกจะไม่เอามันเข้ามา"
"ใช่ครับ ถ้าพรีมไม่ดิ้น" พูดจบเขาก้มลงเลียที่ยอดอกสีชมพูของเธอเขารัวลิ้นปาดเลียขึ้นลงมือก็บีบขยำที่หน้าอกใหญ่จนล้นฝ่ามือ กระทั่งหญิงสาวเกิดความรู้สึกแปลกใหม่เม้มปากไว้เเน่นกลัวจะหลุดเสียงหน้าอายออกมา
ศรัณย์เคลื่อนตัวลงต่ำเรื่อยๆดูดเม้มทำรอยทั่วหน้าท้องแบนราบเลื้อยลงมาจนใบหน้าอยู่ใกล้ดอกไม้งามของเธอ พิมพิชญาหนีบขาเข้าหากันแน่นเมื่ออายสายตาของเขาที่จ้องมองมา แต่ก็ถูกเขาจับขาแยกออกแล้วซุกใบหน้าเข้าใส่กลางความสาวของเธอทันที
"อื้อออ ไม่นะ"
ศรันย์ลงลิ้นระรัวที่เกษรดอกไม้ของเธอบ้างก็ดูดดึงอย่างคนหื่นกระหาย หญิงสาวใช้สองมือปิดปากตัวเองไว้กลัวจะหลุดเสียงครางให้เขาได้ยิน เขายังคงแยงลิ้นเข้าออกในตัวเธออย่างหนักหน่วงจนเธอเริ่มเกร็งแอ่นอกขึ้นลอยเหนือที่นอนก่อนจะทิ้งตัวลงอย่างคนหมดแรง
ศรันย์จึงผละมามองหน้าเธอที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"เสร็จแล้ว?" เขาถามเธอด้วยใบหน้ายียวน หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างไว้แน่นเมื่อเห็นแววตาที่มองมาอย่างล้อเลียน แต่ไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทางแบบนั้นมันยั่วยวนเขาขนาดไหน เขาก้มลงจูบปากเธออีกครั้ง มือสาวชักรูดที่แก่นกายตัวเองด้วยความเร็ว
"ซี๊ดดดด" เขามองหน้าเธอที่หลับตากัดปากไว้แน่นก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นลงบนต้นขาเธอ
"ฮือออออ"
- Writer
