สาวน้อยสิชาขยับตัวไปมาบนเตียงแข็ง ๆ... มันอุ่น แต่มันแข็งเกินเตียงปกติไปมาก เธอขยี้ตาสองสามทีแล้วหมายจะบิดขี้เกียจ มือน้อยมันก็ดันไปชนกับหมอนข้างที่ขนาบอยู่ด้านหลังและแข็งพอ ๆ กันกับเตียงที่เธอนอนทับอยู่
ทำไมเตียงนอนกับหมอนข้างบ้านพี่ ๆ มันแข็งขนาดนี้เนี่ย? แข็งแบบแปลก ๆ แข็งแบบ... แน่น ๆ อุ่น ๆ
สาวน้อยคิดแล้วแปลกใจ แถมตรงก้นและหน้าท้องของเธอยังมีส่วนที่แข็งราวหินดุนดันอยู่ มันทั้งอุ่นจนเกือบร้อนและแข็งจนสะกิดให้เธอตื่นนอนได้ สิชาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองรอบตัวแล้วมีอันต้องร้องกรี๊ดทันที
“กรี๊ด! พี่เบน! พี่บอม! พวกพี่มานอนห้องซินได้ยังไง?” สาวน้อยรีบเขย่าตัวพี่ ๆ สองคนให้ลุกขึ้นมา
“งื้อออ... อะไรกันยัยซิน? นี่มันกี่โมง? พวกฉันเพิ่งได้นอนตอนใกล้เช้านี่เอง ยังปรับเวลาตัวเองให้เข้ากับเวลาที่ไทยไม่ได้เลยจะโวยวายทำไมเนี่ย?” คังบอมลุกขึ้นมานั่งก่อนแล้วถามน้องสาวด้วยเสียงงัวเงีย
เบนยันตัวลุกขึ้นมา
