ชายในฝัน
1619 Words
เมื่อเวลาผ่านไป จวบจนกระทั่งถึงเวลานัดหมาย จารวีได้ดื่มไวน์เข้าไปหลายแก้ว เพื่อย้อมใจ ทั้งที่พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ไม่วายที่จะเป็นกังวลอยู่ดี
ใครจะรู้ว่าชะตาของเธอกำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล เนื่องจากฌอนกำลังจำเบอร์ห้องของคนที่เขากำลังจะไปพบ สลับกับเบอร์ห้องของจารวี ซึ่งชายหนุ่มเร่งรีบเสียจนลืมหยิบโทรศัพท์มือถือมาด้วย
เนื่องจากโรงแรมแห่งนี้อยู่ภายใต้การบริหารของเขา ซึ่งบิดาได้มอบตำแหน่งผู้บริหารให้กับฌอน จึงทำให้ชายหนุ่มต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างกรุงเทพฯ กับกระบี่เป็นประจำ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ซึ่งทำให้จารวีรีบวางแก้วในมือลง เธอสำรวจชุดกระโปรงยาวสายเดี่ยวสีขาวลายดอกสีสันสดใส ก่อนจะเดินไปเปิดประตูต้อนรับแขกวีไอพีของเธอ
เพียงแค่ได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม ทำเอาจารวีถึงกับตลึงในความหล่อขั้นเทพของเขา หญิงสาวตกอยู่ในภวังค์ราวกับต้องมนต์ เธอถึงกับแอบชมมินดาในใจ ที่คัดสรรค์ผู้ชายตรงหน้ามาให้ ดูจากโพรไฟล์แล้วถือว่าเลิศมากสำหรับเธอ
“เชิญค่ะ”
“คุณอยู่คนเดียวเหรอครับ” ฌอนเริ่มไม่แน่ใจ เมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีแปลก ๆ ซึ่งเธอไม่น่าใช่แขกที่กำลังมีปัญหากับทางโรงแรม
“ใช่ค่ะ”
“คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“มีสิค่ะ ถ้าไม่มีฉันจะให้คนเรียกคุณมาช่วยเหรอ” หญิงสาวถึงกับใช้น้ำเสียงแข็ง เธอปรายตามองชายหนุ่มด้วยท่าทีปลื้มเขาสุด ๆ จารวีเพิ่งสัมผัสได้ถึงความรู้สึก ๆ ลึก ๆ ภายในใจ
“มีอะไรก็ว่ามา ถ้าผมช่วยได้ผมก็ยินดีที่จะช่วยคุณ”
“เชิญนั่งก่อนสิค่ะ” หญิงสาวเชื้อเชิญชายหนุ่มไปนั่ง ซึ่งเธอได้เตรียมเครื่องดื่มไว้ให้เขา
คนทั้งสองเริ่มเปิดใจกับอีกฝ่าย แต่อยู่ภายใต้การเข้าใจผิดของเขาและเธอ เมื่อจารวีคิดว่าชายตรงหน้าคือคนที่มินดาแนะนำมาให้ ส่วนฌอนเองก็คิดว่าหญิงสาวตรงหน้าคือแขกที่พนักงานทางโรงแรมแจ้งมา
“คุณชื่ออะไรคะ”
“ผมฌอน”
“ฉันจารวี หรือจะเรียกสั้น ๆ ว่าจาก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณฌอน” หญิงสาวยื่นมือออกไป ซึ่งทำให้ฌอนเอื้อมมาแตะเบา ๆ ตามมารยาท
จากนั้นหญิงสาวได้ส่งแก้วเครื่องดื่มให้กับเขา ชายหนุ่มเองก็ไม่ปฏิเสธ เพราะเขาอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะมาไม้ไหนกันแน่ เขายอมรับวาเธอดูดีในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ถึงกับสวยโดดเด่นกว่าใคร ส่วนเรื่องนิสัยเขาเดาได้ว่าคงแย่กว่าหน้าตาเยอะเลยทีเดียว
“เรามาเข้าประเด็นสำคัญเลยดีกว่า คุณโสดจริง ๆ ใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับผมโสด แล้วไง”
“คืนนี้คุณนอนกับฉันเอาไปเอาไปก่อนหนึ่งหมื่น” จารวีพูดพลางยัดธนบัตรใส่มือให้กับชายหนุ่ม แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความหวัง เมื่อหญิงสาวต้องการหลุดพ้นจากการถูกคลุมถุงชน
“ไม่ต้องทำหน้าสงสัยอะไรทั้งสิ้น พรุ่งนี้เราค่อยไปจดทะเบียนสมรสกัน ฉันจะเพิ่มเงินให้คุณอีกหนึ่งแสน”
“...?...” ฌอนยังคงนิ่งงัน ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาเจอกับเหตุการณ์บ้า ๆ แบบนี้ เธอไม่ถามเขาสักคำว่าเต็มใจหรือเปล่า ผู้หญิงคนนี้หลุดมาจากดาวดวงไหนกันนะ ถึงได้ทำอะไรผลีผลามไม่ไตร่ตรองให้ดีกว่านี้ ถ้าผู้ชายที่เธอลากเข้าห้องไม่ใช่เขา เธออาจโดนลากไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“เอาอย่างนี้ ฉันเปย์เต็มที่ไปเลย อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม แต่ฉันเหลือเงินอีกไม่มากหรอกนะ ที่สำคัญอย่าหวังจะได้ความรักจากฉัน เพราะเงื่อนไขนี้จะอยู่ใต้พันธะสัญญาหนึ่งปี จากนั้นคุณจะเป็นอิสระทันที” ฌอนเพ่งมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนยอมจ่ายเงิน เพื่อแลกกับการถูกเอาเปรียบโดยสิ้นเชิง เธอเป็นใครกันทำไมถึงกล้ายื่นข้อเสนอนี้ให้กับทาญาติหมื่นล้าน ลูกชายคนเดียวของเจ้าของธุรกิจผลิตอุปกรณ์การแพทย์
“เฮ้ย! คุณจะบ้ารึไง! ไปโดนตัวไหนมาเนี่ยหน้าแดงยังกับลูกตำลึงเมาใช่ไหมเนี่ย” ฌอนไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหน บ้าดีเดือดเท่าหญิงสาวตรงหน้านี้มาก่อน หน้าตาของเธอจิ้มลิ้มน่ารักดีอยู่หรอก แต่จะให้เขามาอยู่ภายใต้พันธะสัญญาอะไรนั่น เขาไม่เอาด้วยหรอก
“ฉันเพิ่งกดเงินมาสด ๆ ร้อน ๆ เพิ่มให้อีกก็ได้ สองหมื่นขาดตัว ฉันยอมลงทุนกินปลาเค็มทั้งเดือนเลยนะเนี่ย”
“คุณเริ่มเมาแล้วสินะ”
“โน! โน! โน! ไม่เอาไม่พูด เอาเงินไป... คุณคือผู้ชายคนแรกเลยนะที่ฉันยอมเปย์” จารวีพูดพลางเอาธนบัตรปึกเล็ก ๆ ยัดใส่มือของฌอน
“เพิ่งอกหักมารึไง”
“ฉันเนี่ยนะอกหัก ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ไม่ใช่ย๊ะ! ฉันกำลังถูกบังคับให้แต่งงานต่างหากเล่า ฮื้อ...ฮึก ฮึก ฮื้อ!”
“เฮ้ยคุณ! อะไรวะเนี่ย เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวหัวเราะ เป็นไบโพลาหรือไปโดนตัวไหนมาเนี่ย จับส่งตำรวจดีไหม”
“ไม่เอา... คุณพร้อมกัดก้อนเกลือกินกับฉันหรือยังคะ” หญิงสาวเริ่มพูดคล้ายคนเมา แต่ก็ยังคงแอบส่งสายตาหวานให้กับชายหนุ่ม
“ถ้าไม่มีอะไร ผมจะกลับแล้ว”
“อย่านะ! คุณห้ามทิ้งฉันไปเด็ดขาด!”
“ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย ผมมีงานต้องทำนะคุณ”
“คุณก็ลองเดินออกไปจากห้องนี้ดูสิ ฉันจะกระโดดลงไป ให้ใครต่อใครได้รู้ว่าผู้ชายอย่างคุณ ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันได้ลงคอ”
“คุณขู่ผมเหรอ” ถ้อยคำของจารวี ทำให้ฌอนถึงกับลำบากใจ เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ในห้องนี้กับเธอไปก่อน จนกว่าหญิงสาวจะหลับ แล้วเขาจะแอบกลับออกไป
“ฉันไม่ได้ขู่ คนที่จนตรอกมักจะทำอะไรสิ้นคิดเสมอ”
“ใจเย็น ๆ สิคุณ” ฌอนได้แต่ทำใจยอมรับ เมื่อเขาไม่อาจทิ้งเธอไว้ในห้องนี้ตามลำพังได้
“ฉันทำเอกสารมาเรียบร้อย เหลือแค่คุณลงนาม จากนั้นสัญญาฉบับนี้จะสมบูรณ์แบบทันที ลองอ่านดู” จารวีหยิบสัญญาที่เธอร่างเอาไว้ส่งให้กับฌอน
ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อเห็นข้อตกลงในสัญญาที่จารวีเป็นคนทำขึ้นมา ซึ่งเขาเพิ่งเจอผู้หญิงแบบเธอ ทำไมหญิงสาวถึงยอมเสียเปรียบขนาดนี้
ฌอนเริ่มสะดุดกับข้อที่สอง ห้ามเขาตกหลุมรักเธอเด็ดขาด ผู้หญิงเกือบทั้งโลกแข่งกันขายขนมจีบให้กับเขา แต่จารวีกลับไม่เหมือนใคร เธอชักหน้าสนใจแล้วสิ เขาจึงตัดสินใจลงนามในเอกสารด้วยรอยยิ้มกรุ่น
“ฉันให้คุณเลือก”
“อะไรกันเนี่ย” ชายหนุ่มถึงกับอุทานออกมา เมื่อเห็นจารวีเดินไปหยิบถุงยางหลายขนาดมาวางไว้ตรงหน้าเขา
“ถุงยางไง คุณไม่เคยใช้เหรอ” ฌอนโชกโชกเรื่องนี้มาพอสมควร คำถามนี้ควรเป็นเขามากกว่า ผู้หญิงบ้าอะไรหยิบมาทุกขนาด คนขายให้คงขยาดเธอไปแล้วมั้ง เธอตั้งใจซื้อมาทำไมเยอะแยะ ตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงบิ๊กไซซ์
“ฉันยินดีมอบสิ่งมีค่าให้กับคุณ เพื่อตอบแทนที่คุณยอมสละเวลาอันมีค่า มาทำตามสัญญาที่ร่างเอาไว้ในฉบับนี้” แววตาของเธอหม่นลงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงถ้อยคำที่บิดามารดาสั่งให้ทำ ทั้งที่เธอไม่เต็มใจเลยแม้แต่น้อย
“ทำไมคุณไม่แต่งงานกับเขา”
“ฉันไม่ได้รักเขา”
“แสดงว่าคุณมีคนที่รักอยู่แล้ว”
“เปล่า”
“ไม่มีก็แค่แต่ง ๆ ไปก็สิ้นเรื่องแล้ว”
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นนะสิ ฉันเห็นเขาเป็นเหมือนพี่ชาย ฉันทำใจยอมรับสถานะสามีภรรยาไม่ได้ มันบอกไม่ถูกอ่ะ ต้องเจอกับตัวถึงจะเข้าใจ”
“แล้วทำไมต้องเป็นผม”
“เหตุผลง่าย ๆ คุณกับฉันต่างก็โสดไม่ใช่เหรอ เราไม่ได้ทำผิดศีลข้อสามสักหน่อยนี่นา ก็ไม่เห็นต้องแคร์ใคร ขอแค่ฉันไม่ต้องแต่งงานกับเฮียตี๋ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน” ถึงแม้จารวีจะดื่มเข้าไปหลายแก้ว เธอก็ยังคงมีสติมากพอ ที่จะเจรจากับฌอน
“ทำไมต้องจดทะเบียนสมรส”
“มันคือสิ่งสำคัญ เพราะเอกสารที่เป็นลายลักษณ์อักษร สามารถยืนยันในความสัมพันธ์ของฉันกับคุณได้อย่างไม่มีข้อแม้” ฌอนเริ่มรู้สึกอยากเล่นอะไรสนุก ๆ เขาจึงตัดสินใจรับปากเธอ
“โอเค ผมตกลงทำตามเงื่อนไขของคุณ”
“ขอบคุณนะคะ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เราไปแต่งงานกันปลอม ๆ ใส่ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว จัดฉากให้ดูน่าเชื่อถือ แล้วถ่ายภาพกันนะคะ”
“เรื่องนั้นเดี๋ยวผมเป็นธุระจัดการให้คุณเอง”
“ขอบคุณมากค่ะ” จารวีไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน เธอเพิ่งค้นพบคำตอบของการถูกเอาใจใส่ ถึงแม้ความสัมพันธ์มันจะเป็นเพียงแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง เธอก็อยากทำให้การใช้ชีวิตคู่กำมะลอราบรื่น
- Writer
