บทที่ 3
1218 Words
“นั่นนะสิ ถ้าชอบคนละทีมสงสัยจะยุ่งกว่านี้อีก” ขวัญชนกเอ่ยอย่างปลงๆ ดวงตาคู่สวยมองรายการอาหารที่มารดากำลังจะทำพลางเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“ทำไมวันนี้คุณแม่ทำอาหารเยอะจังคะ จะมีแขกมาที่บ้านหรือเปล่า”
คุณหญิงขวัญฤทัยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอ่ยตอบ “ใช่ลูก วันนี้คุณหญิงนวลพรรณจะมาทานข้าวที่บ้านเรา”
“คุณแม่ยิ้มแบบนี้มีลับลมคมในหรือเปล่าคะ” ขวัญชนกเห็นสายตาและรอยยิ้มของมารดาแล้วก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“คุณหญิงนวลพรรณจะมาขอร้องให้พี่ชายหลินไปตามหลานสาวท่านกลับบ้าน ตอนนี้หนีไปเป็นอาสาพัฒนาชุมชนอยู่ที่จังหวัดเลย” คุณหญิงเอ่ยถึงหลานสาวคุณหญิงนวลพรรณด้วยสายตาเป็นประกาย
“ทำไมต้องไปตามกลับมาด้วยคะ”
“คุณหญิงนวลพรรณอยากให้กลับมาแต่งงานกับพี่ชายของหลิน”
“ฮ้า!...คุณแม่จะจับคู่พี่รุตกับหลานคุณหญิงหรือคะ” ขวัญชนกเอ่ยถามเสียงสูงจนคุณหญิงต้องยกมือจุ๊ปากให้เงียบๆ
“เบาๆ สิยายหลิน เดี๋ยวตารุตก็รู้ตัวพอดี” คุณหญิงยิ้มกริ่มต่อว่าลูกสาวเบาๆ
“คุณแม่กับคุณหญิงจะคลุมถุงชนพวกเขาหรือคะ” ขวัญชนกทำสีหน้าไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้
“ใครว่าคลุมถุงชน 2คนนั้นแอบหลงรักกันตั้งนานแล้ว” คุณหญิงหัวเราะคิก นึกสนุกที่ได้แกล้งนายตำรวจผู้เย่อหยิ่ง
“คุณแม่รู้ได้ไงคะว่าเขาทั้ง 2 รักกัน” ขวัญชนกถามด้วยความสงสัย
“เอียงหูมานี้ลูกแม่จะเล่าให้ฟัง” คุณหญิงเข้าไปกระซิบบอกความลับกับลูกสาว จากนั้นทั้งสองแม่ลูกก็หัวเราะออกมาด้วยความขบขำ
“ถ้าพี่รุตรู้ว่าเรารู้ความลับของเขาคงจะโกรธน่าดู” ขวัญชนกเอ่ยยิ้มๆ
“อย่าให้ตารุตรู้เป็นอันขาดนะ พี่ชายหลินแอบรักเขาจะตายแต่ทำเป็นไม่สนใจในเรื่องความรัก แม่จะคอยดูว่าคนที่เย่อหยิ่งอย่างตารุตจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้”
“ถ้าพี่พันรู้เรื่องนี้ด้วยคงจะสนุกพิลึก” ขวัญชนกเอ่ยกลั้วหัวเราะนึกสนุกที่จะได้เป็นแม่สื่อแม่ชักให้พี่ชาย
“หลานสาวคุณหญิงนวลพรรณชื่อจริงชื่ออะไรนะคะ นีนนาราหรือปัณฑิตา” ขวัญชนกเลิกคิ้วถามเพราะ จำได้คร่าวๆ ว่าคุณหญิงนวลพรรณมีหลานสาวอายุไล่ๆ กันอยู่ 2 คน
คุณหญิงขวัญฤทัยยิ้มกริ่มนึกถึงท่าทางแก่นแก้วน่ารักน่าเอ็นดูของว่าที่ลูกสะใภ้ก่อนจะเอ่ยตอบ
“ชื่อนีนนารา”
+++++++++++
พลโทธิติหันไปมองเด็กรับใช้ที่กำลังเดินด้วยเข่าเข้ามาในห้องรับแขกแล้วเอ่ยถาม “มีอะไรหรือเปล่า”
“คุณท่านคะ คุณหญิงนวลพรรณมาขอพบค่ะ” เด็กหน่อยคลานเข่าเข้ามานั่งใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยบอกท่านนายพลให้ทราบว่ามีแขกมาขอพบ
ท่านนายพลละสายตาจากรายการฟุตบอลหันไปมองลูกชายนิดหนึ่งก่อนจะแอบอมยิ้ม “เชิญท่านเข้ามาได้เลย”
สารวัตรปวรุตม์หูผึ่งดีดตัวนั่งตัวตรงจากท่าเอนสบายๆ ใจเต้นระทึกอยากให้ใครบางคนที่คำนึงถึงมากับคุณหญิงนวลพรรณด้วย
คุณหญิงนวลพรรณเดินเข้ามาในห้องรับแขกด้วยท่วงท่าสง่างาม พยักหน้ารับไหว้จากทุกคนพลางนั่งลงบนเก้าอี้รับแขกตามคำเชิญของท่านนายพล
“สวัสดีครับคุณหญิง เชิญนั่งก่อนครับ” สุภาพบุรุษทั้ง 4 คนในห้องรับแขกลุกขึ้นยืนเมื่อคุณหญิงนั่งลงเรียบร้อยแล้วทุกคนจึงนั่งลงบ้าง
สารวัตรปวรุตม์ทำสีหน้าผิดหวังให้เห็นเล็กน้อยเมื่อสอดสายตามองเบื้องหลังคุณหญิงนวลพรรณแล้วไม่เห็นคนที่เคยติดสอยห้อยตามท่านไปทุกที่
พันธวุธปิดทีวีแล้วจับมือน้องอาร์ตขยับตัวจะออกไปจากห้องรับแขกด้วยเกรงว่าผู้ใหญ่ทั้งสองท่านต้องการสนทนาเป็นการส่วนตัว แต่ท่านนายพลยิ้มละไมเอ่ยห้ามไว้ก่อน
“ไอ้พันกับเจ้าอาร์ตไม่ต้องลุกไปไหนหรอกนั่งอยู่ด้วยกันในห้องนี่แหละ” ท่านนายพลเอ่ยห้ามยิ้มๆ สารวัตรพันกับน้องอาร์ตจึงหย่อนก้นลงนั่งเหมือนเดิม
“คุณหญิงกับยายหลินไม่อยู่หรือ” คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยถามหา
คุณหญิงขวัญฤทัยกับขวัญชนกเดินเข้ามาในห้องรับแขกพอดี ทั้งสองยกมือไหว้คุณหญิงนวลพรรณญาติผู้ใหญ่ที่นับถือ ขวัญชนกยิ้มบางๆ แล้วเดินไปทรุดตัวลงนั่งติดกับสามี
“สวัสดีค่ะ” คุณหญิงขวัญฤทัยยกมือไหว้สบตาแล้วยิ้มละไมกับคุณหญิงนวลพรรณอย่างรู้กันดีว่าธุระที่มาในวันนี้เกี่ยวกับเรื่องความรักของลูกๆ หลานๆ
“สวัสดีจ้ะ เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ ที่มาวันนี้ก็เพราะมีเรื่องเดือนร้อนอยากขอความช่วยเหลือจากตารุตหน่อย” คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยกับปวรุตม์โดยตรง
นายตำรวจหนุ่มผู้ทระนงชักจะนั่งไม่ติดเมื่อเจอสายตาแปลกๆ ของคุณหญิงย่า “คุณหญิงย่าจะให้ผมช่วยเรื่องอะไรครับ”
“ย่าอยากให้ตารุตไปตามนารากลับบ้าน”
“ยายฟันเหยิน เอ้ย!...ยายนาราไปไหนครับถึงต้องให้ผมไปตามกลับบ้านด้วย” สารวัตรปวรุตม์เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกชื่อของนีนนาราแทบไม่ทันเมื่อเจอสายตามองค้อนของคุณหญิงย่า
“นาราไปเป็นอาสาพัฒนาชุมชนอยู่ที่จังหวัดเลย ไปได้ปีกว่าแล้ว ย่าอยากให้นารากลับมาบริหารงาน
แทนย่าๆ แก่ตัวแล้วทำคนเดียวไม่ค่อยไหว” คุณหญิงนวลพรรณถอนหายใจอย่างหนักใจเมื่อเอ่ยถึงหลาน
สาวหัวดื้อคนนี้
“จะตามกลับมาทำไมครับ ซนเป็นลิงเป็นค่างอย่างยายนาราให้อยู่ป่าอยู่เขากับลิงทั้งฝูงก็ดีอยู่แล้วครับ”
สารวัตรปวรุตม์เอ่ยกลั้วหัวเราะเพราะรู้ดีว่ายายฟันเหยินนะแสบแค่ไหน
“ตารุต! ทำไมไปว่าน้องแบบนั้น” คุณหญิงขวัญฤทัยซัดแรงๆ ตรงแขนแข็งแรงของลูกชายอย่างอดไม่อยู่พลางหันไปเอ่ยขอโทษคุณหญิงย่า “ขวัญขอโทษแทนตารุตด้วยนะคะ”
ขวัญชนกกับสารวัตรพันหัวเราะด้วยความขบขำ โดยเฉพาะพันธวุธที่หัวเราะไม่หยุดและพอจะเดาจุด
มุ่งหมายของคุณหญิงนวลพรรณได้เลาๆ แล้ว
คุณหญิงนวลพรรณยิ้มเจ้าเล่ห์นิดหนึ่ง “ช่างเถอะยายขวัญ ที่ตารุตพูดมามันก็ถูกแล้ว ยายนารามันซนเป็นลิงเป็นค่างจริงๆ”
สารวัตรปวรุตม์หัวเราะร่วนพยักหน้าหงึกๆ เห็นดีเห็นงามกับคำยอมรับของคุณหญิงนวลพรรณ แต่หัวเราะได้ไม่เท่าไหร่สารวัตรปวรุตม์ก็ต้องจุกแอะหัวเราะไม่ออก ใบหน้าหล่อๆ ถึงกับเจื่อนลงเมื่อได้ยินประโยคต่อมาของคุณหญิงย่า
“เพราะยายนาราซนเป็นลิงแบบนี้ ย่าถึงอยากให้ตารุตไปตามกลับมาหรือถ้าพายายนารากลับมาไม่ได้ ย่าก็อยากให้ตารุตอยู่ดูแลน้องที่นั่น” คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยเสียงราบเรียบแต่นัยน์ตากลับเต้นระริกขบขำปวรุตม์ ที่กำลังทำหน้าปูเลี่ยนยังกับถูกบังคับให้กินยาขม
- Writer
