โรงแรมธารา…
ค่ำคืนนี้ มุกนิลรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนแปลกหน้า เนื่องจากเธอไม่ค่อยได้ออกงานสังคมเท่าไร เลยวางตัวไม่ค่อยถูก ต่างจากน้องสาวของเธอซึ่งเป็นเจ้าของวันเกิด ฉีกยิ้มทักทายคนนั้น คนนี้ ขณะรับของขวัญจากแขกผู้มาร่วมงาน ส่วนบิดาและแม่เลี้ยงของเธอ ก็ยืนต้อนรับแขกร่วมกับน้องสาว
มุกนิลรู้สึกว่าตอนนี้ ตัวเองคล้ายส่วนเกินที่ไม่มีใครรู้จัก นอกจากจะไม่มีคนกล่าวทักทายเธอแล้ว ยังมีคนเข้าใจผิด คิดว่าเธอเป็นหลานสาวของพิมพรรณ แทนที่หล่อนจะอธิบายสถานะของเธอให้คนอื่นรู้ว่าเธอเป็นใคร พิมพรรณกลับไล่เธอให้ไปที่อื่น มุกนิลซึ่งไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้พวกเขาอยู่แล้ว จึงปลีกตัวออกไปนั่งที่โต๊ะคนเดียว
“พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม?” เสียงนุ่มทุ้มของอดีตคนรัก เรียกมุกนิลละสายตาจากแก้วน้ำส้มแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา
“เชิญค่ะ”
วันนี้ดนัยสวมสูทสีเข้มไม่ได้เนี้ยบอะไร ซึ่งดนัยก็เป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไรแล้ว แม้เขาจะเป็นถึงทาย
