พิมพิชญามองคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่กับคนรักของเธอเดินเกาะแขนกันออกจากบ้านไป
"พรีมครับ" เธอยืนเหม่อลอยจนไม่รู้ตัวว่าศรันย์เข้าห้องมาตั้งแต่เมื่อไร
"พวกเขามานานหรือยังครับ"
"เกือบชั่วโมงแล้วค่ะ"
"พวกเขารับปากว่าจะไม่มายุ่งกับพรีมอีก"
"พี่รันย์ทำยังไงเขาถึงยอมกลับไปคะ"
"พี่ให้พวกไปอยู่บ้านสวนที่จังหวัดอื่น พี่ไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นมาวนเวียนอยู่ใกล้พรีม"
"พี่รันย์หึงพรีมกับเขาหรอคะ"
"ไม่ใช่ครับ แต่ผู้ชายคนนั้นอันตรายพี่ไม่อยากให้เขามาอยู่ใกล้เรา"
"พี่รันย์รู้จักเขามาก่อนหรอคะ" เธอเกิดความสงสัยในเมื่อนี่น่าจะเป็นการเจอกันครั้งแรก แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าผู้ชายคนนั้นอันตราย
"เอาเป็นว่าพี่รู้ละกันครับ" เขาเดินเข้าไปโอบไหล่ของเธอ แล้วมองหน้าเหมือนมีเรื่องต้องการที่จะคุย
"มีอะไรจะพูดกับพรีมหรอคะ"
"คือออ เรื่องน้องสาวของพรีม" เธอตวัดสายตามองเขา ศรันย์รู้สึกเกร็งทันทีเมื่อเห็นสายตาของเธอ
"ไ
