Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata, sobrang bigat ng mga aking mga talukap dahil sa kakaiyak ko kanina. Medyo masakit pa rin ang aking ulo at nahihilo pa rin ako. Ngunit nang maalala ko na sumakit ang aking tiyan kasabay ng pagkawalan ko ng malay, natataranta kong sinilip ang aking tiyan kung nandiyan pa ba si baby.
Dagling pumatak ang aking mga luha, natatakot ako na baka tuluyan ng mawala sa akin ang anak namin. Hindi ko matatanggap kapag mangyari ’yon. Kaagad kong pinahid ang aking mga luha, napapanatag na rin ang aking kaloiban nang makita ko ang malaking umbok ng aking tiyan.
Inilibot ko ang aking mga mata sa buong paligid. Napabalikwas ako ng bangon nang mapagtanto ko kung na saan ako. Baka mas lalong magalit sa akin si Vladimier. Ngunit napatigil ako sa aking ginawa d
