ตอนที่ 8 เรื่องบนเตียง
1403 Words
“ดีแล้วครับ ยังไงผมก็ฝากด้วยนะ ของที่พวกมันขโมยไปมีแต่ผลผลิตเกรดเอทั้งนั้นเลย ผมว่าพวกมันคงจะมีความรู้เรื่องการเกษตรพอสมควร”
“ครับพ่อเลี้ยงผมจะพยายามสั่งให้คนงานเพิ่มความระมัดระวังขึ้น”
“ยังไงก็อย่าหักโหมมากล่ะ ความปลอดภัยของคนงานต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง หากเจอพวกมันคุณช่วยรายงานผมทันทีด้วยนะ ผมจะไปจัดการมันด้วยตัวเอง”
“ครับพ่อเลี้ยง”
“ขอบใจมากที่ช่วยงานผมเป็นอย่างดีมาตลอดหลายปี”
ฉัตรชัยทำงานที่ไร่แห่งนี้มาเกือบจะห้าปีแล้ว นั่นทำให้เหมันต์ไว้ใจลูกน้องคนนี้มาก เขาไม่เคยทำให้เหมันต์ต้องผิดหวังเลยสักครั้ง สามารถจัดการอะไรหลาย ๆ อย่างได้ดี เทียบเท่าผู้เป็นเจ้าของไร่เสียด้วยซ้ำ ทำให้คนงานต่างก็รักและให้ความเคารพผู้จัดการคนนี้ไม่ต่างจากเหมันต์เลย
การรับประทานอาหารมื้อเย็นผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ฉัตรชัยกลับไปยังบ้านพักในไร่ ส่วนน้ำฟ้าพาคิมหันต์ขึ้นไปอาบน้ำและเข้านอน เธออ่านนิยายให้เจ้าตัวเล็กฟังจนหลับไป ก่อนจะห่มผ้าให้ ปิดไฟแล้วเดินออกมาจากห้อง
มือเรียวเอื้อมไปหมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน ก็พบว่าผู้เป็นสามีได้นอนหลับอยู่บนเตียง โดยสวมใส่เพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น เห็นอย่างนั้นน้ำฟ้าก็ยิ้มน้อย ๆ ออกมา เป็นคืนแรกที่เหมันต์ไม่ได้กวนเธอก่อนจะเข้านอน อาจเป็นเพราะวันนี้เข้าไปทำงานในไร่จนเหนื่อย เป็นอย่างนี้ทุกวันก็คงจะดีเธอจะได้ไม่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวมากนัก น้ำฟ้าคิดในใจ
เจ้าหล่อนหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้าออกมาถือไว้ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ เมื่อชำระล้างร่างกายจนสะอาดสะอ้านแล้ว น้ำฟ้าก็เดินออกมาโดยมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกปิดเรือนร่างอรชรไว้ จากนั้นก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง ใช้ผ้าผืนเล็กเช็ดที่เรือนผมเปียกให้แห้ง
เห็นตัวเองในกระจกก็อดคิดถึงน้องสาวตัวเองไม่ได้ ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง แม้จะโดนน้องสาวหลอกให้มาอยู่ที่นี่ แต่เธอเองก็ไม่ได้โกรธเลยสักนิด เพราะชีวิตนี้เธอมีน้องสาวเพียงคนเดียว คงไม่มีเรื่องไหนที่จะทำให้เธอโกรธ จนตัดขาดกับน้ำค้างได้แน่นอน
“ป่านนี้แกจะเป็นยังไงบ้างนะน้ำค้าง” เจ้าหล่อนเอ่ยกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง
หลังจากทำภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องขึ้นไปนอนบนเตียง เหมันต์ยังคงนอนหลับไม่รู้เรื่อง น้ำฟ้าได้แต่จ้องมองใบหน้าคมนั้นแล้วเผลอยิ้มออกมา ยิ่งนานวันเธอยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่าหลงใหล ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยรับผู้ชายคนไหนเข้ามาในหัวใจเลยสักคน แต่พอได้ตกเป็นของเขาก็ทำให้หัวใจของเธอพองโต สี่ห้องหัวใจมันเปิดอ้าพร้อมที่จะต้อนรับเขาเข้ามา แม้ว่าความจริงแล้วเธอไม่ควรจะคิดอย่างนี้เสียด้วยซ้ำ
“นอนซะทีสินั่งเหม่ออะไรอยู่”
“คุณยังไม่หลับ?” น้ำฟ้าหันขวับไปมองคนที่นอนอยู่ทันที
“ใช่...จะหลับก่อนเมียได้ไงล่ะ” เหมันต์ว่าพลางดึงตัวหญิงสาวให้มานอนข้างกัน ก่อนจะโอบไหล่เอาไว้ ใช้ไหล่ขวาให้เจ้าหล่อนหนุนแทนหมอน
“ฉันว่าคุณต้องแกล้งหลับแน่ ๆ”
“ฉลาดเหมือนกันนี่เรา” เหมันต์แกล้งแหย่ภรรยาเล่นขำ ๆ
“แน่นอนถึงฉันจะเรียนมาน้อยแต่ก็ไม่ได้โง่นะจะบอกให้” น้ำฟ้าเงยขึ้นไปมองคนตัวโตกว่า ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ให้
“เธอคิดยังไงถึงมาแต่งงานกับฉัน” เหมันต์เอ่ยถาม อยากจะฟังความรู้สึกจริง ๆ ของเจ้าหล่อนว่าคิดอย่างไรกับตัวเอง
“ทำไมคุณถามอย่างนี้ล่ะ”
“ก็อยากจะรู้ไงว่าเธอคิดยังไงกับฉันบ้าง...บอกมาดิ”
“ฉัน...รักคุณไงคะ”
“ฉันเบื่อคำนี้แล้ว เอาความรู้สึกที่เธอมีกับฉันจริง ๆ จะได้ไหม”
“ความรู้สึกจริง ๆ งั้นเหรอคะ” น้ำฟ้าปากจู๋ กลอกลูกตาไปมา ทำท่าคิดเล็กน้อย “ฉันประทับใจที่คุณเป็นคนรักครอบครัว รักน้องคิม คุณเป็นคนดีคนหนึ่งเท่าที่ฉันเคยรู้จัก แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วมั้งคะ”
“แค่นั้นจริง ๆ เหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“ฉันว่าเธอลืมอีกเรื่องหนึ่ง” เหมันต์ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับภรรยาสาว
“เรื่องอะไรคะ คุณจะมารู้ดีกว่าฉันได้ยังไงกัน”
“ก็เรื่องบนเตียงยังไงล่ะ หรือเธอไม่ประทับใจมันเลย” ไม่ว่าเปล่าเหมันต์กลับเลื้อยมือขึ้นไปวางหมับลงบนเนินอกอันอวบอิ่มของภรรยา ก่อนจะบีบเคล้นเบา ๆ
“เรื่องแบบนี้ยังจะให้ฉันพูดอีกเหรอคะ ฉันเป็นผู้หญิงนะ น่าอายจะตาย” ใบหน้าขาวใสของน้ำฟ้าเปลี่ยนสีกะทันหัน เขาทำให้เธอรู้สึกอายอีกแล้ว คนบ้าอะไรจะหื่นได้แทบทุกวัน
“อายทำไมในเมื่อตอนนี้มีแค่เราสองคน”
“สองคนก็อายอยู่ดี ใช่สิ! คุณเป็นผู้ชายชอบพูดเรื่องแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว”
“เปล่าซะหน่อย เห็นหื่น ๆ อย่างนี้ไม่ได้เป็นพวกชอบพูดจาลามกนะครับ”
“เชื่อได้เหรอคะ”
“ทำไมจะเชื่อไม่ได้ล่ะฮึ” เหมันต์จ้องมองใบหน้าสวยด้วยความหื่นกระหาย เขาอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวแล้ว ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขามีความต้องการได้ทุกเวลาเลยจริง ๆ
“ก็คุณ....”
“ฉันทำไมฮึ”
“.....”
น้ำฟ้าไม่ตอบแต่กลับทำหน้าเหยเกแทน ก่อนจะทุบเบา ๆ ที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมันต์ส่งมือเลื้อยเข้าไปใต้ร่มผ้าของเธอ ก่อนจะสะกิดที่ยอดอกเล่นอย่างสบายใจ
“เธอทำให้ฉันมีอารมณ์ได้ทุกวันจริง ๆ สินะ” ว่าแล้วเหมันต์ก็โน้มใบหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากบาง พร้อมทั้งถลกชุดนอนผ้าลื่นขึ้นไปกองพะเนินบนเนินอกคัพซีของเจ้าหล่อน
“อื้อ..”
เหมันต์พลิกตัวน้ำฟ้าให้ขึ้นมาคร่อมบนตัวไว้ จากนั้นก็ดึงชุดนอนของเธอขึ้นทางศีรษะทิ้งไปอย่างไม่ไยดี เมื่อเรือนร่างของน้ำฟ้าไร้ซึ่งอาภรณ์แล้ว เหมันต์ก็โอบกอดเธอเอาไว้แน่นแบบเนื้อแนบเนื้อ ใบหน้าคนทั้งสองอยู่ใกล้จนแทบจะสัมผัสกัน
สายตาที่หื่นกระหายจ้องเข้าในดวงตาของภรรยาสาวอย่างหวานเยิ้ม ลมหายใจที่เป่ารดกันและกัน ช่วยเพิ่มระดับความกระสันได้เป็นอย่างดี
“เธอรู้ตัวไหมว่ากำลังอ่อยฉันอยู่”
“ฉันอ่อยคุณตรงไหน”
“ก็ตรงที่เธอจ้องตาฉันอยู่นี่ไงล่ะ”
“เปล่าซะหน่อย ก็คุณเป็นฝ่ายจ้องฉันก่อนเองนะ”
“เธอจะบอกว่าฉันเป็นคนอ่อยเธอก่อนงั้นเหรอ” เหมันต์แค่นยิ้ม เมื่อโดนอีกฝ่ายย้อน
“คงงั้นมั้ง” ว่าแล้วน้ำฟ้าก็หลบตาเขาทันที ยิ่งจ้องมองนานยิ่งทำให้หัวใจของเธอเริ่มสั่นไหว
“เรามาเล่นเกมกันไหม” เหมันต์คิดอะไรดี ๆ ออก
“เกมอะไรคะ จะมาเล่นตอนนี้นี่นะ”
“ใช่! ตอนนี้ล่ะเหมาะที่สุด”
“ถ้างั้นลองดูก็ได้”
“เรามาเล่นเกมจ้องตากัน ใครเป็นฝ่ายหลบตาก่อนคนนั้นแพ้ และคนที่แพ้จะต้อง...” เหมันต์ไม่พูดต่อแต่กลับใช้สายตาโลมเลียบนเรือนร่างอรชรแทน
“จะต้องอะไรคะ”
“จะต้องอยู่ข้างบนตลอดทั้งคืนยังไงล่ะหึ ๆ”
“ได้ ฉันจะต้องเป็นฝ่ายชนะคุณแน่นอน”
“ถ้างั้นก็เริ่มเลย..”
เกมสวาทครั้งนี้ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ ดวงตาทั้งสองจ้องประสานกันอยู่อย่างนั้น ในที่สุดคนที่ต้องเป็นฝ่ายแพ้ก็คือน้ำฟ้า เธอไม่สามารถทนจ้องมองสายตาที่หื่นกระหายนั้นได้นาน ดวงตาคมของเหมันต์ราวกับมีเวทมนตร์ออกคำสั่งให้เธอต้องเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ และคืนนั้นน้ำฟ้าก็ต้องเป็นฝ่ายขึ้นควบคุมเกมรักครั้งนี้ด้วยตนเอง สร้างความพอใจให้กับผู้เป็นสามีได้มากเหลือเกิน
- Writer
