เอี๊ยด!
ปึก!
“แม่!” ฉันลงจากรถของนายโซ่ที่มาส่งฉันแถวบ่อนของเสี่ยชัยอดีตเจ้าของหนี้ แม่ของฉันกำลังเข้าไปที่นั่นเพื่อตอบรับข้อเสนอดีนะที่ฉันโทรหาได้ทันไม่ได้อย่างนั้นฉันไม่อยากคิดเลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของฉัน เฮ้ออ
“เฟรปเป้ลูก!” หมับ! เราโผยกอดกันแน่นฉันเป็นห่วงมากที่ต้องมาทำแบบนี้เพราะหนี้พวกนั้นแต่ตอนนี้มันจบลงแล้ว ไม่สิ มันอาจจะพึ่งเริ่มก็ได้ฉันต้องไปชดใช้หนี้ทั้งหมดกับนายโซ่
“แม่คะทำไมอะไรไม่บอกหนูเลย ฮึก!” น้ำตาฉันไหลร้องถามแม่ที่เกือบจะทำอะไรโดยไม่ปรึกษากันแล้ว
“แม่ขอโทษแต่แม่คิดว่ามันไม่มีทางเลือกแล้ว ฮึก! ฮืออออ”
“ทำไมจะไม่มีเหล่าถ้าแม่ทำแบบนั้นแล้วจะมีความสุขเหรอคะ?” ฉันถามแม่
“ไม่หรอกแต่เราจะหมดหนี้ไม่ต้องหนีไม่ต้องทำงานหนักหนูจะได้มีเวลาเยอะ ๆ ไม่ต้องไปทำงานเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้” แม่พูดพร้อมลูบหน้าของฉันไปด้วย
แม่เป็นห่วงฉันเรื่องการเรียนมากกลัวว่าฉันจะเรียนไม่จบและ
