ร่ายมนต์รักพิทักษ์ใจเธอ

ตื้อไม่เลิก

"โอเค ฉันตาฝาด ฉันตาฝาด" แพรวพราวนัดคีตะมาเจอที่บริษัท เพราะวันนี้มีเขามาเป็นแขกรับเชิญรายการวิทยุออนไลน์เพื่อโปรโมตคอนเสิร์ตและละครเรื่องใหม่ ขณะที่เดินเข้ามาที่บริษัทเธอก็ท่องปลอบใจตัวเอง

"ถ้าผีมันอยู่ที่สตูดิโอมาที่นี่มันต้องไม่เจอ" ในขณะที่กลัวก็ต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่าง

"กำปั่น ฉันรู้สึกเหมือนคุณตาคุณยายเจ้าที่มีอะไรอยากบอกฉันนะ แต่เหมือนท่านพูดไม่ได้" มนต์ชญาหันไปมองดูที่ศาลตายายหน้าบริษัท

"แกคิดมากไปเปล่า ฉันบอกแกแล้วไงทำงานของเราก็พอ" ผีก็กลัวตกงานก็กลัว

"สวัสดีค่ะ สวัสดีครับ พี่แพรว" เด็กสองคนทักทายเมื่อเจอแพรวพราวเดินสวนออกมาที่หน้าบริษัทพร้อมธูปและพวงมาลัย

"อ่อสวัสดีจ้ะ" เธอทักทายสั้นแล้วรีบตรงไปไหว้ที่ศาลหน้าบริษัททันที

"วันนี้ลงมาไหว้ศาลหรือคะ ทุกทีไม่เคยเห็นพี่ลงมาไหว้" มนต์ชญาถามไถ่เมื่อเจอกันอีกครั้งข้างในบริษัท

"เอ่อ...ไม่มีอะไรจ้ะ เพื่อความสบายใจ" แพรวพราวยังคงตอบแบบเลี่ยงๆเพราะเพิ่งว่ามนต์ชญาไปครั้งก่อนว่าไม่มีใครเชื่อเธอ

"พี่แพรวครับ มีคนมาฝากของให้คีตะครับให้แมสเซนเจอร์มาส่ง" แพรวพราวไหว้ศาลเสร็จเดินกลับเข้าไป ได้มีพนักงานคนหนึ่งเดินมาบอกพร้อมยื่นถุงกระดาษสีเรียบหรูใบหนึ่งให้เธอ

"สงสัยจะเป็นแฟนคลับนั่นแหล่ะ" แพรวพราวคาดเดา

"ต้องทานให้ได้นะคะพี่คีย์ เลิฟเลิฟค่ะ จะติดตามผลงานตลอดไปนะคะ" ข้อความในการ์ดใบหนึ่งติดไว้ที่กล่องเค้กช็อคโกแลตราคาแพงจากร้านดัง

"ลาภปากอีกแล้วตาคีย์ เกิดมาเป็นคนหน้าตาดีก็แบบนี้ ร้านนี้แพงด้วย" แพรวพราวอมยิ้มแต่ส่ายหัวเล็กๆในความเอ็นดูแกมหมั่นไส้ซุปตาร์หนุ่มรุ่นน้อง

"อ๊ะ ตายยากจริงนึกถึงปุ๊บก็มาปั๊บ" แพรวพราวเห็นคีตะเดินออกมาจากลิฟต์พอดี

"คีย์ มีสาวๆเอาของบรรณาการมาให้จ้ะ" เธอประชดแบบหยอกล้อพร้อมยื่นถุงขนมให้

"ขอบคุณครับ จากใครครับเนี่ย รู้ใจจริงว่าผมชอบเค้กช็อคโกแลตร้านนี้" เขาเปิดดูรู้สึกว่าถูกใจ

"จะมีใครสาวๆในด้อมของเธอนั่นแหล่ะ ฉันล่ะอิจฉาวันๆไม่ต้องซื้ออะไรกินมีแต่คนขนมาให้"

"แหมพี่แพรวล่ะก็ ไปทานด้วยกันครับ" คีตะชวน

"ไม่ล่ะจ้ะพี่กลัวอ้วน เชิญตามสบาย" เธอทำท่าเบะปาก

"งั้นผมขอตัวไปจัดการมันก่อนนะครับคนให้จะได้ไม่เสียน้ำใจ" คีตะยิ้มหวานในลาภปาก

"ย่ะพ่อซุปตาร์ นี่ถ้าน้ำหนักขึ้นเดี๋ยวรับงานใหม่ไม่ได้ไม่รู้ด้วยนะ" แพรวพราวพูดเสียงดังไล่หลัง

เมื่อยังไม่ถึงเวลาต้องทำงาน คีตะก็เข้าไปนั่งที่แพนทรี่ชงกาแฟและนั่งทานเค้กของโปรดรอเวลาไปก่อน

"คีย์สุดหล่อของแข" แขไขช่างแต่งหน้าร่างยักษ์ทักทายเสียงแหลมยาวทำให้เขาต้องชะงักการนำเค้กเข้าปาก

"สวัสครับเจ๊แข มาครับมาทานเค้กด้วยกัน คงไม่กลัวอ้วนเหมือนพี่แพรวนะครับ" เขาพูดพร้อมแบ่งเค้กใส่จานกระดาษให้เธอ

"แหม คีย์ก็ ความจริงก็กำลังรักษาหุ่นอยู่นะคะแต่คีย์ชวนทั้งทีไม่กินจะเสียน้ำใจกัน"แขไขทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่เขา

"คีย์ มาทางนี้หน่อยจ้ะพอดีมีปรับสคริปต์ตอนที่พูดถึงงานคอนเสิร์ต เฮียเขาอยากให้คีย์เน้นประชาสัมพันธ์ความเอ๊กซ์คลูซีพของคนที่ซื้อบัตรราคาแถวหน้าสุดหน่อยจ้ะเช่นบอกใบ้ว่ามีเซอร์ไพรส์อะไรบ้าง" แพรวพราวเดินปรี่เข้ามาตาม ทำให้เขาอดรับประทานเค้กเป็นครั้งที่สอง

"เจ๊แขทานเลยนะครับถ้าไม่อิ่มหยิบเพิ่มได้เลยไม่ต้องเกรงใจ" คีตะจำใจต้องลุกไปด้วยความเสียดาย

"จะดีหรือคะคีย์แขกำลังไดเอท แต่ไม่ต้องห่วงค่ะเค้กกล่องนี้ไม่เป็นม่ายแน่นอนไว้ใจแขค่ะ" แขไขตาลุกวาวที่เค้กทั้งก้อนกำลังจะได้ทยอยลำเลียงลงสู่ปากและเคลื่อนตัวเข้าไปในกระเพาะของเธอ

"เกิดเป็นคีตะก็ดีแบบนี้ แต่เป็นแขโชคดีกว่า" แขไขคิดในใจด้วยความตะกละตะกลาม

"อ๊ะ แม่หนูน้ำมนต์ ลูกสาว ทานด้วยกันไหมคะ เค้กจากคีตะสุดหล่อ" แขไขทักมนต์ชญาและกำปั่นที่เดินเข้ามาเตรียมน้ำให้คีตะและดีเจในรายการ

"ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ" มนต์ชญาปฏิเสธแต่ก็เห็นอะไรแปลกอีกแล้วแต่คราวนี้มันดันอยู่ที่แขไข เธอลองเดินเข้าไปแอบมองแขไขใกล้ๆก็ได้กลิ่นฉุนผิดวิสัย

"ทำไมมีกลิ่นคล้ายน้ำเลือดน้ำหนองนะ กลิ่นเหมือนตอนที่ฉันเคยไปช่วยงานพ่อบุญล้อมจัดการศพผู้ตายที่วัด" มนต์ชญาหันไปพูดกับกำปั่น

"หนูตายไหมแก" กำปั่นพยายามเบี่ยงประเด็นพร้อมภาวนาว่าขออย่าให้เป็นผี

"ไม่ กลิ่นไม่เหมือนกัน" ยิ่งเข้าใกล้แขไขเธอก็ยิ่งได้กลิ่น

"เอิ้กกกกก" เสียงเรอลูกเบ่อเริ่มของแขไขเมื่อทานเค้กไปหลายชิ้น

"เจ๊ไปทำงานก่อนนะจ๊ะ เอาไว้ส่งมาให้คีย์บ่อยๆนะ เผื่อผลบุญจะส่งถึงฉันอีก" แขไขหันไปชี้นิ้วพูดกับชิ้นเค้กที่เหลือ แล้วก็หมุนตัวเดินออกไปด้วยท่าทางออกจริต

แต่เมื่อแขไขเดินออกไปพ้นแพนทรี่ มนต์ชญาก็เห็นสิ่งที่คุ้นเคย

"นั่นมัน! วิญญาณตัวเดิมนี่นา ยังไม่ไปไหนอีกหรือ" มนต์ชญาตกใจเมื่อเห็นเจ้าวิญญาณผู้หญิงผมดำชุดดำอีกครั้ง แต่คราวนี้ทำไมมันกลับตามแขไขไป

"มีอะไรแก"กำปั่นเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเดินเข้ามาหาเพื่อนอย่างรวดเร็ว

"จิ๊ดริด จ้อยร่อย อยู่ไหน" มนต์ชญาร้องเรียกหารักยมคู่ใจ

"กระจิ๊ดริด กระจ้อยร่อย อยู่ไหนอีกแล้วนะ" มนต์ชญาก้มดูใต้โต๊ะหาสองแสบ

"มาแล้วๆๆๆๆ" พูดหาไม่นานเท่าไรรักยมน้อยก็พากันลอยเข้ามา

"มีอะไรให้จิ๊ดริด จ้อยร่อย รับใช้มิทราบ" สองรักยมทำท่าตะเบ๊ะใส่มนต์ชญา

"ไปจับตาดูเจ๊แขไขหน่อยสิ น้ำมนต์เห็นมีวิญญาณผู้หญิงชุดดำตามเจ๊แขไขไป"

"รับทราบ" สองรักยมตะเบ๊ะให้เธออีกครั้งและลอยตามเจ๊แขไปตามคำสั่ง

"ทำไมคราวนี้เป็นเจ๊แขไข" มนต์ชญายังคงไม่สามารถให้คำตอบกับเรื่องนี้ได้

.........................................