ชอบนะ
845 Words
[ น้ำพุ TALK ]
เป็นเพราะคนตรงหน้าที่กำลังส่งยิ้มแป้นมาให้พร้อมกับพูดออกมาเสียงใส เล่นเอาผมตั้งรับแทบไม่ทัน
"แค่นี้ก็เยอะแล้ว" ผมยกยิ้มตอบก่อนที่คนตรงหน้าจะหันหลังตีรถกลับไปซื้ออย่างที่พูดเอาไว้จริงๆ
"พอแน่เหรอคะ?" เธอย่นคิ้วมองผมสลับกับกล่องขนมที่เธอให้มาด้วยท่าทีครุ่นคิด
เด็กสาวที่ดูก็รู้ว่าคงจะอยู่ราวๆ มอ.ปลาย ผมเปียสองข้างที่ถูกผูกด้วยโบว์สีขาว ผมสีน้ำตาลแบบธรรมชาติยิ่งขับผิวหน้าหวานจิ้มลิ้มให้ดูน่ารักมากขึ้น ดวงตากลมโตสีน้ำตาลส่องประกายราวกับดวงดาวนับล้านอยู่นัยน์ดวงตาคู่นั้น
"อืม พอแล้วพี่ไม่ใช่คนกินเยอะขนาดนั้น" ผมเอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดี ไม่บ่อยนักที่จะมีใครมากดกริ่งเพื่อเอาขนมมาให้ ต่อให้ในหมู่บ้านนี้จะมีใครต่อใครย้ายเข้ามา ก็ใช่ว่าจะเป็นมิตรกันทุกบ้านสักหน่อย
"ลืมแนะนำตัวเลยค่ะ ชื่อซีเซียนะคะ อายุ 17 อยู่มอ.5 ตั้งแต่เกิดมาก็โสดสนิทเลยค่ะ"
"หึ พี่ชื่อน้ำพุ เรียกว่าพี่พุก็ได้ครับ" ผมหลุดหัวเราะกับการแนะนำตัวประโยคหลังของเธอ จากนั้นก็แนะนำตัวเองตอบเช่นเดียวกัน
"พี่พุ"
"ครับ"
"พี่พุ"
"...อ่า ว่าไงครับ"
"เรียกแล้วมันกระชุ่มกระชวยหัวใจดีจังเลยค่ะ อยากเรียกทั้งวันเลย" คนตรงหน้าบิดตัวเขินอย่างอายๆ ทว่าคำพูดของเธอแต่ละคำกลับไม่ได้แสดงออกว่าอายเลยสักนิด
"ขนาดนั้นเชียว เอาเป็นว่าไม่มีเพื่อนเล่นก็ค่อยแวะมานะ" ผมบอกพร้อมกับเอามือไปยีศีรษะเล็กของคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู
"เอ๊ะ!"
เพียงแค่เสียงหวานเปร่งออกมาราวกับกำลังตกใจกับการกระทำของผม ก็ต้องชักมือกลับเพราะคิดว่าอีกคนคงจะไม่ชอบ เป็นเพราะความเคยชินที่ผมมักจะเอ็นดูน้องสาวของเพื่อน พอเห็นเธอคนนี้ก็เลยเผลอไป
"ขอโทษนะ ตกใจเหรอ?"
"เปล่าหรอกค่ะ แค่รู้สึกดี" เธอยิ้มรับอย่างน่ารักน่าเอ็นดู
"พอดีมันชินกับน้องสาวเพื่อนน่ะ คงไม่ถือสาหรอกใช่ไหม?"
"ไม่เลยค่ะ เซียชอบนะ"
"ชอบให้ลูบหัวงั้นเหรอ?"
"ชอบพี่ต่างหาก" ดวงตากลมโตจ้องมองมาอย่างแน่วแน่ น้ำเสียงที่ตอบกลับมาหนักแน่นเสียจนผมอดจะหัวเราะในลำคอหนาเบาๆ ไม่ได้
"หึ ก็ดีกว่าเกลียดพี่ล่ะนะ"
"เกลียดคนหล่อไม่ลงหรอกค่ะ เพราะเจ้าคงจะลงโทษเซียแน่"
"....."
"งั้นกลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้จะมาจีบใหม่" ยังไม่ทันที่ผมจะตอบกลับ คนตัวเล็กก็วิ่งออกไปจากหน้าบ้านของผม จากนั้นก็วิ่งเข้าไปในบ้านของตัวเอง ผมมองตามคนตัวเล็กที่ตอนนี้กระโดดโบกมือส่งยิ้มแป้นมาให้จนกระทั่งเธอเข้าไปในบ้านในที่สุด
"สงสัยจะอารมณ์ดี" ผมเอ่ยพึมพำกับตัวเองแล้วหมุนตัวเดินกลับเข้าบ้านตัวเองบ้างเหมือนกัน
ผมวางกล่องขนมลงบนโต๊ะ เป็นจังหวะเดียวกันกับไอ้บีเอ็มเดินลงมาจากบันไดชั้นบน ร่างสูงไล่เลี่ยกันกับผมสาวเท้าเดินมาพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากหาว ผมชี้โด่ชี้เด่จากสภาพการตื่นนอนมาหมาดๆ
"ไอ้พุ.. กูหิวมีไรกินบ้างวะ"
"ไม่มีว่ะ"
"แล้วนั่นอะไร?" ไอ้บีเอ็มชี้มายังกล่องขนมสามกล่องที่วางซ้อนกันอยู่บนโต๊ะ
มันไม่รอให้ผมได้ตอบคำถามก็พุ่งตัวเข้ามาคว้ากล่องขนมทั้งสามกล่องไป พอได้กล่องขนมแล้วมันนั่งลงบนโซฟาข้างโต๊ะพร้อมกับวางกล่องขนมลงบนตักตัวเอง
"มึงขอกูแล้วยัง"
"อ๋อแอ้ว~" คำว่าขอแล้วของมันแทบจะกลืนหายไปกับขนมเปี๊ยะ ที่มันยัดใส่ปากไปทั้งลูก
"ขอเชี่ยไรมึงยัดเข้าไปขนาดนั้นแล้ว" ถึงจะว่าอย่างนั้นผมก็ยังยกยิ้มให้มันอยู่ดี ถึงมันไม่ขอผมก็กะจะให้มันกินอยู่แล้ว
เห็นช่วงนี้มันทำตัวน่าสงสารก็ไม่อยากจะไปแกล้งมันเยอะ
"มึงเอามาจากไหนวะ ปกติมึงไม่ซื้ออะไรแบบนี้นี่หว่า"
"มีคนให้มา"
"ใครวะสวยไหม?" ไอ้บีเอ็มวางกล่องขนมลงแล้วเอนตัวมาถามผมด้วยสายตาใครรู้
"ทำไมมึงต้องถามว่าสวยไหม มึงรู้เหรอว่าผู้ชายหรือผู้หญิงเป็นคนให้"
"ไม่รู้ แต่กูเดาว่าถ้าเป็นผู้ชายมึงคงไม่รับเอาไว้หรอก"
"กูรับ เพราะกูมันไม่ได้เหี้ยเหมือนมึง"
*** ใครรอเฮียน้ำพุขอเสียงหน่อยนะคะ คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะ
- Writer
