Chapter 29
Ang ilang araw na umalis ni Vladimier na hindi nagpapa alam sa akin ay naging isang linggo hanggang naging ilang buwan na ang nakalipas pero hindi pa rin siya kumukontak sa akin. Araw-araw at gabi-gabi akong naghihintay na baka may maligaw na mensahi galing sa kanya. O ’di kaya bigla na lamang siyang susulpot na baka surprisahin lang niya ako. Pero lagi lang din ako nabibigo. Ilang gabi na akong palihim na umiiyak, ayaw kong makita ni mama na nasasaktan ako. Kaya pinipilit kong maging masaya at ipakita sa aking ina na okay ako. Nakakatawa ang aking imahinasyon. Ako lang ang nagbibigay pag-asa sa aking sarili.
Gusto kong intindihin siya na baka napaka busy nga lang niya para sa kanilang kompanya. Pero sana naman bigyan niya ako ng kahit kunting oras man lang. Nakakahinampo l
