When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Sergio, gereğinden yüksek sesle Chiara’ya çıkışan karısına bakarken gülmemek için kendini kasıyordu. Arkasından eve giren adamlardan birinin kendini tutamayıp güldüğünü fark edince hafifçe dönüp ona ters bir bakış attı. “Sen ne dedin?” diyen Chiara’nın sesi kulağını tırmalarken araya girdi. “Yolu kapatıyorsun, çekil!” Kız şaşkınlıkla kenara çekildiğinde karısına doğru yürümeye başladı. Bütün gün onu düşünüyor, hiçbir şeye odaklanamıyor, neredeyse onsuz nefes bile alamadığını hissediyordu. Zaten hiçbir şeye odaklanamadığını, boşa zaman kaybettiğini fark ettiği an yapması gereken her şeyi bir kenara atıp evinin yolunu tutmuştu. Chiara’ya sırf karısını biraz sinir etmek için katlanıyordu. Karısını kızdırmak eğlenceli de olsa yapmak istediği, hatta acilen ihtiyaç duyduğu başka şeyler vardı.