İnsan sevmediği, değer vermediği herkesten hançer beklerdi. Onlara her zaman hazırdır. Ama Hep kıymet verdiklerimiz tarafından saplanırdı kalbimize hiç beklemediğimiz hançerler. Nedenini bile soramadan ölür kalbindeki tüm hayat. Sen acı içinde çırpınırken uzattığın eli tutmazlar. Hatta bazı kıymetli hançerler sadece izlemekle de kalmaz. O hançeri gelir çıkarırlar sen sevineceğin anda bir daha saplarlar. Ta ki seni öldürene kadar. Sonra sen pes edersin hançerleri birilerinin çıkarmasını beklemekten. Dinlenir ve ayağa kalkarsın. Artık can kalmamış olan kalbinden söküp atarsın o hançerleri. İşte tamda o anda gelir hala yaşayıp yaşamadığını merak eden hançer sahipleri. Seni yerde değil de ayakta gördüklerinde gülümser ve sana uzattığın eli tutmayan ellerini uzatırlar. Sen o eli kabul etmeyince
