เพื่อนหรือแฟน
2662 Words
เมื่อมิคกี้มาถึงที่บ้านกำนันบุญมี มิคกี้ได้ให้ไก่เอาของที่ซื้อมา ไปเก็บไว้ที่ห้องของเขา หลังจากนั้นมิคกี้กลับเกรทก็เดินไปยังแม่น้ำ ซึ่งไม่ไกลจากบ้านกำนันบุญมีมากนัก
"นายจะเรียนต่อไหม"กรทเป็นฝ่ายถามก่อน พร้อมเดินนำทางไปยังแม่น้ำ ซึ่งเขาก็แปลกใจเหมือนกันที่มิคกี้บอกจำทางไปแม่น้ำไม่ได้
“เรียนซิ อีกสองสามวันจะไปสมัครสอบ”
“นายจะเรียนคณะอะไรล่ะ แล้วเรียนที่ไหน”
“ที่มหาลัยพิพัฒนเมธา คณะ รัฐศาสตร์ ตอนแรกจะเรียนบริหาร พ่อไม่ให้เรียน"
มิคกี้อยากตีสนิทเกรทจึงชวนเกรทมาที่บ้าน ส่วนเกรทก็ตามมาอย่างง่ายดาย เพราะแต่ก่อนเกรทก็มาเป็นประจำ พึ่งหายไปช่วงที่เรียนจบ เพราะเกรทต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย
“แปลก ปกติพ่อกำนันให้ไปซ้ายนายจะไปขวา จะทำอะไรตรงข้ามตลอด แต่อะไรดลใจนายให้ตามใจพ่อกำนัน”
“ก็ท่านเป็นพ่อไง เราก็ตามใจท่านซักหน่อย นายล่ะเรียนคณะอะไร”
“อักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเดียวกับนายนั่นแหละ”
“ว้าว สุดยอดไปเลย”
“อะไรของนาย ว้าว ว้าว ว้าว เราล่ะปวดกับคำพูดของนายจังเลย”
“อีกหน่อยเดี๋ยวก็ชิน”
“คงนานแหละ ถึงแล้วเห็นไหมแม่น้ำ”
“กว้างมากเลย แต่เล็กกว่าแม่น้ำเจ้าพระยาอีก”มิคกี้ตื่นเต้นอย่างมาก เพราะน้ำในแม่น้ำแห่งนี้ใสมาก
“ทำอย่างกับเคยไปน่ะ”
“อยู่นั่นเลยแหละผ่านทุกวันตอนกลับจากโรงเรียน”
“เหรอ ถ้าจะบ้าไปใหญ่แล้วไอ้ต่อ”
“ทีหลังอย่าเรียกต่อ ถ้ารักเราต้องเรียก มิคกี้”
“เปลื่ยนชื่อใหม่ตั้งแต่เมื่อไร”เกรทถามด้วยความมึนงง
“ไม่ได้เปลื่ยนหรอก ชื่อนี้ตั้งนานแล้ว”
“ถ้าจะบ้าของแท้”เกรทเก่าศีรษะ
“เล่นน้ำอย่างไง แก้ผ้าอาบเลยเหรอ”มิคกี้พูดขึ้น
“จะแก้ได้ไง ใส่กางเกงในอาบน่ะซิ”เมื่อเกรทพูดจบก็ถอดเสื้อกางขาสั้นออก เหลือเพียงกางเกงในสีแดงตัวเดียวแล้วกระโจนลงในแม่น้ำทันที
ในส่วนมิคกี้ก็กล้าๆกลัวๆ เพราะเคยเล่นแต่ในสระน้ำ และในทะเล นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ลงเล่นน้ำในแม่น้ำ มิคกี้เห็นเกรทดำผุดดำว่าย เขาเลยอยากลองเล่นบ้าง มิคกี้จึงรีบถอดเสื้อกางเกงออก จนเหลือเพียงกางเกงในสีเทา หลังจากนั้นมิคกี้ก็กระโดดลงไปในแม่น้ำที่เย็นจนสบายตัว
เมื่อมิคกี้สู่ใต้น้ำแล้วเขาจึงดำว่ายไปหาเกรท ที่กำลังลอยคอยอยู่ไม่ไกลจากเขามากนัก เมื่อเข้าใกล้เกรทเขาจึงดันร่างสู่เหนือน้ำและกอดเกรทไว้ในอ้อมกอด
“ไอ้ต่อมึงมากอดกูทำไมไอ้นี่เป็นอะไรของนาย”เกรทรู้สึกตกใจจากอ้อมกอดไม่พอ เพราะน้องชายของมิคกี้ได้มาโดนบั้นท้ายของเขา
“กอดแค่นี้ก็ไม่ได้นายเป็นอะไร หวงตัวกับแฟนไปได้ ยุคใหม่มันต้องแบบนี้ เดี๋ยวนี้สังคมรับได้แล้วรู้ไหม”มิคกี้ยังเชื่อสนิทใจว่าเป็นแฟนกับเกรท และเขาก็รู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้ชิดเกรท
“นายพูดอะไรเราไม่เข้าใจ แต่ ปล่อยเราก่อน เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ไม่ต้องอายหรอก คนเราก็ต้องแสดงความรักต่อกันบ้างซิ”
“เราบอกให้ปล่อย ถ้าไม่ปล่อยมึงโดนดีแน่”
“นายจะทำอะไรเรา อยากรู้จัง ถ้าอย่างงั้นไม่ปล่อยดีกว่า”
เมื่อมิคกี้พูดจบ เกรทก็จับไปที่น้องชายของมิคกี้ทันทีและบีบนิดหน่อย แต่เขาก็ต้องแปลกใจเพราะมิคกี้เฉยมาก แถมปล่อยให้จับบีบไม่ว่าสักคำ จนเกรทต้องปล่อยมือจากน้องชายของมิคกี้ เพราะเขาเริ่มรู้สึกได้ว่าน้องชายของมิคกี้เริ่มขยายใหญ่ขึ้น
“นายนี่มันบ้าเกินคนจริงๆโดนจับขนาดนี้ยังยืนให้จับอยู่ได้”
“ก็นายชอบจับไม่ใช่เหรอ เราก็เลยให้นายจับได้เต็มที่ ส่วนเราก็ชอบเหมือนกันโดนจับ”
“ใครชอบจับพูดไปเรื่อย”เกรทไมได้อยากจับหรอก สาเหตุที่จับเพราะจะให้มิคกี้ปล่อย แต่ดันผิดแผนมิคกี้ยอมให้จับแต่โดยดี
“ไม่ชอบแล้วจับทำไม”
“พูดกับนายประสาทจะแดก มาว่ายน้ำแข่งกันดีกว่า”เกรทหาวิธีที่จะให้มิคกี้เลิกกอดเขา และหันมาสนใจสิ่งอื่น ที่เกรทหลอกล่อให้มิคกี้ทำตาม
“ก็ได้ รู้ไหมเราเป็นนักกีฬาว่ายน้ำด้วยนะ เราเคยเรียนกับโค้ชระดับอดีตทีมชาติเชียวนะ”
“ไอ้ขี้โม้ นายกับเราฝึกกันเอง ใช้ลูกมะพร้าวแห้งสองลูกฝึกต่างหาก”
“นายพูดอะไรเราไม่เข้าใจ ถ้าเป็นห่วงยางก็ว่าไป ใช้มะพร้าวแห้งมาทำอะไร”มิคกี้งง
“ก็เอามาลอยคอน่ะซิ โอ๊ยไม่พูดกับนายแล้ว มาว่ายน้ำแข่งกันดีกว่า”
“ก็ได้ ถ้าแพ้ทำไง”
“แพ้ก็แพ้ซิจะให้ทำไง”
“ไม่สนุกถ้าแพ้ต้องโดนหอมแก้ม”
“นายนี่ตัณหาจัดไม่สนใจอะไรเลย วันๆคิดแต่เรื่องลามก กับเพื่อนนายยังไม่ละเว้น”
“เพื่อนที่ไหนแฟนต่างหาก”
“เอ่อนายอยากพูดอะไรก็เรื่องนาย แต่ตอนนี้ปล่อยเราได้แล้ว จะได้ว่ายน้ำแข่งกันซักที”
“ไม่ปล่อยถ้านายไม่รับปากว่าคนแพ้ต้องโดนหอมแก้ม”
“ก็ได้”เกรทตัดความรำคาญ เพราะถ้าไม่รับปากมิคกี้ก็จะกอดอยู่อย่างนี้”
“ก็แค่นี่แหละ”มิคกี้คลายกอดทันที ทันใดนั้นเกรทก็ลักไก่ว่ายน้ำไปก่อนมิคกี้
“ฝีมือมีแค่นี้ ลูกมะพร้าวจะมาสู้ห่วงยางได้ไง”มิคกี้ตะโกนแล้วว่ายน้ำตามเกรทไป
ช่วงตัวของมิคกี้ที่ยาวกว่า ไม่ว่าจะเป็นขาแขนลำตัว จึงทำให้สโตรกของมิคกี้เหนือชั้นกว่าเกรทอย่างมาก ยิ่งมิคกี้เป็นนักกีฬาหลายชนิด กับแค่ว่ายน้ำจึงไม่พ้นขีดความสามารถของมิคกี้ ซึ่งมิคกี้ก็ใช้เวลาไม่นานก็ว่ายน้ำนำเกรทไปหลายช่วงตัว จนเขาต้องหยุดรอที่ริมตลิ่งที่มีต้นไม้ใหญ่เป็นร่มเงา พอเกรทว่ายมาถึงที่มิคกี้ยืนรออยู่ เขาจึงหยุดว่ายน้ำต่อไปในทันที
“นายไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”แต่ก่อนที่ต่อเป็น ไม่ว่าจะแข่งหรือทำอะไรต่อจะแพ้เกรทตลอด
“ก็บอกแล้วไง นักกีฬาว่ายน้ำทีมโรงเรียนเชียวนะ”
“พูดไปเรื่อยอีกแล้ว ไม่พูดด้วยแล้วเว้ย พูดแต่เรื่องไร้สาระที่ไม่เป็นจริงเลย”
“ไม่อยากฟังไม่พูดก็ได้ แต่อย่าลืมถ้าแพ้ต้องโดนหอมแก้ม”มิคกี้อมยิ้ม
“นายเอาจริงเหรอ”
“จริงสิ”
เกรทแปลกใจในพฤติกรรมของมิคกี้หนักขึ้นทุกที แต่ในเมื่อรับปากไว้แล้วว่าคนแพ้ต้องโดนหอมแก้ม เขาจึงไม่มีทางปฏิเสธได้ เกรทจึงมองซ้ายมองขวาและหันหน้ามามองมิคกี้
“เร็วๆเข้า กำลังไม่มีคน”
“ได้เลย”มิคกี้รีบยื่นหน้าจนริมฝีปากจะโดนแก้มของเกรท แต่แล้วเสียงที่คุ้นเคยก็ดังอยุ่บนตลิ่ง
“ทำอะไรกัน”ไก่ทันมาเห็นพอดี จึงตะโกนถามด้วยความสงสัย
มิคกี้จึงขยับหน้าออกห่างและหันมามองไก่ ด้วยสายตาที่รำคาญจนอยากจะขึ้นไปตีกบาลซักที
“พ่อกำนันให้มาตาม เพราะสิ่งที่ลูกพี่ขอ พ่อกำนันทำให้เกือบหมดแล้ว”
“จริงเหรอ”มิคกี้ยิ้มทันที และหันไปมองเกรท
“นายขอให้พ่อกำนันทำอะไรเหรอ”เกรทรู้สึกสงสัยอย่างมาก
“นายตามเรามาเลยเดี๋ยวนายก็จะรู้”
เมื่อมิคกี้พูดจบเขาก็ขึ้นจากแม่น้ำพร้อมกับเกรท และรีบใส่เสื้อกางเกง เดินไปที่บ้านของกำนันบุญมี อย่างรวดเร็วเพราะมิคกี้อยากเล่นอินเตอร์เน็ต จะได้ส่งข่าวสารให้ทางบ้านรับรู้ เพราะเขาก็กลัวว่าพ่อกับแม่จะเป็นห่วง
มิคกี้รีบเดินอย่างรวดเร็วเพื่อไปดูสิ่งที่ขอ จนเกรทต้องวิ่งตามเกว่าจะทัน เมื่อไปถึงตรงบันได้ มิคกี้รีบขึ้นทันทีแต่ก็ไม่ทันได้ขึ้น เพราะกำนันบุญมีที่ยืนอยู่หน้าบันได้พูดขึ้นก่อน
“ล้างตีนด้วย”
“ไม่เห็นมีตุ่มเลย”มิคกี้มองไปรอบๆ
“ก็อ่างน้ำตรงตีนมึงนะ”
มิคกี้หันไปมองด้านข้าง เขาก็เห็นอ่างน้ำที่มีตรงกลาง เป็นสี่เหลื่ยมยื่นออกมา มิคกี้ไม่รู้จะทำอย่างไง เขาเลยหันไปมองเกรทที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ล้างอย่างไงเกรท”มิคกี้ใช้สายตาที่เว้าวอนอย่างมาก
“นายนี่นับวันจะยิ่งเพี้ยนหนักขึ้นทุกที”เกรททนไม่ได้เลยก้าวเท้าไปเหยียบ ตรงกลางอ่างและใช้เท่ากวักน้ำขึ้นมาล้างเท่าจนสะอาด หลังจากนั้นก้าวเท้าออกมาและเช็ดเท้าต่อ ก่อนที่จะขึ้นบันไดไปบนบ้าน มิคกี้จึงทำตามอย่างเกรททุกอย่าง หลังจากนั้นเขาจึงตามเกรทขึ้นไปบนบ้าน
“ไหนพ่อ ทำอะไรให้ผมบ้าง”
“เกือบทุกอย่างที่มึงขอนั่นแหละ กูต้องเกณฑ์คนนับสิบมาทำให้มึง”
“ขอบคุณมากครับพ่อ”มิคกี้ยกมือไหว้กำนันบุญมี
“รีบเข้าไปดูเถอะลูก ถ้าไม่ถูกใจหรือต้องการอะไรเพิ่มเติม ก็บอกอานกได้เลยนะ”จันทราพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ครับแม่”มิคกี้ยกมือไหว้ก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปในห้องของเขา โดยมีเกรทเดินตามไม่ห่าง เพราะเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่า กำนันบุญมีได้ทำอะไรให้ต่อไว้บ้าง
เมื่อมิคกี้เข้ามาภายในห้องของต่อแต่เดิม แต่ปัจจุบันเป็นของเขา สิ่งแรกที่เขามองมาคือโน๊คบุ๊คแต่ไม่เห็นมี แต่สิ่งที่เขาเห็นกับเป็นคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ พร้อมเครื่องปริ้นตัวอย่างใหญ่
“ชอบไหมต่อ”อานกของต่อพูดขึ้น เมื่อเขาเห็นมิคกี้ในร่างต่อเดินไปดูคอมพิวเตอร์
“โน๊ตบุ๊คไม่มีเหรอครับ ใช่อานกไหม”
“ไม่เจอกันอาทิตย์หนึ่งจำอาไม่ได้แล้วเหรอ”
“พูดเล่นครับอา โน๊ตบุ๊คล่ะ”
“ไม่มีขายหรอก ตั้งโต๊ะนี่ก็หรูแล้ว”
“ก็ได้ครับ แล้วได้ติดตั้งไวไฟไหมครับ”
“ไวไฟอะไร”นกมีสีหน้าที่งงพอสมควร
“ก็อินเตอร์เน็ตไร้สายไงอา”
“อ๋อ ไม่มีนะ มีแต่สายใช้สัญญาณโทรศัพท์บ้าน แต่ติดตั้งยังไม่ได้หรอก”
“ทำไมไม่ยังติดตั้งไม่ได้ครับ เพราะนี้มัน พ.ศ.2567 แล้วนะ”
“หกเจ็ดอะไรปีนี้พึ่งสามแปด”นกพูด
“ลูกพี่เป็นอะไรเมื่อเช้าก็เถียงกับผมอยู่เลย”
“ช่างมันเถอะ จะพ.ศ.อะไรก็ไม่สำคัญ ได้แค่นี้ก็ดีแล้วครับ”มิคกี้เสียงอ่อยด้วยความผิดหวัง
“มีอะไรอยากให้อาทำเพิ่มให้ไหม บอกอาได้นะไม่ต้องเกรงใจ”
“ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออกครับ ถ้าคิดออกแล้วผมจะบอกอานะครับ”
“ถ้าไม่มีอะไรอากลับก่อนนะ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย”
“ขอบคุณมากครับอา”มิคกี้ยกมือไหว้อานกของเขา ซึ่งนกก็แปลกใจอีกเหมือนกัน ว่าต่อนั้นเปลื่ยนไปมาก
“ไม่เป็นไรหรอกอาไปแล้วนะ ไก่เก็บของแล้วเอาไปไว้ที่รถด้วย”
“ครับอานก”ไก่เก็บของที่เหลือนิดหน่อย แล้วรีบตามนกออกไปนอกห้องทันที
“อย่าพึ่งดูอะไรเลยไปอาบน้ำกันเถอะ กางเกงเปียกแชะไปหมดแล้วเนี่ย”
“เอ่อว่ะใช่ นายเลือกเสื้อกางเกงในตู้ใส่ได้เลยนะ คืนนี้นายจะนอนนี่หรือเปล่า”มิคกี้ถาม
“ก็นอนซิวะ เดี๋ยวกูโทรหาแม่ก่อนนะ”
“นายมามือถือเหรอ”
“มือถืออะไรล่ะ เราจะใช้โทรศัพท์บ้านของนายโทรนี่แหละ”เกรทเดินไปยังที่โทรศัพท์บ้าน ที่พ่วงมาจากนอกบ้านที่อานกของมิคกี้ทำไว้ให้
มิคกี้มองดูเกรทใช้นิ้วแหย่ไปในรูหมายเลข หลังจากนั้นก็หมุนแล้วเปลื่ยนเลขใหม่ไปเรื่อยๆ ในช่วงเวลานี้มิคกี้ค่อนข้างสับสนตัวเองว่าอยู่ที่ไหนกันแน่ เพราะแต่ละสิ่งแต่ละอย่างที่เขาเห็นมันช่างโบราณย้อนยุคไปยี่สิบสามสิบปีที่แล้ว มิคกี้ยืนมองตาลอยและครุ่นคิดไปสารพัดเรื่อง
“เหม่ออะไร”เกรทเดินมาจ้องหน้ามิคกี้
“เปล่า อาบน้ำกันเถอะ”
“ไป”เกรทพูด
“นายอาบก่อนเดี๋ยวเราอาบทีหลัง”มิคกี้ยังไม่เลิกคิดเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขา
“จะอาบก่อนอาบหลังอะไรก็อาบพร้อมกันนี่แหละ”
“ฮ่ะ”มิคกี้หันหน้ามามองเกรท
“อะไรของมึงวะหรือว่ามาอายอะไรตอนนี้”
“ไม่อายเลยไปอาบเลยตอนนี้แหละ”
มิคกี้ไม่รอช้าถอดเสื้อผ้าจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว หลังจากนั้นเขาเอาผ้าเช็ดตัวที่ซื้อมาใหม่มานุ่ง แล้วก็หันมาหาเกรทที่แก้ผ้าหมดเหมือนกัน ซึ่งเขาก็ไม่เห็นเกรทมีท่าที่อาย มิคกี้จึงยืนมองน้องชายน้อยๆของเกรท
“มองอะไรว่ะทำอย่างกับไม่เคยเห็นประสาท”เกรทหยิบผ้าขาวม้าของมิคกี้มานุ่ง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปก่อนมิคกี้
ส่วนมิคกี้ก็รีบตามเข้าไปในห้องน้ำทันที และสิ่งที่เขาต้องแปลกตาแปลใจ เพราะตุ่มน้ำนั้นได้หายไป มีอ่างอาบน้ำเข้ามาแทนที่ พร้อมกับฝักบัวเครื่องทำน้ำอุ่น
“พ่อกำนันเองนี่ใจถึงวะ ทำให้นายทุกอย่างที่ต้องการเลย เราอยากให้พ่อของเราเป็นแบบพ่อของนายบ้าง”
“เหรอ”มิคกี้จ้องมองไปที่ก้นของเกรทที่อวบอิ่ม
“ทะลึ่งมึงมามองอะไรก้นกู”
“ไม่ได้ทะลึ่ง”
“พอเลยอาบน้ำได้แล้ว”เกรทเปิดฝักบัวหลังจากพูดจบ
มิคกี้นั้นยังไม่วางสายตาจากก้นอวบๆของเกรท เขาจึงค่อยๆเดินไปใกล้ๆเกรทเพื่ออาบน้ำด้วยกัน ในขณะเดียวกันมิคกี้ก็จับก้นของเกรท
“ไอ้ต่อ ถ้ามีงเล่นแบบนี้อีกกูจะเลิกคบมึงแล้วนะ”
“ก็ได้”มิคกี้ทำหน้าบูดใส่ หลังจากนั้นเขาก็ไม่สนใจเกรทอีกเลย เพราะเขาต้องรีบอาบน้ำเพื่อที่จะไปดูสิ่งต่างที่กำนันบุญมีหามาให้เขาอย่างมากมาย ตามที่มิคกี้ต้องการทุกอย่าง
เมื่อมิคกี้กับเกรทออกมาจากห้องน้ำ มิคกี้ไม่ต้องหาเสื้อผ้าให้เกรทเลย เพราะเกรทจัดแจงหาด้วยตัวเองมาใส่ ยกเว้นกางเกงในที่เกรทไม่ใส่ของมิคกี้ ส่วนมิคกี้ก็รีบใส่เสื้อกางเกง หลังจากนั้นเขาก็เปิดแอร์ ต่อด้วยเปิดทีวีสียี่สิบเอ็ดนิ้วที่เครื่องใหญ่และหนามาก มิคกี้จึงกดดูช่อง27 แต่มิคกี้ก็อดแปลกใจไม่น้อย เพราะรายการทีวีที่ออนแอร์ ทั้งพิธีกรและแขกรับเชิญชื่อดังทั้งคู่ ทำไมยังดูหนุ่มและสาวกันอยู่เลย
- Writer
