บทที่7
งานแต่ง
ถึงเวลางานอาฟเตอร์ปาร์ตี้ น้องๆของผมก็ออกมาสนุกสนานรวมถึงพนักงานที่พ่อผมปล่อยให้ฟรีเดย์หนึ่งวัน ผมมองหาไอริแต่เธอเอาแต่มองไอ้คีรินอยู่ไกลๆ มือก็ยกแก้วไวน์ไม่หยุด ขนาดอาอคินยังถอนหายใจอยู่ข้างๆผม
"อาไอริกับไอ้คีรินนี่จะเอายังไงต่อ" ผมหันไปถามอาหมอแต่อาหมอส่ายหน้า
"ไม่รู้สิ อาจะทำอะไรได้อาไม่ชอบบังคับเรื่องนี้ให้ทั้งสองคนตัดสินใจกันเองดีกว่า"
ผมเลิกสนใจไอริเพื่อหันไปมองยัยมิจฉาชีพที่กำลังเต้นเพลงที่มันมีงู เล่นเอาพวกผู้ชายมองตาเป็นมัน นี่เหรอวะผู้หญิงที่คุณย่าอยากได้เป็นหลานสะใภ้ แรดซะไม่มี!
"เฮียเมียสวยว่ะ" เจไดยิ้มกริ่มมองหนูอัยย์ตาไม่กะพริบ
"เมียเฮียเว้นบ้างเจไดอย่าหน้าหม้อให้มันมากนักนะ" เออเจแปนด่ามันอีก! มึงจะเคลมทุกคนไม่ได้เจได=__=
“ไรวะก็ได้ข่าวว่าเฮียไม่ได้ชอบเธอนี่ ส่งมาให้ผมก็ได้ผมเคลมหมดไม่สนเมียใคร”
“มึงนี่ชั่วจริงๆ”
ตอนนี้ไอริกับยัยอัยย์เข้าขากันแล้วเผล
