บทที่ 8
1088 Words
“หนึ่งเดือน?”
พิมพ์มาดาทวนคำ เค้นเสียงออกมาไม่ต่างจากเยาะหยันกับโชคชะตาของตัวเอง “ก็ดี ทำหน้าที่เมียล้างหนี้แค่เพียงหนึ่งเดือน จากนั้นก็เป็นอิสระ หนี้ยี่สิบล้านกลายเป็นศูนย์ ขอให้คุณจำคำพูดของคุณในวันนี้ไว้ด้วยนะคะ พ่อเลี้ยงวริทธิ์”
“ผมจำคำพูดของตัวเองได้เสมอ และอย่าห่วงไปเลยพิมพ์มาดา ถึงเวลานั้น ผมคงเบื่อคุณจนแทบไม่อยากมองหน้า”
พ่อเลี้ยงวริทธิ์เค้นตอบเสียงทุ้มลึกในลำคออย่างทะนงตนเป็นที่สุด แน่นอนว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารัก และมอบหัวใจอันแข็งแกร่งให้กับพวกเธอได้
“คุณเองก็อย่าลืมทำหน้าที่เมียล้างหนี้ ปรนเปรอสวาทให้ผมได้รับความสุขในทุกครั้งที่ผมต้องการ ห้ามปฏิเสธหน้าที่เมียของคุณแม้วินาทีเดียว”
“ฮึ! ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันจะทำหน้าที่เมียล้างหนี้ของฉันให้ได้ที่สุด รับรองได้ว่าคุณต้องได้รับความสุขตามที่คุณต้องการแน่นอนค่ะ”
คำตอบของพิมพ์มาดา ทำให้พ่อเลี้ยงวริทธิ์คิดไปไกลว่าหญิงสาวคงเจนจัด กร้านโลกและผ่านศึกรักมาหลายสนามไม่ต่างจากอลีน่า
“ดี! ถ้ายังงั้นเราสองคนเริ่มทำหน้าที่ของกันและกันเลยดีไหม แสดงฝีมือหน่อยสิ พิมพ์มาดา คุณน่าจะรู้ว่าดีว่าต้องทำอย่างไร ให้ผมมีความสุขจนต้องครางไม่หยุดปาก”
พอถูกพ่อเลี้ยงวริทธิ์เค้นเสียงท้าทาย ซ้ำยังสลัดเสื้อเชิ้ตทิ้ง ยืนเท้าสะเอวเผยให้เห็นแผงอกกว้างเต็มไปด้วยมัดกล้ามเป็นลูกคลื่นสวยงาม และสิ่งที่ทำให้พิมพ์มาดาต้องลอบกลืนน้ำลายเกิดอาการวาบหวามคงเป็นไรขนที่ขึ้นประปรายบนแผงอกกว้างและหนาทึบเป็นพิเศษตรงบริเวณหน้าท้องใกล้กับเข็มขัดหนังแท้สีดำ
“มองผมตาปรอยแบบนี้ แสดงว่ากำลังพิจารณาว่าจะใช้ปากและลิ้นนุ่มๆ ของคุณละเลงไปบนส่วนใดของร่างกายผมใช่ไหม”
น้ำเสียงที่เค้นถามสั่นพร่าตามอารมณ์พิศวาสที่จู่ๆ ก็แล่นพล่านไปทั่วทุกเส้นเลือด แก่นกายที่เคยสงบนิ่งมานาน กลับร้อนระอุผงาดความใหญ่โตดุนดันอยู่ภายในกางเกงจนผู้เป็นเจ้าของรู้สึกปวดหนึบ ต้องขบกรามไว้แน่นเพื่อระงับความต้องการของตนเองไว้สุดกำลัง หลังจากได้เห็นพิมพ์มาดาตวัดลิ้นสีชมพูหวานโลมเลียริมฝีปากของเธอเอง
คนที่อ่อนประสบการณ์ในชั้นเชิงรักอย่างพิมพ์มาดา เงยหน้าสบตากับดวงตาคมกริบ แล้วก็ต้องร้อนวูบวาบ คลื่นความเสียวซ่านแล่นไปทั่วตัว เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มคว้ามือเล็กไปวางอยู่บนแผงอกกว้างเต็มไปด้วยไรขน
“ว่ายังไง พิมพ์มาดา อยากใช้ลิ้นนุ่มๆ ของคุณละเลงมาบนตัวผมหรือยัง”
เค้นเสียงถามสั่นพร่าไปแล้ว พ่อเลี้ยงวริทธิ์แทบทนรอเวลาให้พิมพ์มาดาทำดั่งที่เขากระซิบขอไม่ไหว ในขณะนี้แก่นกายของเขาแข็งขึงพองโตเต็มที่ เสียดสีกับกางเกงจนเขารู้สึกปวดหนึบไปทั่วทุกหยดเลือด
“เอ่อ...เอ่อ...ฉันเพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ ขอผลัดการทำหน้าที่เมียล้างหนี้เป็นอาทิตย์หน้าได้ไหมคะ”
พิมพ์มาดาทำตาปริบๆ ขอความเห็นใจ ขณะกระซิบขอร้องจากเจ้าหนี้ก็ไม่ลืมดึงมือเล็กออกจากแผงอกกว้างอุ่นๆ ของพ่อเลี้ยงวริทธิ์ด้วย
ในเมื่ออยากให้ลูกหนี้แสนสวยทำหน้าที่ของตนเอง อยากให้หญิงสาวโรมรันมอบความกระสั่นให้กับเขาจนแทบทนไม่ไหว มีหรือที่เจ้าหนี้จะยอม ร่างใหญ่กำยำกระโจนขึ้นไปบนเตียงใหญ่ กดทาบทับร่างบางระหงไว้แน่น ไม่ให้พิมพ์มาดาดิ้นหนีไปไหนได้
“เสียใจด้วยสาวน้อย คุณไม่รู้หรือยังไงว่าผมทนรอเวลาให้คุณละเลงลิ้นนุ่มๆ มาบนตัวผมไม่ไหวแล้ว”
บทที่ 4
“พ่อเลี้ยง...”
พิมพ์มาดากำลังจะร้องห้าม แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง คลื่นความเสียวซ่านที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน แล่นซ่านไปทั่วตัว เมื่อเรียวปากอิ่มถูกปิดผนึกด้วยริมฝีปากร้อนผะผ่าวที่ระดมบดขยี้จุมพิตลงมาอย่างเร่าร้อนดั่งร้างราในรสสวาทมาช้านาน
“ยะ...หยุดก่อน...”
พิมพ์มาดาประท้วงเสียงอู้อี้ พยายามดึงใบหน้าหนี พร้อมกับสอดมือเล็กกั้นระหว่างเรียวปากของตนเอง หวังให้พ่อเลี้ยงวริทธิ์หยุดการรุกรานเธอสักครู่
ทว่าหญิงสาวคิดผิดซะแล้ว เพราะพ่อเลี้ยงวริทธิ์ฟังคำสั่งของใครไม่เป็น และที่หนักไปกว่านั้น พ่อเลี้ยงหนุ่มกำลังถูกเพลิงสวาทเล่นงานอย่างเต็มที่จนไม่อาจทนรอได้แม้วินาทีเดียว
เมื่อพิมพ์มาดาสอดมือเข้ามากั้นกลางระหว่างริมฝีปากทั้งสอง ก็หาใช่ปัญหาใหญ่สำหรับพ่อเลี้ยงผู้ช่ำชองในรสสวาทไม่!
ลิ้นร้อนๆ ตวัดโลมเลียตรงใจกลางฝ่ามือเล็กทำเอาผู้เป็นเจ้าของถึงกับหลุดเสียงครางขนลุกซู่กับความกระสั่นซ่านที่ได้รับจากลิ้นร้อนรุ่ม
“พะ...พ่อเลี้ยง...”
แค่บทรักฉบับปฐมฤกษ์ถูกโลมเล้าด้วยลิ้นร้อนบนฝ่ามือ ก็ทำเอาพิมพ์มาดาต้องสั่นสะท้าน ร่างบางอ่อนระทวยดั่งขี้ผึ้งถูกลนด้วยไฟร้อนๆ
พ่อเลี้ยงวริทธิ์กระตุกยิ้มด้วยความถูกใจ เมื่อรู้ว่าตนเองเป็นคนแรกที่ได้ลิ้มลองเรียวปากอิ่มแสนหวาน และเสียงครางที่หลุดมาจากเรียวปากอิ่ม ยิ่งทำให้พ่อเลี้ยงต้องคลี่ยิ้มกว้างกระซิบตอบเสียงกระเส่าไม่แพ้กัน
“ผมจะทำให้คุณครางเสียงดังมากกว่านี้”
มือใหญ่ดึงมือเล็กออกจากริมฝีปาก พลางผละใบหน้าคมเข้มออกชั่วขณะ เพียงเพื่อทอดมองใบหน้างามอันแดงซ่าน รวมทั้งเรียวปากแดงช้ำเพราะพิษจุมพิตอันเร่าร้อนจากเขา
จากนั้นก็รีบปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนเองและพิมพ์มาดาออกอย่างรวดเร็ว ร่างบางไร้ซึ่งประสบการณ์รัก ยังตัวอ่อนระทวย พ่อเลี้ยงจึงลอกคราบหญิงสาวให้อยู่ในสภาพเปล่าเปลือยได้อย่างง่ายดาย
ทันทีที่เห็นร่างอรชร ปทุมถันกลมกลึงงดงาม เอวบางคอดกิ่วดั่งนาฬิกาทราย และพอไล่สายตาผ่านเอวบางลงไปยังเนินดอกไม้สวาทเป็นสีชมพูระเรื่อ พ่อเลี้ยงวริทธิ์ถึงกับลืมหายใจไปชั่วขณะ หลุดเสียงครางออกมาอย่างหักห้ามเอาไว้ไม่อยู่
- Writer
