คุณพ่อรับฝาก

Chapter 12 ผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้า

หญิงสาวกำลังโมโหสุดขีด เธอเข้าใจมาตลอดว่าเดลล่าเป็นลูกของเขา คนเป็นพ่อแท้ๆ กลับอำมหิตคิดจะฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอ ตอนที่เพื่อนสาวเธอท้องก็ไม่ไปดูดำดูดีทั้งที่รวยล้นฟ้ามหาศาล มีบริวารนับร้อยในคฤหาสน์หรูอย่างนี้

สิตมนลืมไปสนิทว่าเขาเป็นใครและยิ่งใหญ่แค่ไหนในอิตาลี ทั้งที่ตอนกลับเมืองไทยเธอสืบค้นข้อมูลของเขามาบ้างเล็กน้อย เพราะความโกรธครอบงำทำให้เธอมองเห็นราชสีห์อย่างเขาเป็นเพียงแค่มดตัวเล็ก

‘ผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้า ตาสีเขียวมรกต ผมสีเทา มีเคราบางๆ จะเสียก็แต่เพียงสารเลวไปหน่อย’ หญิงสาวพินิจพิเคราะห์และด่าเขาในใจ

“มาแล้วเหรอ” เขาเอ่ยทักทายน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาคมยังจับจ้องที่ใบหน้าของเธอเป็นการบอกให้รู้ว่าเขากำลังทักทายเธอ ไม่ใช่ถามบอดีการ์ดของตัวเอง สิตมนจ้องหน้าเจ้าของคฤหาสน์ด้วยแววตาแค้นเคืองและจดจำ ทั้งที่เธอเพิ่งเห็นหน้าเขาครั้งแรก

ชายหนุ่มมองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่งในตอนที่หญิงสาวเดินเข้ามา เขานึกชมการเลือกคนของคาซ่ากับสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า หากเธอเป็นคนของพวกคาซ่าอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้ เธอเป็นผู้หญิงหน่วยก้านดี เอาเรื่อง กล้าได้กล้าเสีย

สายตาเหยี่ยวเจ้าเล่ห์ของเขาซอกซอนมองผ่านชุดเรียบร้อยเข้าไป จินตนาการไปถึงเนื้อเต่งที่ถูกรัดอัดแน่นข้างใน ยอมรับในความสวยของสาวไทยหุ่นเพรียวระหง ผิวสีน้ำผึ้งคนนี้ ใบหน้าเรียวของเธอรับกับริมฝีปากกระจับได้รูปสวยอย่างลงตัว

หญิงสาวเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสายตาของเขา แม้จะหล่อจนหัวใจแทบหลอมละลายและพร้อมจะย้ายไปอยู่กับเขาก็ตาม แต่เธอก็ไม่ชอบให้คนมองกึ่งจินตนาการแบบนี้ หญิงสาวก่นด่าเขาในใจ ‘เสียมารยาท ไอ้บ้ากาม’

หญิงสาวกวาดสายตามองรอบๆ ก็เห็นบอดีการ์ดของเขานับสิบคนพร้อมอาวุธครบมือ ยืนเรียงแถวตั้งหน้ากระดานรอรับคำสั่ง เมื่อเห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็เก็บความบ้าดีเดือดกล้าถือดีของเธอไปก่อน เวลาอย่างนี้เธอไม่ควรถือดีเอาชนะจนไม่อยากรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้

“สวัสดีค่ะ ฉันจะมารับตัวเดลล่าคืน” หญิงสาวหาทางเลือกให้ตัวเอง อย่างน้อยก็พาหนูน้อยเดลล่าออกไปจากที่นี่และไปพึ่งพิงสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าของรัฐบาล ในช่วงเวลาที่เธอต้องออกตามหาซารีน่า ก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก

“มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอสาวน้อย” ชายหนุ่มบอกอย่างใจเย็น

“คุณต้องการอย่างนั้นไม่ใช่เหรอคะ”

“เธอรู้ความต้องการของฉันได้อย่างไร”

“ฉันเป็นคนพาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่ เพราะฉันเห็นบ้านของคุณหลังใหญ่โต คิดว่าจะดูแลเธอได้โดยไม่ลำบาก แต่ถ้าหากคุณเลี้ยงเธอเอาไว้ไม่ได้ ฉันก็จะพาเธอไปส่งที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าเอง” หญิงสาวให้เหตุผล

ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม มองหน้าหญิงสาวอย่างจับผิด “เธอคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง บอกมาตามตรงดีกว่าเธอต้องการอะไรกันแน่”

สิตมนเม้มริมฝีปากของตัวเองเข้าหากันแทบห้อเลือด เมื่อสบตากับแววตาเยือกเย็นของเขา เธอเดาไม่ออกว่าเขาต้องการอะไร หรือคิดอะไรอยู่

“คุณกำลังพูดถึงอะไร”

“เธอเป็นใคร ช่วยเล่าประวัติของเธออย่างละเอียดให้ฉันฟัง” เขาถามอย่างใจเย็น

“ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ฉันต้องบอกคุณ”

“งั้นฉันถามอีกประโยค เธอรู้จักซารีน่าหรือเปล่า” คำถามของชายหนุ่มทำให้สิตมนปักใจเชื่อว่าเขาคือสามีของซารีน่าและเป็นพ่อของเดลล่า

แต่ความจริงที่ซารีน่าขอร้องเอาไว้ให้ปกปิดก่อนหน้าก็ทำให้เธอไม่สามารถบอกความจริงได้ เธอจึงต้องยืนกรานปฏิเสธเพียงอย่างเดียว

“ฉันไม่รู้จักเธอ”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปาก มองเธอด้วยแววตาเฉียบขาดและคาดคั้น แม้ว่าเธอจะยืนกรานปฏิเสธ แต่เขาก็จับแววตาของเธอได้ ผู้หญิงตรงหน้าต้องรู้จักซารีน่าแน่นอน

“แล้วเธอรู้จักคาซ่าหรือเปล่า” ชายหนุ่มเข้าเรื่องอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา เขาเพียงต้องการหยั่งเชิงจับปฏิกิริยาของเธอ ไม่ได้ต้องการคำตอบจากปาก

“คาซ่งคาซ่าที่ไหนฉันไม่รู้จักหรอก” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง คราวนี้เธอบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและทันทีทันใดโดยไม่เสียเวลาคิดทบทวน

ชายหนุ่มวางสร้อยข้อมือที่ติดมากับตัวเดลล่าบนโต๊ะ

“ถ้าอย่างนั้นเธอช่วยอธิบายถึงความสำคัญของสร้อยเส้นนี้ หรือไม่ก็บอกที่มาที่ไปของเดลล่าให้ฟังหน่อย”

หญิงสาวส่ายหน้า เป็นคำถามที่เธอไม่รู้จริงๆ เพราะก็เพิ่งเคยเห็นสร้อยเส้นนี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน “ฉันไม่มีอะไรจะอธิบาย มีคนฝากตัวเธอมากับฉัน ฉันได้รับค่าจ้างเพียงแค่นำตัวเธอมาวางที่นี่” หญิงสาวหาทางออกให้ตัวเองอย่างเร่งรีบจนดูลนลาน

ชายหนุ่มยิ้มเหี้ยม “เธอกำลังคิดว่าฉันเป็นเด็กอมมืออยู่ใช่ไหม ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉัน ฉันจะบอกประวัติของฉันคร่าวๆ ให้เธอฟัง” เขาเว้นระยะและสบตาเธอนิ่ง

“ฉันเป็นผู้นำคาร์ลอส ปาร์ค มีลูกน้องนับพันในธุรกิจ วิธีการจับคนโกหกของฉันคือตัดลิ้น จับคนขโมยด้วยการตัดแขน จับคนทรยศด้วยลูกปืนเพียงนัดเดียว อย่าท้าทายคนอย่างฉัน” ชายหนุ่มขู่เสียงเข้ม

ดวงตาคมกริบของเขาจ้องเธอไม่วางตาบอกให้รู้ว่าเขาเอาจริง เห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็เริ่มตื่นตระหนก นึกถึงคำที่ลูกน้องของเขาบอกก่อนหน้า เขาโหดเหี้ยมและร้ายกาจ ในธุรกิจมืดของเขาอาจจะรวมไปถึงการค้าประเวณีข้ามชาติด้วย เพราะเธอได้ยินคนในร้านอาหารพูดถึงในบางครั้งตอนที่เธอทำงาน

“ฉันพูดความจริง ที่กล้าเดินเข้ามาที่นี่เพราะต้องการพาตัวเดลล่า กลับ แต่ถ้าหากว่าคุณจะฆ่าฉันเพราะฉันพูดความจริงที่ไม่ถูกใจคุณ ก็เชิญ!” หญิงสาวบอกอย่างถือดี เธอหลับตาลง ภาวนาถึงพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ พร้อมทั้งสวดมนต์ ขออย่าให้เขาบ้าดีเดือดฝากลูกปืนไว้ที่สมองของเธอเลย

ซันเซสกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะยังปากแข็ง แต่เขาก็ยังมีวิธีการที่จะเค้นความจริงออกจากปากของเธอ ยอมปล่อยไปก่อนสักวันสองวันคงจะไม่เสียหาย

“เอาล่ะ ในเมื่อเธอยืนยันว่าเธอกำลังพูดเรื่องจริงมันก็เป็นสิทธิ์ของเธอ” ประโยคนั้นทำให้หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นและคลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก แต่ประโยคหลังก็ทำให้เธอหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“แต่ฉันก็มีสิทธิ์ไม่เชื่อใช่ไหม”

“คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่”

“เมื่อเธอกล้ามากระตุกหนวดเสือหลับอย่างฉัน เธอก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เธอทำ พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเธอบริสุทธิ์ใจ”

“พิสูจน์ยังไง” หญิงสาวรีบถามทันที

“ทำให้ฉันรู้ว่าเธอไม่มีเจตนาร้ายแอบแฝง ไม่ใช่นางนกต่อของคู่แข่งของฉันเพื่อเข้ามาสืบข้อมูลบางอย่าง”

“ไม่มีแน่นอน เพราะวันนี้ฉันจะพาเดลล่ากลับออกไป และจะไม่เข้ามาข้องเกี่ยวกับพวกคุณอีกตลอดชีวิต” หญิงสาวให้คำมั่นสัญญาอย่างหนักแน่น

ซันเซสขยับตัวลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาหญิงสาวอย่างจงใจ ปลายจมูกของเขาเฉียดข้างแก้มเธอเพียงเล็กน้อย ลมหายใจอุ่นเป่ารดซอกคอของเธอ

“ที่นี่เข้ามาง่าย แต่ออกไปยาก พวกที่เข้ามาอย่างยากลำบากก็มักจะออกไปง่ายๆ อย่างไม่มีลมหายใจเหมือนกัน เธอลองคิดดูว่าตัวเธอเข้ามาแบบไหน และต้องการจะก้าวออกไปแบบมีชีวิตหรือเปล่า” เขากระซิบบอก

“บ้านเมืองมีกฎหมาย อย่าคิดว่าคุณจะสามารถกักขังฉันได้” ซันเซสยักไหล่อย่างไม่แคร์ ไม่ใช่เขาไม่เกรงกลัวกฎหมาย แต่พญาราชสีห์อย่างเขาไม่กลัวคำขู่ของมดตะนอยอย่างเธอต่างหาก

ชายหนุ่มยกมือขึ้นเป็นเชิงยอม “ก็ได้... ฉันจะไม่บังคับเธอ” ส่งสัญญาณให้คนของเขาหยิบของมาให้ อดัมส่งซองเอกสารยื่นให้เจ้านาย

ชายหนุ่มส่งต่อให้หญิงสาว

“นั่งลงก่อนสิ ช่วยอ่านเอกสารชุดนี้อย่างละเอียด แล้วฉันจะถามเธออีกครั้ง”

ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ เขารู้ว่าเธอต้องไม่ยอมง่ายๆ แต่คนอย่างเขา เมื่อคิดจะทำอะไรก็ต้องหาหลักฐานแน่นหนามัดให้จนมุม เขาไม่มีวันไว้วางใจใครง่ายๆ เด็ดขาด เมื่อเธอกล้ากระตุกหนวดเสือ เขาก็ต้องซักฟอกจนขาวสะอาด ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางกลับออกไปง่ายๆ