บทที่8
ยาสลบหรือน้ำเปล่าNc
กระเป๋าสะพายถูกเขาโยนมาให้จนเฉียดหน้าฉันไปนิดเดียว รุนแรงชะมัดเลยตาบ้านี่ ฉันรีบชิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการถอดคราบเจ้าสาวแสนสวยออกไปแล้วจ้องมองใบหน้าตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ สมองก็พลันคิดถึงเรื่องแม่อุ่นกับไอ้ซันไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงกันบ้าง เจ้หลินน่าจะบอกทั้งสองคนแล้ว
“นี่เธอจะนอนในห้องน้ำใช่ไหมวะชักช้าฉิบ!”
เสียงที่ตะโกนมาทำให้ฉันกลอกตามองบนทันที ฉันไม่รีบรอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ต้องรอ ฉันจัดการตัวเองแล้วออกมาทาครีมข้างนอกอิตาเพลิงจึงเดินตรงดิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการอาบน้ำต่อจากฉัน
“เชี่ย! ยาสลบอยู่ในห้องน้ำกระเป๋าด้วย แต่อิตาบ้าคงไม่รู้หรอกไม่เป็นไร”
ฉันนั่งกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ รอเวลาจนเขาออกมาฉันก็รีบวิ่งเข้าห้แงน้ำแล้วปิดประตูใส่หน้าเขา สายตาของฉันกวาดมองไปยังกระเป๋าที่วางอยู่บนเคาท์เตอร์วางของข้างอ่างล้างหน้า ทุกอย่างยังอยู่ครบฉันจึงจัดการฉีดมันให้
