“อย่าเล่นตัวไปหน่อย…”
ซ่า!
“ไปตายซะ”
ใบหน้าหล่อเหลาเปียกไปด้วยเหล้าราคาแพงจากฝีมือลิตา หญิงสาวยืนมองคิมหันต์ด้วยแววตาไม่พอใจ หากอีกฝ่ายไม่ล้ำเส้นมากเกินไป ไม่ใช้มือลูบขา เธอคงมีความอดทนมากกว่านี้ ไม่ได้อยากทำกิริยาแบบนี้ใส่ลูกค้าระดับVVIP แต่คิมหันต์ดันไม่ให้เกียรติตนก่อน
“ก่อนจะเรียกฉันมา เจ้นัตตี้บอกชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าฉันไม่รับงานนอกเหนือจากการนั่งดื่ม”
คิมหันต์ขบกรามแน่นด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขามาก่อน! ลิตาคือคนแรกที่กล้าทำเรื่องอุกอาจเช่นนี้ ชายหนุ่มหยิบกระดาษทิชชูมาซับหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองลิตาอย่างเรียบนิ่ง แววตาเย็นชาทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ
“หึ กล้าดีเหมือนกันนิ ที่ทำแบบนี้กับฉัน”
“แล้วทำไมฉันจะไม่กล้า วิเศษวิโสมาจากไหน” ยังคงต่อปากต่อคำด้วยความโกรธที่คั่งค้าง รู้ว่าคิมหันต์กำลังโกรธ แต่เขากลับเลือกที่จะนิ่ง การที่เขานิ่งแบบนี้มันทำให้เธอไม่สามารถเดาใจผู้ชายคนนี้ได้ว่าต่อจากนี้เขาจะทำอะไรกับเธอ
“ฉันจะรายงานพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของเธอกับเจ้นัตตี้ยังไงดี นี่น่ะเหรอตัวท็อป? น่าผิดหวังจริงๆ”
“นายเป็นคนเริ่มก่อน ฉันไม่ผิด นายลวนลามฉัน”
“เธอก็น่าจะรู้ดีนิว่างานที่กำลังทำมันเสี่ยงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอยู่แล้ว หรือว่าฉันพูดผิด?”
กลายเป็นว่าเธอเถียงเขาไม่ออกเสียอย่างนั้น ไม่กล้าพูดอะไรกับคิมหันต์เยอะ เพราะเจ้นัตตี้บอกว่าเขาคือลูกค้าระดับVVIP แต่นิสัยโคตรต่ำตมสิ้นดี! อยากปะทะเขามากกว่านี้แต่เลือกที่จะนิ่ง ข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ นอกจากคิมหันต์เป็นลูกค้าระดับVVIPแล้ว เขายังถือเป็นคนมีอิทธิพลคนหนึ่ง
หากเธอเผลอทำอะไรให้เขาไม่พอใจขึ้นมา ตามมาเล่นงานเธอทีหลัง เธอก็ซวยน่ะสิ
คิมหันต์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อต่อสายตรงหาเจ้นัตตี้
“มาหาผมที่ห้องตอนนี้”
หัวใจเธอกระตุกวูบอีกครั้งเมื่อคิมหันต์พูดประโยคนั้นขึ้นมา เขาโทรเรียกเจ้นัตตี้มารับรู้พฤติกรรมของเธอแน่ๆ
“นี่ถึงขั้นโทรหาเจ้นัตตี้เลยเหรอ”
“เจ้านายเธอสมควรรับรู้พฤติกรรมของเธอ”
“ฉันขอโทษที่ทำพฤติกรรมแย่ๆ ใส่นาย ก็ตอนนั้นนายอยากมาลวนลามฉันก่อนทำไม นายอย่ารายงานเรื่องนี้กับเจ้นัตตี้เลยนะ” ประโยคหลังน้ำเสียงลิตาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“ก่อนหน้านี้ยังอวดเก่งอยู่เลย ตอนนี้กลับทำตัวน่าสงสารซะอย่างนั้น”
“ฉันขอโทษจริงๆ …” เธอไม่อยากโดนเจ้นัตตี้พักงานตอนนี้ เพราะเธอมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน แม่ของเธอป่วยหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาล อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่หมอนัดผ่าตัดแล้ว ทำให้เธอรีบหาเงินเพื่อนำไปจ่ายค่าผ่าตัดในครั้งนี้ มิหนำซ้ำค่าเทอมน้องชายยังจ่อเข้ามาอีก เครียดจนสมองใกล้ระเบิดอยู่แล้วตอนนี้
ถึงว่าทำไมวันนี้รู้สึกว่าต้องมีเรื่องซวยบางอย่างเกิดขึ้น และมันก็ดันเกิดขึ้นจริงๆ
“นายอย่าบอกเจ้นัตตี้ได้ไหม”
“หึ พอไม่แผลงฤทธิ์ก็ดูน่ารักขึ้นมาหน่อย”
เธอกัดฟันแน่น ที่ขอโทษคิมหันต์ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิด แค่ไม่อยากให้เขารายงานพฤติกรรมเมื่อครู่ให้เจ้นัตตี้รับรู้เท่านั้น อย่างมาเจ้นัตตี้แค่พักงาน ไม่ถึงขั้นไล่เธอออกหรอก
แอดด
เจ้นัตตี้เปิดประตูเข้ามา
“มีอะไรเหรอคิมหันต์?” เจ้นัตตี้เอ่ยถามคิมหันต์ และหันไปมองลิตาที่ยืนอยู่ข้างๆ
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?” มองแวบแรกก็รู้แล้วว่าต้องมีเรื่องเกิดขึ้น
ลิตายืนใจเต้นตุ่มๆ ต่อมๆ อย่างกลัวว่าคิมหันต์จะรายงานพฤติกรรมเมื่อครู่ให้เจ้นัตตี้ได้รับรู้ แต่พอได้ฟังคำตอบของอีกฝ่ายมันก็ทำให้เธอรู้สึกโล่งอก
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่จะบอกว่าตัวท็อปของเจ้ ดูแลดีสมกับเป็นตัวท็อป”
เจ้นัตตี้ทำหน้างงกับคำตอบที่ได้รับ รู้ว่าสิ่งที่คิมหันต์พูดไม่ใช่ความจริง แต่ไม่ได้ซักไซ้ไล่เรียงอีกฝ่าย
“เรียกเจ้มาเพราะจะบอกแค่นี้?”
“ผมมีธุระต่อ ขอตัวกลับก่อนนะครับ” เขาดึงสายตากลับมามองลิตาอย่างคาดโทษ ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไป โดยยัดเงินสองปึกในมือให้เจ้นัตตี้
“ผมให้”
“ให้เจ้?” เจ้นัตตี้ยิ่งงงไปใหญ่กับความใจป้ำของคิมหันต์ ก่อนหน้านี้จ่ายค่าตัวลิตามาแล้วสองเท่า ตอนนี้กลับให้เงินอีกสองปึก
คิมหันต์หยักหน้า ก่อนจะเดินออกไปท่ามกลางความมึนงงของเจ้นัตตี้
“เกิดอะไรขึ้นเหรอลิตา?”
“ลิตาสาดเหล้าใส่เขา”
“ห๊ะ?!” เจ้นัตตี้ถึงกับอุทานเสียงหลง
“สะ…สาดเหล้า?”
“ค่ะ ลิตาขอโทษนะคะ ผิดเองที่ไม่ระงับอารมณ์ตัวเองให้ดีๆ”
“โอ้ยตายแล้ว…” เจ้นัตตี้ถึงกับกุมขมับ
“ไม่เคยมีใครทำแบบนั้นกับคิมหันต์มาก่อน ลิตาคิดจริงๆ เหรอ ว่าที่คิมหันต์ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ไม่ใช่ว่าเขา จะไม่ทำอะไรนะ”
“มะ…หมายความว่ายังไงคะ?”
“คิมหันต์คนที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อกี้ คือคู่อริของสายฟ้า แฟนเก่าเรา”
“…”
“เจ้ก็เดาความคิดเขาไม่ได้ว่าเข้าหาลิตาทำไม แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนสายฟ้าส่งคนไปป่วนสนามแข่งรถที่กำลังจัดการแข่งขันรถประจำปีของคิมหันต์ บางที นี่อาจเป็นเหตุผลที่เขาเข้าหาเราก็ได้”
“ลิตาไม่เข้าใจ”
“เราเล่นไปสาดเหล้าใส่หน้าเขาแบบนั้น เรื่องคงไม่จบง่ายๆ อย่างแน่นอน”
คิมหันต์ทำเหมือนจะยอม แต่คิดจริงๆ เหรอ ว่าคนชอบ ‘เอาชนะ’ คนอื่นอย่างคิมหันต์จะยอมเรื่องนี้ง่ายๆ ไม่มีทาง…