บทที่14
ไม่ได้คิดอะไร
หลังจากที่เรามีอะไรกันเสร็จฉันก็นอนมองเพดานนิ่งๆ เขาเองก็เช่นกัน แม้ฉันจะพยายามคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติของผัวเมียแต่เอาเข้าจริงมันแอบอึดอัดนะ เราไม่ได้รักกันไม่ได้รู้สึกดีต่อกันแต่จู่ๆ มันก็มีจังหวะนึงที่เขาเรียกฉันว่าหนูอัยย์ มันพาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนโดนกระชากวิญญาณออกจากร่าง
“อย่าคิดว่าฉันจะพิศวาสเธอนะ”
“อืม ฉันรู้”
สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วออกจากห้องนอนไป ฉันจึงลุกไปอาบน้ำอุ่นแช่น้ำนมก่อนจะกลับมานอนเหมือนศพอยู่บนเตียง
เช้าวันใหม่ที่แสนสดชื่นสำหรับทุกคนส่วนฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจจนต้องฝืนใจทานข้าวกับทุกคน ดูอิตาเพลิงสิร่าเริงเชียว
-_-!
“หนูอัยย์ทำไมทานน้อยจังเลยของโปรดหนูไม่ใช่เหรอลูก”
“หนูไม่ค่อยหิวค่ะคุณแม่^^”
“ลูกสาวคุณแม่คงจะอิ่มตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ”
ไอ้คนปากหมา! เจ็บทั้งใจเจ็บทั้งกาย ฉันตัดสินใจรวบช้อนลงแล้วดื่มน้ำป้าส้มจึงรีบเข้
