Nedenini merak bile etmediğin ama yine de içimi kurt gibi kemiren olayların içinde bir oyana bir bu yana savrulmaktan yorulmak gibi bir şey galiba bu depresyon dedikleri. Önceden olsa garipserdim. Çoğu arkadaşım, aslında çok arkadaşım yoktur ama olanlardan yola çıkacak olursam yılda birkaç kere depresyondayım derlerdi. Bunun nedeni olarak iş stresi, aşk acısı, aile içinde geçimsizlikleri öne sunarlardı. Çoğunun hikayesini dinlediğimde içimden güler bu depresyon denen hastalığın şımarıklık olduğunu düşünürdüm. Bir insan başına ne gelirse gelsin hayatına sahip çıkmalı hedeflerinden vazgeçmemeli, boşluk denen o varsayım olarak kabul ettiğim duyguya kapılmamalıydı. Acılar, hüzünler, kayıplar ve mutluluklar biz ne kadar istersek hayatımızda vardılar. Bir acıyı geride bırakmamak geçmişe gömmemek
