ใหญ่ ขนดก
1049 Words
[ ซีเซีย TALK ]
เสียงเพลงดังคลอมาเบาๆ จากบ้านของพี่น้ำพุ เสียงดีดกีตาร์ที่ดังแทรกเข้ามาจนถึงห้องนอนของฉัน พร้อมกับเสียงร้องของเหล่าชายหนุ่ม ถึงแม้จะฟังเหมือนควายออกลูก แต่เพราะดังมาจากบ้านผู้ชายที่ฉันชอบ ฉันก็จะยอมทนฟังและบอกได้ตอนนี้เลยว่ามันเพราะมาก
หูฉันปลดล็อกสกิลตะคริวทองคำเป็นที่เรียบร้อย หลังจากที่นั่งฟังพวกเขาร้องมาหลายชั่วโมง จะถามว่าเพราะขนาดนั้นเลยเหรอ?...
เหอะ! เปล่าหรอกหูชาเลยต่างหาก
"ปวดฉี่ฉิบหาย กูออกไปฉี่แป๊ป" จู่ๆ ก็มีใครคนหนึ่งเปิดประตูออกมา พร้อมกับร้องบอกขึ้น
มันจะไม่เป็นอะไรเลย ถ้าทิศทางที่เขามุ่งตรงมามันตรงกับระเบียงห้องฉันพอดิบพอดี แค่คนเดียวไม่พอแต่นี่พวกเขากลับพากันเดินตามออกมากันหมด รวมทั้งพี่น้ำพุด้วย
"ดื่มเยอะจนปวดฉี่เลยว่ะ ฮ่าๆ " ฉันรีบหลบลงไปนอนราวกับคนกำลังทำความผิด เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะตอนนี้ฉันกำลังอยู่ตรงระเบียงห้องตัวเอง เพื่อที่จะฟังพวกเขาร้องเพลงไงล่ะ
"โห.. ไอ้พุของมึงใหญ่ขึ้นป่ะ กูไม่เห็นหลายวันแม่งจะใหญ่กว่ากูแล้ว"
"ใหญ่กว่ามึงมาตั้งนานแล้วไอ้เอ็ม" คำพูดของพวกเขาทำเอาฉันน่าเห่อร้อนขึ้นมาดื้อๆ
ก็ไม่ได้คิดลึกอะไรนะ ที่เขาพูดถึงกันก็คงหมายถึงแขนนั่นแหละ
"ขนดกฉิบหาย บังของใหญ่หมดไอ้เวร" ขนแขนแหละ ขนแขนนนน!!
"ดกตรงไหน แบบนี้ดีแล้ว"
"แต่กูว่าสีมันเข้มไปนะไอ้พุ" เสียงของใครอีกคนพูดสวนขึ้น ทำให้ความสนใจของฉันยิ่งเพิ่มพูนมากยิ่งขึ้นไปอีก
เขาหมายถึงสีของแขนแหละ เดี๋ยวนี้แดดมันร้อนเหมือนซ้อมตกนรก สีผิวก็ต้องเปลี่ยนเป็นธรรมดา
ว่าแล้วก็ท่องยุบหนอ.. พองหนอ.. ใหญ่หนอ.. ดกหนอ.. เฮ้ยไม่ใช่สิ!!
"แต่กูว่าสีนี้แหละดี ขอแค่ใหญ่ก็พอ" อะไรใหญ่ อะร๊ายย!!
"ก็จริงของมึงมันใหญ่ดี กูต้องไปหาซื้อตามมึงบ้างดีกว่าแต่กูชอบสีอ่อนๆ ว่ะ"
"เออ จะซื้อเล็กๆ ไปทำไม ใช้ดูเวลาทั้งทีเอาให้ใหญ่ไปเลยดิ" สิ้นสุดคำพูดของพวกเขา ก็พากันเดินกลับเข้าไปในบ้าน ทิ้งให้ความคิดในหัวฉันตีกันยุ่ง ที่พูดถึงมาทั้งหมดเมื่อกี๊นั้น ก็แค่นาฬิกาใช่ไหม?
สุดท้ายฉันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็หยัดตัวลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะได้เข้าไปสงบจิตสงบใจในห้องของตัวเอง ทว่าเพียงแค่ฉันยืดตัวเต็มความสูงได้เท่านั้น สายตาก็บังเอิญสบเข้ากับดวงตาเฉี่ยวคม ริมฝีปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มขึ้นบางๆ เมื่อเขารับรู้ว่าฉันกำลังจับจ้องไปที่เขาด้วยเช่นเดียวกัน
"นอนดึกจังนะครับ รีบเข้านอนได้แล้วจะได้โตไวๆ " น้ำเสียงที่ฟังดูอบอุ่นเอ่ยบอกพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายส่งมาให้ฉัน
คิดว่าเขาเข้าบ้านไปพร้อมเพื่อนๆ ของเขาแล้วซะอีกที่ไหนได้ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม แถมยังรู้ด้วยว่าฉันอยู่ตรงนี้
"แล้วทำไมพี่พุยังไม่นอนคะ"
"พี่โตแล้วนอนดึกได้"
"จะนอนเมื่อไหร่คะ บอกได้ไหม?" ฉันยิ้มกว้างพร้อมกับจับราวระเบียงเอาไว้แล้วยื่นหน้าไปหาเขา แม้ว่าระยะตัวบ้านจะห่างจากเขาพอสมควรก็เถอะ
"ไม่รู้สิครับทำไมเหรอ?"
"เซียอยากนอนพร้อมพี่ พี่พุจะได้เจอกับเซียในฝันไง" ฉันระบายยิ้มหวานบอกอย่างไม่อาย คนตัวโตที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
"ฝันถึงพี่แล้วมันดีเหรอ?" ใบหน้าหล่อเลิกคิ้วถามขึ้นด้วยความสงสัย หากแต่สีหน้ากลับฉายความเจ้าเล่ห์ออกมาเล็กน้อย
"ดีสิคะ เซียจะฝันถึงพี่คนเดียวเลย"
"แล้วดีกว่าตัวจริงอีกเหรอ"
"ตัวจริงต้องดีกว่าอยู่แล้วสิ" ฉันตอบอย่างหนักแน่น ราวกับตัวเองเข้าชิงตอบคำถามระดับชาติอยู่ยังไงยังงั้น
จะต่างกันตรงที่ ชัยชนะของระดับชาติคือถ้วยและเหรียญรางวัล แต่ชัยชนะของฉันนั้นคือผู้ชาย
"โอเค พี่เข้าใจแล้วไว้เจอกันพรุ่งนี้ครับ"
"ว้าว~ พรุ่งนี้พี่ก็ยังอยากเจอเซียเหรอ เขินจัง"
"งั้นพี่ไม่เจอดีกว่าเดี๋ยวเราลำบากใจ"
"ไม่ลำบากเลยค่ะ กายพร้อมใจพร้อมเสมอ ถ้าพี่ไม่อยากเจอเซียก็จะเสนอหน้าไปหาเอง"
"....."
"ไม่ว่าเวลาไหนเมื่อไหร่ที่ไหน แค่พี่พุอยากเจอก็นึกถึงหน้าเซียไว้นะคะ แล้วเซียจะถอดกระแสจิตไปหา"
"ถอดหัวมาหาพี่งั้นเหรอ?"
"คนนะคะไม่ใช่กระสือ น่ารักออกขนาดนี้จะเป็นกระสือได้ไง" ฉันแกล้งงอนทำแก้มป่องให้พอดูน่ารัก น่าเอ็นดู
"เข้าใจแล้วครับ ทีนี้ก็ไปนอนได้แล้วนะอากาศมันเย็นเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา"
"ค่ะ ฝันดีนะคะ" ฉันตอบรับอย่างว่าง่าย ส่วนพี่พุก็พยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบรับ
ฉันโบกมือบ๊ายบายให้เขาก่อนจะหมุนตัวเข้าไปในห้อง แต่ก็ต้องชะงักเท้าเอาไว้แล้วหมุนตัวกลับไปที่ราวระเบียงอีกครั้งเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นก็ยกมือทั้งสองขึ้นป้องปากตัวเองเอาไว้แล้วตะโกนให้อีกคนได้ยินชัดๆ
ใบหน้าหล่อเหลาดูงุนงงเพียงนิด เพียงแค่ฉันเริ่มพูดประโยคแรกออกมาใบหน้าหล่อก็เปลี่ยนเป็นระบายยิ้มอ่อนโยนทันที
"....."
"วันนี้ก็หล่ออีกแล้วนะคะ พรุ่งนี้เซียจะชมพี่อีกตั้งตารอฟังได้เลยค่ะ"
พี่จะฟังไม่ฟังไม่รู้แต่ยัยน้องจะบอกค่ะ น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน
ชอบก็คอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ทุกๆ คอมเมนต์มีความหมายกับไรท์มากมายค่ะ
- Writer
