“อินดี้ครับ แม่รินใจร้ายกับพ่อ” เขาเริ่มฟ้องลูก
“หือ...แม่รินไม่ใจร้ายหรอก แม่ใจดีจะตาย กับอินดี้แม่ไม่เคยตีเลย แต่กับคุณยายชอบดุแล้วตีอินดี้บ่อยๆ” อินดี้ฟ้องพ่อ
“ที่คุณยายตีเพราะอินดี้ดื้อหรือเปล่า” ป้องณวัฒน์ยิ้มแล้วกอดลูกเอาไว้
“ก็ดื้อนิดหน่อย” เด็กชายทำหน้าเง้างอด รู้ว่าตัวเองผิด
“ต่อไปอินดี้ก็อย่าดื้อกับคุณยายก็ไม่โดนตีแล้ว”
“จริงฮับ” อินดี้หัวเราะฮึๆ สองพ่อลูกหยอกเย้ากันอยู่บนเตียง
“อินดี้เดี๋ยวถ้าแม่เข้ามาอินดี้รีบวิ่งออกไปหาคุณยายเลยนะ คุณพ่ออยากจะคุยกับคุณแม่ก่อน”
“คุณแม่ชอบให้อินดี้อ้อน พอหอมแก้มคุณแม่ก็ยิ้มแล้ว เวลาคุณแม่งอนๆ”
“ฮั่นแน่...อินดี้ก็ชอบทำให้แม่รินงอนใช่ไหม”
“เปล่า...ดื้อนะฮับ แค่ทำอะไรช้าๆ ไม่ทันใจคุณแม่หรอกฮับ”
“งั้น เดี๋ยวถ้าแม่เข้ามา อินดี้วิ่งไปหาคุณยาย ไปกินข้าวก่อนเลยนะ แล้วล็อกกลอนประตูให้พ่อด้วย
“ฮับ ได้เลยฮับ” เด็กน้อยรับปากแข็งขัน แล้วปีนป่ายขอใ
