ข้าเนี่ยนะ มารดาของนางร้าย!

ตอนที่ 4 จูจูตัวน้อย

ด้วยกฎนั้นตระกูลหลี่จึงอยู่อย่างร่มเย็นมาโดยตลอด แม้จะเป็นที่ติฉินนินทาแต่ใครเล่าจะกล้ามีปัญหากับกุนซือของกองทัพ และเพราะกฎนั้น…ทายาทเพียงคนเดียวจึงต้องแต่งให้มารดาของนางร้ายที่คิดแผนชั่วสารพัดวิธีจนในที่สุดก็ได้ครอบครองชายอันเป็นที่รัก และเพราะนางเป็นถึงคุณหนูใหญ่จากจวนราชครูที่มีอำนาจในมือไม่น้อย แต่ถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจอยากได้อะไรล้วนไม่มีใครเคยขัด สุดท้ายแล้วนางจึงได้ตำแหน่งฮูหยิน เพียงหนึ่งเดียวของทายาทตระกูลหลี่ไปครอง

เรื่องวุ่นวายมันเริ่มจากตรงนี้นี่แหละหนา ก็เพราะคุณชายใหญ่จากตระกูลหลี่มีคนรักอยู่แล้วก็คือบุตรบุญธรรมของเจ้ากรมยุติธรรมที่จะต้องแต่งไปเป็นฮูหยินรองในจวนเจ้ากรมคลังในอนาคต แต่เพราะพลาดท่าให้สตรีไร้ยางอายจึงมิอาจครองคู่กับคนที่ตนปรารถนาได้ และเพราะเป็นห่วงบิดามารดาจึงต้องทำใจอยู่ในเรือนอันแสนน่าสะอิดสะเอียนนี้ต่อไป ในช่วงแรกเขาแทบไม่เหยียบย่างเข้ามาในเรือนหอเพราะยังมีความหวังอันเลือนลางว่าถ้านางไม่ท้องก็อาจแต่งคนรักเข้ามาได้ แต่โชคชะตาฟ้ามักกลั่นแกล้งเพราะสุดท้ายสตรีนางนั้นก็ตั้งครรภ์

คุณหนูใหญ่จากจวนราชครูดีใจอย่างมากที่ตนตั้งครรภ์ นางเฝ้าหวังว่าถ้าได้บุตรชายเขาต้องหันกลับมามองนางแน่ แต่ไฉนเลยทุกสิ่งจะสมหวังเสมอไป เมื่อสุดท้ายเด็กที่คลอดออกมากลับกลายเป็นหญิงเสียนี่ ด้วยความเสียใจนางจึงรังเกียจบุตรคนนี้ของตนเองมากนัก ไม่เคยอุ้มชู หนักเข้าก็ด่าทอตบตี ฝั่งชายหนุ่มแม้จะมีความรักส่วนหนึ่งให้กับลูก แต่เพราะเกลียดสายเลือดครึ่งหนึ่งที่ไหลเวียนอยู่ในนั้นจึงตัดใจไม่เหลียวแลเพราะรู้ดีว่าถ้าตนสนใจจะต้องถูกนำเรื่องนี้มาต่อรองแน่ ดังนั้นนางร้ายในวัยเด็กคือคนที่ขาดความรักจนถึงขีดสุด

ที่หนักหนาเกินกว่าใครจะคาดถึงคือกุนซือหนุ่มมักจะระบายความโกรธเคืองด้วยการร่วมรักแบบรุนแรงจนร่างกายบางบอบช้ำไปทั้งตัว เด็กน้อยผู้เป็นนางร้ายเคยพบสภาพอันน่าอเนจอนาถของมารดากับตามาแล้ว แต่บทรักบนเตียงนี้มีสาย SM หลายคนชื่นชอบเป็นอย่างมากจนนิยายได้รับการตอบรับจากนักอ่านหลากหลายกลุ่ม

เมื่อไม่เคยได้รับความรัก ก็ย่อมโหยหาความรัก นางร้ายเติบโตมาโดยมีนิสัยโหดร้ายเช่นมารดาหรืออาจจะหนักกว่าเสียด้วยซ้ำ นางได้ตกหลุมรักองค์รัชทายาทในตอนที่เขาได้เข้ามาช่วยนางเอาไว้จากเหตุการณ์รถม้าล้อหลุด จากนั้นนางก็ใช้สารพัดวิธีเพื่อให้ได้ครอบครองความรักจากเขา อนิจจาเหมือนอดีตจะซ้ำรอยมารดาเมื่อองค์รัชทายาทได้ปักใจบุตรีฮูหยินรองของจวนเจ้ากรมคลังไปเสียแล้ว มิหนำซ้ำสตรีนางนั้นยังเป็นลูกคนที่แย่งความรักของบิดาไปจากนางและมารดาอีก ความแค้นที่สุมอกทำให้นางทั้งลงมือจ้างวานฉุดคร่าสตรีผู้เป็นอดีตคนรักบิดาไปให้พวกโจรข่มขืน ซึ่งแผนสำเร็จและสตรีนางนั้นตัดสินใจจบชีวิตตนเองลงอย่างน่าสงสาร

มากยิ่งกว่านั้นนางยังให้คนร้ายกลุ่มเดิมฉุดนางเอกของเรื่องไปให้พ้นหูพ้นตาด้วยเช่นกัน แต่สุดท้ายแล้วพระเอกที่แสนดีกับกุนซือหนุ่มซ้อนแผนจนกลายเป็นแม่ลูกตระกูลหลี่ต่างหากที่โดนข่มขืนจากชายหนุ่มนับสิบคน

มาถึงตรงนี้หลายคนก็สะใจมาก แต่หลายคนก็ก่นด่าถึงการกระทำของกุนซือหนุ่ม เพราะอย่างไรเสียสตรีทั้งสองก็เป็นภรรยาและบุตร แต่นักอ่านอีกกลุ่มกลับบอกว่า คนไม่รักทำยังไงมันก็ไม่รัก ในเมื่อทำกับคนที่เขารักก่อนก็สมควรได้รับสิ่งตอบแทนที่สาสมแล้ว และแน่นอนมารดาของนางร้ายที่เป็นเชื้อเพลิงของไฟอันลุกลามใหญ่โตมีชื่อว่า…ฟางเสวี่ยเจี๋ย

“ข้าเนี่ยนะ มารดาของนางร้าย!” สายฝนอยากจะขยุ้มหัวตนเองให้หนัก แต่เมื่อเธออินกับบทจึงมักปรับตัวได้ไวแม้จะเป็นคำที่ไม่คุ้นเคยก็ตาม

นิยายก็อ่านมาไม่น้อย หลายเรื่องมักมีความทรงจำของตัวละครมาให้ แต่ของเธอนี่เรียกได้ว่าโล่งโจ้งว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลยนอกเสียจากข้อมูลที่เธอได้อ่านนิยายมา

“ทะ ท่านแม่” เสียงใสของเด็กน้อยตัวเล็กเอ่ยเรียกอย่างกล้าๆ กลัวๆ แม้มารดาจะหมางเมินแต่เพราะอายุเพียง 2 หนาวจึงมักเรียกหามารดาเสมอ ทั้งชีวิตของนางมีเพียงพี่เลี้ยงคนเดียวเท่านั้นที่คอยดูแลทุกอย่าง และพี่เลี้ยงคนนั้นยังมีหยิก ตี นางเสมอเพื่อไม่ให้งอแงไปมากกว่านี้ ซึ่งเด็กน้อยไม่ชอบนางมากๆ จึงเดินเตาะแตะมาที่เรือนนี้

“คะ คุณหนูน้อย!” เหล่าสาวใช้ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะได้รับคำสั่งไม่ให้คุณหนูเข้าใกล้ และเมื่อคุณหนูแอบเข้าไปใกล้ก็มักถูกผลักกระเด็นออกจากเรือนไป

“จูจู?” สายฝนตกอยู่ในภวังค์เมื่อพบใบหน้าจิ้มลิ้มแสนน่ารักของเจ้าก้อนนุ่ม เด็กน้อยนางนี้น่ะหรือจะเติบโตเป็นนางร้ายในอนาคต!

“ท่านแม่!” ร่างเล็กพุ่งเข้าหามารดาด้วยความคิดถึงเมื่อได้ยินเสียงหวานเรียกชื่อของตนทั้งที่ไม่เคยเรียกเลยสักครั้ง

“ปล่อยให้นางเข้ามา” ฮูหยินของจวนเอ่ยเสียงเข้มเมื่อเหล่าสาวใช้จะเข้ามาขวาง คำสั่งนั้นทำเอาทุกคนถึงกับตัวแข็งค้างด้วยความหวาดกลัว แม้จะเป็นห่วงคุณหนูน้อยมากเพียงใดแต่ก็ไม่กล้าขัด

“ท่านแม่ คิดถึง” เสียงเล็กเอ่ยออกมาเป็นคำๆ นางเรียนรู้จากการฟังคนโน้นคนนี้คุยกันมากกว่ามีคนสอน เพราะไม่มีใครสนใจนางจึงไม่มีใครสอนสั่งอะไรนางสักนิด

“จูจูน้อยของแม่ทำไมมอมแมมเช่นนี้” ยามได้อุ้มเนื้อตัวหอมนมอ่อนๆ ขึ้นมาในอ้อมแขน ความรัก ความเอ็นดูอันไม่มีที่มาก็ล้นทะลักจนนางแน่นหน้าอกไปหมด เด็กน้อยตัวแค่นี้กลับต้องมาเป็นผู้รับเคราะห์จากการกระทำของผู้เป็นบิดามารดา ช่างน่าสงสารเกินไปแล้ว

“ท่านแม่ อย่าร้อง” ไม่ทันรู้ตัวมือเล็กเปรอะเปื้อนก็พยายามเช็ดน้ำตาให้เธอด้วยความเป็นห่วง นอกจากบิดามารดาที่ตายไปในชีวิตก่อนเธอก็ใช้ชีวิตอยู่โดยไร้ซึ่งความรัก บางทีอาจเป็นเธอเองที่ต้องการความรักของเด็กคนนี้ซึ่งมีชีวิตที่หนักหนากว่าเธอมาก

“ไม่ร้องแล้ว…ต่อไปนี้แม่จะดูแลเจ้าให้ดี ที่ผ่านมาแม่ต้องขอโทษเจ้ายิ่งนัก” เธอตัดสินใจได้ในทันที เนื้อเรื่องในนิยายจะเป็นยังไงก็ช่างหัวมันสิ เธอจะไม่ยอมให้เด็กน้อยที่แสนน่ารักคนนี้ต้องกลายเป็นสตรีชั่วร้ายเด็ดขาด

“มาเถิด แม่จะพาเจ้าไปอาบน้ำใหม่ ไปเตรียมน้ำให้คุณหนู” ร่างบางหันไปสั่งการด้วยรอยยิ้มที่ทำเอาทุกคนเหงื่อตก นี่นายหญิงของพวกนางโดนภูติผีเข้าสิงเช่นนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นก็ขออย่าให้ผีตนนี้ออกไปจากร่างของฮูหยินตลอดไปเลย

“เจ้าค่ะ” สาวใช้คนสนิทรับคำก่อนจะจัดแจงแบ่งงานให้เรียบร้อยท่ามกลางรอยยิ้มพอใจของสตรีเจ้าของเรือน

สายฝนมีนิสัยแปลกประหลาดอย่างหนึ่งคือเธอเป็นคนที่ตัดสินใจเร็วมาก อาจเพราะชีวิตของเธอต้องพบเจอกับความสัมพันธ์มากมาย และยังรวมไปถึงการที่เธอต้องสูญเสียครอบครัวไปอย่างกะทันหัน มันทำให้เธอคิดเสมอว่าชีวิตคนเรามันสั้น ดังนั้นถ้าอยากทำอะไรก็จงรีบทำเสีย ดังนั้นต่อจากนี้เธอจะไม่ใช่สายฝน นางเอกหนังโป๊อีกต่อไปแล้ว แต่จะเป็นฟางเสวี่ยเจี๋ย บุตรีคนโตจากตระกูลท่านราชครู สตรีที่ครอบครองตำแหน่งฮูหยินเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลหลี่ พอคิดมาถึงจุดนี้ดวงตาสีน้ำตาลสวยก็ทอประกายวาววับราวกับนักล่าที่เห็นเหยื่ออันโอชะอยู่เบื้องหน้า

‘แหม อยากจะเจอหน้าคนชอบใช้ความรุนแรงซะแล้วสิ’

จะไม่ให้อยากเจอได้ยังไงในเมื่อเรื่องชอบเซ็กส์ร้อนแรงต้องยกให้คนอย่างเธอเลยเชียวนะ เธออ่านนิยายเรื่องนี้ถึง 2 รอบ เพราะชอบฉากบนเตียงของเหล่าผู้ชายในเรื่องนี่แหละ ไม่ต้องบอกเลยว่าเมื่อมีโอกาสโผล่มาอยู่ในนิยายเรื่องนี้สิ่งแรกที่เธอคิดถึงย่อมเป็นพ่อกระทิงคลั่งที่เอาความโกรธมาลงในเรื่องเซ็กส์จนราวกับพ่อหนุ่มแบดบอย…อ่า แค่คิดถึงเขาก็ทำให้เธอเริ่มรู้สึกสนุกขึ้นมาซะแล้ว