“มานี่...มานั่งนี่”
“เรื่องอะไร”
“มานี่... เร็วๆ... จะโทรหาอินดี้” เขาทำเสียงเข้ม เธอจำต้องยอมมานั่งลงข้างๆ เพราะเขาอ้างถึงลูก
สวบ... เขากอดเธอเอาไว้แน่น กดมือถือหาลูกชาย
(“หวัดดีฮับ”) อินดี้ส่งเสียงมาตามสาย
“คุณแม่ทำไมไม่รับโทรศัพท์” อินดี้ต่อว่า
“มือถือฉันล่ะ” เธอหันไปถามป้องณวัฒน์
“ก็อยู่ที่ห้องของคุณน่ะสิ ใครบอกคุณเมาจนไม่รู้เรื่อง” เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากของป้องณวัฒน์ทันที
(“ใครเมา”) อินดี้ทำเสียงดุ
“เปล่าจ้าลูก วันนี้ไปไหน วันอาทิตย์น่ะ”
(“คุณปู่กับคุณย่าจะพาไปดูหนังฮับ”)
“โอ้โห...อิจฉาจริงๆ เที่ยวทุกวันเลยแฮะ...” ผู้เป็นพ่อแซว
(“เมื่อวานไปเที่ยวสวนสัตว์มาสนุกที่สุดเลยครับ มีลิง ยีราฟ ฮิปโป คุณพ่อครับมีแรดสีขาวด้วยครับ มีนอสองนอ คุณปู่บอกว่ามันมาจากแอฟริกา”) อินดี้เล่าอย่างสนุก
“เมื่อวานแม่ก็เจอแรดมาครับลูก แต่แรดนี้มาจากญี่ปุ่น” เธอว่ากระทบป้องณวัฒน์และทำหน้าย่นๆ ใส่เขา
