When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เสียงเอะอะโวยวายดังมาจากด้านนอก ทำให้ดนัยที่กำลังนั่งอ่านเอกสารสำคัญอยู่ ต้องย้ายสายตาไปทางบานประตูใหญ่ เพราะไม่มีสมาธิในการอ่านแฟ้มตรงหน้า ชายหนุ่มเตรียมจะกดอินเตอร์คอมหาเลขาหน้าห้องเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น หากทว่ายังไม่ทันได้กดปุ่ม ประตูถูกผลักเข้ามาจากด้านนอกเสียก่อน พร้อมกับร่างเล็กๆ ของทับทิม และเลขานุการสาว “ขอโทษค่ะท่านประธาน คือดิฉันห้ามผู้หญิงคนนี้แล้วแต่เธอไม่ฟัง บอกว่าจะเข้ามาหาคุณให้ได้” เลขาสาวบอกด้วยสีหน้ารู้สึกผิด เนื่องจากคนที่จะเข้าพบเจ้านายของหล่อนได้ คือต้องนัดล่วงหน้าก่อนเท่านั้น “ไม่เป็นไร คุณไปทำงานเถอะ” ดนัยโบกมือให้เลขาสาว ทันทีที่ประตูปิดลง ชายหนุ่มหันมาทางเจ้าของร่างเพรียวบางในชุดกระโปรงสั้น ซึ่งตอนนี้จ้องเขาตาเป็นมัน “มีอะไร?” “พี่นัยจะเอายังไง?” เมื่อเช้ามารดาบอกว่าคุณหญิงประไพจะมาทาบทามมุกนิลให้ดนัยอีกครั้ง ซึ่งเธอยอมไม่ได้ “จะเอายังไงคืออะไร?” ดนัยเลิกคิ้