Episode 9

1397 Words

Episode 9 "ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่ แล้วผู้ชายคนนี้มันอะไรกัน ทำไมต้องมากอดแขนกันสนิทสนมด้วย" เสียงทุ้มต่ำของวินเอ่ยพลางดึงแขนน้ำไป ผมเห็นใบหน้าของเธอฉายแววเจ็บ อย่าบอกนะว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปกันด้วยไม่ดี... "ทำไมพี่ต้องโมโหหนูด้วย หนูสิต้องเป็นฝ่ายโกรธพี่ พี่ไม่รู้ตัวมั่งเลยเหรอว่าทำอะไรให้หนูโกรธไม่อยากรับโทรศัพท์พี่แบบนี้" น้ำเอ่ยขึ้นมา แถมไอ้วินอะไรนั่นดูจะจับแขนเธอแน่นด้วย เห็นแบบนี้แล้วผมอยากจะเข้าไปขัดชะมัด แต่ผมมันก็เป็นได้แค่คนนอก ควรให้พวกเราปรับความเข้าใจกัน... "ไปกับพี่!" เสียงุท้มต่ำของวินเอ่ย น้ำพยายามสะบัดแขนแต่ก็สู้แรงหมอนั่นไม่ไหว "พี่วิน ปล่อย น้ำไม่ไป ปล่อย!!!" พรึ่บ! ด้วยความที่ผมทนดูอีกต่อไปไม่ไหว ผมจับแขนน้ำเอาไว้ ก่อนจะใช้สายตาคมเข้มจ้องมองไอ้วินอะไรนั่นด้วยความโกรธเล็กน้อย ไม่ใช่โกรธอะไรเเบบนั้นหรอก แต่รู้สึกเป็นห่วงน้ำมากกว่า กลัวว่าหมอนั่นอาจจะลงไม้ลงมือกับน้ำก็ได้ "พี่ราชันย์ ช่วยน้ำด้วย" น้ำเอ่ย พร้อมกับทำแววตาอ้อนวอนผม ผมที่เป็นผู้ชายคงจะปล่อยผู้หญิงที่ตัวเองเคยรักไปกับผู้ชายแบบนี้คงจะไม่ได้... "นายควรปล่อยน้ำได้แล้ว เห็นมั้ยว่ายัยนี่ไม่อยากไปแค่ไหน" ผมบอกออกมา แต่มันกลับทำหน้าหงุดหงิดใส่ผมซะงั้น "เรื่องของผัวเมีย คนนอกอย่าเสือก!" ไอ้วินเอ่ยก่อนจะพยายามบังคับให้น้ำไปกับมัน แถมสถานการณ์ตอนนี้มันดูย่ำแย่ด้วย แล้วไอ้ดินหายหัวไปไหนว่ะ น้องตัวเองถูกแฟนมาตามตัวถึงบ้าน แต่คนเป็นพี่กลับหายหัวไปเฉย! "หนูไม่ไป ปล่อยนะ!!!" "อย่ามาขัดขืนพี่นะ!!! รู้ใช่ไหมว่าทำให้พี่รู้สึกแย่แค่ไหนที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์" "หนูก็เหมือนกัน! พี่มันเจ้าชู้ ไม่เคยสนใจความรู้สึกหนูมั่งเลย" "พี่บอกแล้วไงว่าผู้หญิงคนนั้นกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน!!!" "แต่พี่ก็ดูเหมือนชอบยัยนั่นไม่ใช่เหรอ ปล่อยนะ!" "ไปกับพี่ อย่าให้พี่ต้องใช้กำลังไปมากกว่านี้!" "ไม่! ปล่อยหนูนะ กรี๊ดดดด" พลั่ก! ผมตัดสินใจต่อยหน้าไอ้วินด้วยความโมโหหลังจากที่มันพยายามฉุดกระชากตัวน้ำไป มันไปนอนกองกับพื้นด้วยความเจ็บที่แก้ม ก่อนจะกำหมัดต่อยผมคืน และผมก็โดนเต็มๆ... หึ ต่อยมาแบบนี้ ผมคงจะปล่อยมันไปไม่ได้แล้วละ หลายชั่วโมงต่อมา... หลังจากที่ผมฟัดกับมันมานานแสนนาน เราทั้งคู่ต่างก็เละเทะกัน และได้น้ำเป็นคนทำแผลให้ ผมได้แต่มองไอ้วินที่ดูจะใจเย็นลงบ้าง แต่ก็ยังไม่วาย พูดจาบังคับน้ำอยู่ "ถ้าพี่วินทำแบบนี้อีก หนูจะเลิกกับพี่จริงๆด้วย" "น้ำพี่ขอโทษ แต่ผู้หญิงคนนั้นกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ..." "ให้มันจริงเถอะค่ะ" น้ำถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอาพลาสเตอร์ยามาแปะแก้มให้ผม "ถ้าจำไม่ผิด นายมันแฟนเก่าของดาริน?" ไอ้วินที่มีสติมากขึ้นเอ่ยถามผมออกมา ผมได้แต่พยักหน้าเบาๆ ไม่ชอบเลยแหะคำว่าแฟนเก่าดาริน ผมไม่อยากนับยัยนั่นเป็นแฟนเลย "อืม อย่าพูดเรื่องนั้นเลย มันเป็นแค่อดีต" "รู้รึยังว่าดารินกลับไทยมาแล้ว" ไอ้วินเอ่ยพลางเหลือบมองน้ำที่เดินไปเก็บกล่องปฐมพยาบาล "รู้แล้ว" "ไม่ไปหายัยนั่นหน่อยเหรอ เห็นบ่นคิดถึงนายอยู่เหมือนกัน" "เหอะ... คงคิดถึงเรื่องอย่างว่า คนอย่างยัยนั่นฉันไม่สนใจแล้ว" ผมบอกออกมาตามตรงพลางยักไหล่เบาๆ แล้วผมกับไอ้วินมาคุยดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะเนี่ย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังฟัดหยั่งกับหมากันอยู่ "แล้วนาย... ทะเลาะกับน้ำแบบนี้บ่อยๆเหรอ?" ผมเอ่ยถามอย่างสงสัย "ไม่บ่อยหรอก แต่วันนี้น้ำงอนที่ฉันไปคุยกับผู้หญิงคนอื่น ยัยนั่นเป็นคู่ค้าทางธุรกิจ" วินเอ่ย ผมได้แต่พยักหน้าเบาๆ เฮ้อ... เรื่องทะเลาะกันของคนเป็นแฟน ผมไม่อยากจะเข้าไปยุ่งแล้ว มันมีแต่จะสร้างปัญหาให้กับผม "ฉันกลับก่อนละ ฝากบอกน้ำด้วย" ผมเอ่ยบอก ก่อนจะเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ ถ้าได้วินใช้กำลังแบบนั้นกับน้ำอีกละก็... ผมจะปล่อยมันไปได้ไหมนะ? [Darin Talk] "พี่วิน หน้าไปโดนอะไรมาค่ะ" ฉันเอ่ยทักพี่วินทันทีเมื่อเจอหน้าพี่เขา บ้านของเราอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน (แอบกระซิบบอก บ้านของพี่เขาใหญ่สุดในหมู่บ้าน) และเมื่อฉันกลับมาฉันจะเห็นพี่เขาได้บ่อยครั้ง และตอนที่ฉันกำลังจะออกไปข้างนอกก็บังเอิญเห็นพี่เขากลับบ้านมาพอดี "ไปโดนหาเรื่องมานิดหน่อย " "ไม่นึกเลยนะว่าคนอย่างพี่วินจะไปต่อยกับใครเขาด้วย " "ฮ่าๆ อยากจะรู้ไหมละว่าคนที่ต่อยพี่เป็นใคร" "ใครเหรอค่ะ?" ฉันขมวดคิ้วอย่างสงสัย "ราชันย์ จำหมอนั่นได้ใช่ไหมละ" "อ๋อ... จำได้สิค่ะ จะลืมได้ไง " "นั่นแหละ แต่มันดูท่าไม่อยากจะเจอเธอเท่าไหร่เลยนะ ทั้งๆที่เธอกลับมาไทยแล้วทั้งที" "ยังไงก็ต้องเจอกันอยู่แล้วละค่ะ... เพราะเขาขาดหนูไปไม่ได้" "งั้นพี่เข้าบ้านไปนอนพักก่อนนะ เจ็บหน้าเป็นบ้า" ฉันได้แต่ยิ้มให้กับพี่วิน พี่เขาเคยเป็นรักแรกของฉันเมื่อตอนยังเด็กๆ... เพราะความสนิทที่มากเกินไปของเรา ทำให้เราเป็นได้แค่พี่น้อง ไม่ได้มีความรักกันในเชิงชู้สาว แต่ผิดคาดที่พี่วินไปคบกับเด็กสุดแสนจะธรรมดาซะได้ อะแฮ่ม ขอพื้นที่ฉันแนะนำตัวหน่อยละกัน! ฉันชื่อ ดาริน เป็นสาวที่สุดแสนจะร้อนแรงและคบหากับผู้ชายมากหน้าหลายตา ตอนนี้กำลังเป็นนางแบบอิสระ และฉันถ่ายทุกแนว ไม่ว่าจะเป็นเซ็กซี่ น่ารัก ฉันก็ล้วนรับงานพวกนั้นหมด ที่ฉันกลับมาไทยเพราะฉันเรียนจบแล้ว และฉันก็อยากมาหาใครบางคน ราชันย์... ฉันอยากเจอหมอนั่น ตั้งแต่ที่เขาพรากครั้งแรกของฉันไป ฉันก็รู้สึกติดใจ ไม่ว่าจะหาผู้ชายคนไหนมาแทน ก็แทนที่เขาไม่ได้สักคน... สำหรับฉันมันไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความต้องการ เพราะฉันไม่เคยรักเขา... ไม่เคยเลยแม้แต่นิดเดียว.... ฉันเพียงต้องการเซ็กส์จากเขาเท่านั้น เราไม่ได้คุยกันมานานหลายปี ไม่เคยมีเบอร์ติดต่อหรืออะไรที่ทำให้ฉันสามารถติดต่อเขาได้ง่ายๆ แต่ฉันรู้ว่าคนอย่างหมอนั่นคงจะไปที่ที่เดียวที่เอาไว้ย้อมใจตลอด... ตกดึก... ฉันมาเที่ยวผับประจำที่ฉันกับราชันย์เคยมาเมื่อสมัยเรายังคบกันอยู่ และฉันก็ได้ข่าวว่าหมอนั่นยังคงมาผับนี้อยู่บ่อยครั้ง บางทีฉันอาจจะไม่เจอเขาวันนี้ที่นี่ก็ได้ แต่ฉันก็คิดว่าอยากจะเจอเขา เพื่อกลับมาเริ่มต้นใหม่... ไม่ใช่กลับมาเป็นแฟน แต่กลับมาเป็นคู่นอน(ละมั้ง) ถึงแม้ฉันจะเคยทำร้ายจิตใจเขาแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่สามารถขาดเขาไปได้... เพราะเขาต้องเป็นของฉัน... เป็นเหยื่อที่ฉันโหยหาและต้องการมากที่สุด พูดแล้วก็เจอเข้าพอดี... เขากำลังนั่งดื่มเหล้ากับสาวคนหนึ่งที่บาร์ และเหมือนจะชวนกันไปค้างคืนที่ห้องของเขาด้วยสิ... หึ... ฉันกลับมาแล้ว ถ้านายเห็นหน้าฉันตอนนี้นายจะตกใจถึงขนาดไหนนะราชันย์ ฉันละอยากรู้จริงๆ... "ราชันย์ ไม่เจอกันนานเลยนะ "

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more