POISON EP.3 พยายามแค่ไหน
1416 Words
EP.3
เอวาเดินวนเวียนอยู่แถว ๆ หน้าตึกคณะบัญชีของเธอ หลายวันมาแล้วที่ไม่ได้เจอเขาที่มหาวิทยาลัย เธอกระวนกระวายใจยามที่คิดถึง ไม่ได้เจอหน้าหรือพูดคุย
ใบหน้าหล่อเหลาทรงเสน่ห์ชวนให้หลงใหล ทำให้เธอเสียอาการอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใคร
ทันใดนั้นเอวาหยิบนามบัตรที่เขาเคยให้ไว้เมื่อครั้งก่อน ออกจากกระเป๋าสตางค์อย่างเร่งรีบ มองเบอร์โทรที่อยู่บนหน้าบัตร ปากสวยคลายยิ้มบาง ๆ แต่เพียงไม่นานรอยยิ้มก็ต้องหุบลงในพริบตา เมื่อเธอเกิดลังเล
"ถ้าเขาไม่รับล่ะ" เอวาถอดใจ เก็บนามบัตรลงกระเป๋าสตางค์ ร่างสวยยืนถอนหายใจ เดินไปนั่งที่ม้านั่งหินอ่อน ดวงตาสวยเหม่อลอย ในสมองเธอคิดถึงแต่เขาทุกเวลา
"คุณทำของใส่หนูหรือเปล่าเนี่ย" เธอต้องเป็นบ้าแล้วแน่ ๆ แต่เพียงไม่นานความคิดที่เธออยากจะโทรหาเขาวนกลับมาอีกครั้ง เอวาหยิบนามบัตรของเขาขึ้นมา พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ราคาแพงออกจากกระเป๋า
095-555-xxxx นิ้วเรียวสวยกดสัมผัสตัวเลขบนหน้าจอแล้วโทรออก ยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู แค่เพียงได้ยินเสียงรอสายหัวใจเธอเต้นตึกตัก ลุ้นว่าเขาจะรับสายไหม
[ฮัลโหล]
"ฮะ ฮัลโหลค่ะ คุณมาวินใช่ไหมคะ"
[นั่นใคร]
"เอวาค่ะ จำได้ไหมคะ"
[เอวา...] เสียงทุ้มยานพูดชื่อเธอ เหมือนเขาจะลืมเธอไปแล้วใช่ไหม เอวาใจหล่นตุบไปอยู่ที่ตาตุ่มราวกับคนอกหักทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มจีบ
"ที่ขับรถชนท้ายรถคุณ" เธอรีบพูดเตือนความจำของเขา เอวาไม่อยากให้มาวินลืมเธอ และเธอก็รู้ตัวดีว่าตอนนี้อาการลนลานของเธอมันหนักมากขึ้นทุกที
[ครับ รถคุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เลขาผมจัดการให้คุณแล้วนี่]
"ค่ะ ขอบคุณนะคะที่จัดการให้ เอ่อ...ที่เอวาโทรมาหาคุณเพราะ..."
-Part Mavin-
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ที่ดังอยู่บนโต๊ะทำงานดังขึ้นรบกวนสมาธิในการทำงาน มาวินวางปากกาสีทองด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาถอนหายใจแรง แล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เพื่อกดปิดเสียง แต่ทว่าชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ราคาแพง กลับทำให้ใบหน้าหล่อเข้มปรากฎรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าแล้วกดรับสาย เขาคิดไว้ไม่มีผิดว่าเธอต้องโทรหา แค่ช้าหรือเร็วก็เท่านั้น
"ฮัลโหล"
[ฮะ ฮัลโหลค่ะ คุณมาวินใช่ไหมคะ]
"นั่นใคร" เสียงเข้มพูดขึ้น เลิกคิ้วทำหน้าทะเล้น ทั้งที่ความจริงเบอร์ของเธอถูกเมมไว้ในเครื่องเขาก่อนแล้ว
[เอวาค่ะ จำได้ไหมคะ]
"เอวา..." มาวินแสร้งความจำเสื่อมเพียงครู่ ทำให้หญิงสาวที่สนทนาอยู่ปลายสายรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงลนลาน
[ที่ขับรถชนท้ายรถคุณ]
"ครับ รถคุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เลขาผมจัดการให้คุณแล้วนี่"
[ค่ะ ขอบคุณนะคะที่จัดการให้ เอ่อ...ที่เอวาโทรมาหาคุณเพราะ...]
"ผมมีประชุม ไว้ค่อยคุยกัน" เขาชิงตัดบทสนสนาเธอทิ้งในทันที มาวินไม่มีประชุมอะไรทั้งนั้น เขาต้องการให้เธอกระวนกระวายใจ ร้อนใจ อยากเจอเขามากขึ้น และมากขึ้น
-Part Ava-
"จะรีบวางสายไปไหน" เอวาถอนหายใจเฮือกยาว ๆ พอได้คุยกันเขาก็ดันมารีบวางสายเธอเสียอย่างนั้น หญิงสาวที่ไม่ทันเหลี่ยมคนเจ้าเล่ห์มากประสบการณ์ เดินตกหลุมพรางที่มาวินสร้างสถานการณ์ขึ้นมาอย่างง่ายดาย เพียงเพราะเขาใช้เสน่ห์ที่เรียกได้ว่าอันตรายต่อใจสาว ๆ จนแทบจะหลอมละลาย เอวาเลยกลายเป็นผู้ที่ถูกเลือกให้มาวินได้ของเล่นชิ้นใหม่ โดยที่เขาไม่ต้องเดินไปหาที่ไหน
เสน่ห์ของมาวินคืออาวุธร้ายชั้นหนึ่ง เพียงแค่เขายืนอยู่นิ่ง ๆ สาว ๆ ก็หลงหัวปักหัวปำ เหมือนที่เอวากำลังหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น
-วันต่อมา-
เอวามีเรียนแค่ช่วงเช้า เลิกเรียนตอนสิบเอ็ดโมงเธอก็ขับรถออกจากมหาวิทยาลัย เพื่อน ๆ ของเธอโทรถาม เพื่อชวนไปทานข้าวกลางวัน แต่เธอบอกไปว่ามีธุระ จะให้บอกไปตรง ๆ ว่าเธอไปหาผู้ชาย คงได้โดนเพื่อนแซวไปตลอดชีวิตแน่ ๆ
ออกจากมหาวิทยาลัยได้ เอวาเปิดกูเกิลแมพนำทางตรงไปยังสถานที่ที่ต้องการ ตอนนี้เธอกำลังจะเลี้ยวรถเข้าไปในตัวบริษัท D-Liquor
ดวงตากลมโตมองตึกสูงอย่างตกตะลึง การออกแบบและดีไซน์ที่ทันสมัย มีหน้าจอ LED โปรโมตสินค้าของบริษัทฉายบนตึก
"อยากขึ้นไปข้างบนจัง" เอวาพูดอยู่ในรถคนเดียว จุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่คือต้องการเจอเจ้าของบริษัท
"สวัสดีครับ มาพบใครครับ" รปภ.ถาม เพราะต้องมีการแลกบัตรก่อนเข้าไปถึงหน้าตึก ที่แห่งนี้ใช่ว่าจะให้ใครเข้าออกได้ง่าย ๆ
"พบคุณมาวินค่ะ"
"ได้นัดไว้ก่อนหรือเปล่าครับ"
"...เอ่อ นัดค่ะ" เธอแค่ตอบ ๆ ไปก่อน รปภ.อาจจะแค่ถามก็ได้
"สักครู่นะครับ" รปภ.หยิบวอที่ติดอยู่บนเอวขึ้นมาส่งสาร แล้วเดินห่างออกไป ไม่รู้ว่าเขากำลังคุยหรือถามอะไรกับใคร เอวารู้สึกใจสั่นกลัวว่าจะไม่ได้รับการอนุญาต และเพียงไม่นาน รปภ.ก็เดินกลับมาที่รถของเธอ
"คุณชื่ออะไรครับ"
"เอวาค่ะ"
"ชื่อคุณเอวาครับ" รปภ.คนเดิมพูดชื่อเธอผ่านวอเครื่องสื่อสาร และมีเสียงผู้หญิงตอบกลับมา
"ไม่มีชื่อเอวาที่นัดไว้ค่ะ"
"คุณได้ยินแล้วใช่ไหมครับ ผมคงให้คุณเข้าพบไม่ได้" รปภ.บอกกับเธอ แล้วโบกรถให้เธอวนออกจากบริษัท เอวาทำอะไรไม่ได้ เพราะความจริงเธอไม่ได้นัดเขาไว้ เธอเสียดายที่ไม่ได้เจอเขา และเสียดายเวลาที่ขับรถมาถึงที่ ไว้โอกาสหน้าถ้ามีเธอค่อยมาใหม่ก็ได้
ขณะที่ขับรถกลับเธอคิดตลอดทางว่าจะหาข้ออ้างเพื่อเจอเขายังไงดี "แล้วเมื่อไหร่หนูจะได้เจอคุณ หนูต้องทำยังไง"
เธอนั่งใช้ความคิดเมื่อรถติดไฟแดงว่าจะทำอย่างไร ถ้ารอบหน้าเธออยากมาหาเขาที่บริษัทอีก "ฝึกงาน" ใช่ อีกเดือนกว่า ๆ เธอต้องเริ่มฝึกงาน ก่อนที่จะเจอมาวิน เอวาตัดสินใจว่าจะฝึกงานกับธุรกิจของครอบครัว เพราะครอบครัวเธอเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง และมีหลายสาขาทั่วประเทศ
ทว่าตอนนี้เธอเปลี่ยนใจ อยากฝึกงานที่บริษัทอื่นเพราะมีแรงจูงใจจากคนที่ชื่อมาวิน
เอวายิ้มอย่างมีหวัง สองเท้าเหยียบคันเร่งเมื่อไฟจราจรเปลี่ยนสี เธอต้องกลับไปเสิร์ชหาข้อมูลของบริษัทว่าเปิดรับเด็กฝึกงานหรือไม่ เอวาเริ่มเห็นความเป็นไปได้ เธอต้องการยื่นใบฝึกงานที่นี่ที่เดียวเท่านั้น เขาต้องรับเธอแน่ ในเมื่อเรารู้จักกันแล้ว หรือไม่เธอก็อาจจะโทรไปขอให้เขาพิจารณารับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอไว้สักคน
-Part Mavin-
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"นายครับ คุณเอวามาขอพบนาย แต่คุณแอลลี่เธอปฏิเสธ ตอนนี้คุณเอวากลับไปแล้ว" วินโซ เลขาคนสนิทเปิดประตูบอกเรื่องที่เจ้านายสนใจเด็กสาวที่ชื่อเอวา
มาวินเงยหน้ามองลูกน้องด้วยสีหน้าเรียบ ก่อนจะเอ่ยถาม "แล้วยังไง"
"ก็เธอมาหานายถึงที่..." เขาทำหน้างง ก็เจ้านายเคยบอกว่าให้เธอตามเขาบ้าง และเธอก็มาแล้ว แต่ทำไมนายยังนิ่งเฉย
"ออกไปก่อน ฉันมีงานที่ต้องทำ" วินโซโค้งคำนับ หมุนตัวออกจากห้อง มาวินวางปากกาสีทองลงบนโต๊ะ เดินไปที่กระจกใสบานใหญ่ เห็นวิวทิวทัศน์กรุงเทพมหานครสว่างจ้า
"พยายามดีนี่ ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าเธอจะพยายามไปอีกสักแค่ไหน" ยิ่งรู้ว่าเธอสนใจเขามากแค่ไหน มาวินยิ่งอยากทรมานใจเธอให้มากขึ้นเท่านั้น
- Writer
