บทที่15
ไม่มีใครหึงทั้งนั้นแหละ
ท่าเรือ
ผมจอดรถท่ามกลางสายตาของลุงธาดาที่ยืนตรวจงานอยู่ ผมจึงลงไปยกมือไหว้ท่านแล้วลากไอ้ธันวาออกมาคุย จนมันตกอกตกใจแต่ก็ยอมมากับผม
“ยัยอัยย์กับเพื่อนที่มาพักอยู่ที่ไหน”
“คุณอัยย์พาเพื่อนไปพักที่โรงแรมผมแล้ว เฮียมีอะไรหรือเปล่าอย่าไปก่อเรื่องที่โรงแรมผมเชียวนะ”
“มึงเห็นกูเป็นคนแบบนั้นเหรอ -_-!”
“ก็ใช่นะสิ”
อะไรวะทำไมมีแต่คนมองกูเป็นคนไม่ดี แม่งไปดีกว่า ผมขับรถมาที่โรงแรมก็เจอยัยตัวดีเดินยิ้มออกมาผมจึงเรียกเธอขึ้นรถก่อนจะขับมุ่งหน้าไปที่กาสิโน
มาถึงผมก็พาเธอขึ้นมาบนห้องทำงานแต่ผมเปิดประตูห้องนอนด้านในก่อนที่จะเหวี่ยงเธอลงไปบนเตียงขนาดคิงไซซ์
“โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะคุณ!!” ฉันถูกอิตาเพลิงเหวี่ยงมาที่เตียง เขามันบ้าไปแล้ว
“กับฉันทำเป็นไม่อยากเข้าใกล้แต่กับผู้ชายคนอื่นระริกระรี้เชียวนะ เธอบ้าหรือเปล่าพาผู้ชายเข้าโรงแรม ทำอะไรก็นึกถึงทะเบียนสมรสที่ถือไว้หน่อยก
