3

1419 Words

การต่อรองกับเริงฤทธิ์แลกกับเงินทำให้นางได้เงินมาง่าย ๆ เพราะเริงฤทธิ์ร่ำรวยมีเงินมากมายนั่นเอง “มีนาเขายอมเหรอ” เมื่อคนเป็นแม่มาต่อรอง เขาก็หยั่งเชิงถาม เพราะเขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอยู่แล้ว ได้กับได้วิน ๆ กันทั้งคู่ เขาก็ไม่ได้เอาเปรียบ ถ้าอยากจะขายเขาก็พร้อมซื้อ พร้อมจ่ายเงินให้ “มีนาเป็นคนให้ดิฉันมาต่อรองกับคุณฤทธิ์เองค่ะ คุณฤทธิ์ล่ะคะตกลงหรือเปล่า” จิตราพูดแล้วยิ้มร้ายอย่างมีแผนการ “ทำไมเขาไม่มาต่อรองเองล่ะ” จะว่าไปเขาก็ยังติดใจในตัวของมีนาอยู่ไม่น้อย ถึงเมาแต่ค่ำคืนนั้นก็จำได้ราง ๆ ว่ามันทำให้เขาอิ่มเอมแค่ไหน ตอนที่เธอออกไปจากห้องแล้ว ผ้าปูที่นอนที่เปื้อนเลือดพรหมจรรย์ก็ทำให้เขาได้รับรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ เพียงแค่คิดเริงฤทธิ์ก็ต้องแตะลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองด้วยความรู้สึกกระหาย “เขาอายน่ะค่ะ” “ถ้าเขาอยากได้เงิน คืนนี้ก็ให้เขามาหาฉันได้เลย คุณแม่ไปงานเลี้ยงที่สมาคม คงกลับดึก” เริงฤทธิ์เอ่ยออกไป “มีนาน่ะรักแม่ ถ้าคุณฤทธิ์จะจ่ายเงินให้ดิฉันแทนก็ได้นะคะ มีนาเขาก็ไม่ขัดหรอกค่ะ เขาเป็นเด็กดี เต็มใจที่จะให้ดิฉันเก็บเงินเอาไว้ให้เขาน่ะค่ะ เขาบอกว่าอยากเก็บเงินเอาไว้เรียนต่อ” จิตราพูดเท็จทุกคำ เห็นเงินก็ตาโตเท่าไข่ห่าน “อย่างนั้นเหรอ” เริงฤทธิ์รู้สึกหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาตื่นเต้นและรอคอย จิตราอยากได้เงินเท่าไหร่เขาก็จัดให้ คิดว่าสองแม่ลูกคงรู้กันอยู่แล้ว “คุณฤทธิ์รออยู่บนห้องนะคะ เดี๋ยวดิฉันให้มีนาขึ้นไปรับใช้” “เอาสิ” เขาไม่ขัดอยู่แล้ว อ้อยเข้าปากช้างไม่เคี้ยวก็โง่แล้ว จิตราคิดแผนการอยู่ในหัวก่อนจะเดินไปเคาะห้องบุตรสาว มีนาเดินมาเปิดประตูให้มารดาพลางเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะนี่มันหมดเวลางานแล้วนั่นเอง “แม่มีอะไรจ๊ะ” “ห้องคุณฤทธิ์น่ะสิยังไม่สะอาด ไม่รู้นังแป้นมันทำยังไง แกไปช่วยทำความสะอาดอีกรอบสิ” “นี่มันมืดค่ำแล้วนะจ๊ะแม่ คุณหญิงท่านไม่ชอบให้ใครขึ้นไปยุ่งวุ่นวายบนตึกไม่ใช่เหรอจ๊ะ” มีนาพูดอย่างเป็นกังวล เรื่องที่เธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเริงฤทธิ์ก็ยังไม่มีใครรู้ ถ้ามีใครรู้และไปฟ้องคุณหญิงดาวเรืองขึ้นมา เธอต้องถูกเฉดหัวออกไปจากบ้านหลังนี้อย่างแน่นอน “คุณหญิงไม่อยู่แกก็อย่าเรื่องเยอะนักเลย” “แล้วทำไมแม่ไม่บอกพี่แป้นล่ะจ๊ะว่าห้องไม่สะอาด” “จะให้ฉันไปบอกได้ยังไงกัน ก็มันนอนหลับไปแล้ว หรือแกจะให้ฉันไปทำความสะอาดแทนมัน ฉันเป็นแม่แกนะ ทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน แกเป็นลูกจะไม่ช่วยฉันเลยรึไง” มีนาก็อยากบอกว่าเธอทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาดเหมือนกันในแต่ละวัน แต่ก็ไม่อยากเถียงให้ต้องทะเลาะเบาะแว้งกันอีก “ก็ได้จ้ะแม่” “ก็แค่นั้น ไปทำความสะอาดห้องให้คุณฤทิ์แค่นี้ ไม่ได้ทำให้แกตายหรอกนะ” จิตรายังวางก้ามใส่บุตรสาว มีนาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ พอยายเสียเธอก็ไม่มีที่ไป เลยต้องมาอยู่กับมารดาที่ไปรับเธอถึงบ้านนอก ความรักความเมตตาไม่มีเลย เธอไม่เคยเห็นความรักใคร่ไยดีจากสายตาของผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด ไม่เหมือนกับยายที่มองเธอด้วยสาวตารักใคร่ตลอดเวลา “อุปกรณ์ทำความสะอาดอยู่ในห้องพักคุณฤทธิ์แล้ว ทำให้เรียบร้อยล่ะ อย่าให้เขาตำหนิเอาได้อีก” “แล้วคุณฤทธิ์อยู่ไหนคะแม่” คนถามรู้สึกขมคอ เธอพยายามหลบหน้าหลบตาเขาเพราะเรื่องคืนนั้น “น่าจะไม่อยู่ในห้องนะ เห็นว่าจะไปนั่งดูหนังหรือเล่นเกมอะไรสักอย่างอีกห้องนึงน่ะ แกก็รีบไปทำงานให้เสร็จเรียบร้อยเถอะจะได้มาหลับมานอนเสียที ยืนถามเซ้าซี้อยู่นี่แหละ น่ารำคาญเสียจริง” มีนาไม่ถามเซ้าซี้อีก รีบเดินขึ้นตึกใหญ่ไปในทันที จิตรามองไปแล้วเหยียดยิ้ม ก่อนจะเข้าห้องควักเงินออกมานับอย่างสบายอารมณ์ “ได้เงินมาง่ายขนาดนี้เลยเหรอ เป็นคนรวยนี่มันดีจริง ๆ เลย อยากจะได้อะไรก็ได้ พอใจอะไรก็ควักเงินซื้อเอา เนรมิตรได้ทุกอย่างที่ต้องการ” จิตราคิดถึงอนาคตอันสดใส ถ้าเริงฤทธิ์ทั้งรักทั้งหลงมีนา เธอก็จะได้เป็นแม่ยายมหาเศรษฐี ร่ำรวยมีเงินทองใช้จ่ายไม่ขาดมือ จิตราทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วฝันหวาน ยิ่งถ้ามีนาท้องเมื่อไหร่ละก็ เธอก็จะเป็นยายของหลานชายหรือหลานสาวที่เป็นทายาทของเกริกเกียรติสุริยนต์ มีนาเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนกว้างของเริงฤทธิ์ ห้องของเขากว้างขวางหรูหรา ข้าวของในห้องล้วนแล้วแต่แพงแสนแพง เธอต้องระมัดระวังเวลาทำความสะอาดให้มากๆ ขืนทำแตกหักเสียหายขึ้นมา มีหวังได้คอขาด มีนากวาดสายตามองภายในห้อง กลับไม่เห็นอุปกรณ์ทำความสะอาด จึงขมวดคิ้วเข้าหากัน มองสำรวจห้อง พบว่าในห้องก็สะอาดเอี่ยมไม่เห็นจะสกปรกตรงไหนเลย เด็กสาวหมุนกายเตรียมออกจากห้อง กำลังคิดว่าจะกลับไปบอกมารดา ว่าห้องสะอาดเอี่ยมไปทุกซอกทุกมุมแล้วไม่เห็นจำเป็นต้องทำความสะอาดอีก หรือจะไปหาอุปกรณ์มาทำความสะอาดตามคำสั่งดี อ้อมแขนของเริงฤทธิ์ก็โอบเข้ามากอดรัดเอาไว้เสียก่อน “แก้มเธอนี่หอมจริง” คนพูดหอมแก้มเด็กสาวฟอดใหญ่ “ว้าย!” เธอร้องอย่างตกใจ เขาก็จัดการอุดปากของเธอเอาไว้ มีนาดิ้นรน ตกใจที่โดนเขากอดเอาไว้แนบแน่นขนาดนี้ “ปล่อยนะคะคุณฤทธิ์ ว้าย!” ร่างของเธอถูกกดไปบนเตียงนอนกว้าง มีนาตาโตรีบดันอกกว้างของเขาเอาไว้ “คุณจะทำอะไรคะ” “อย่าเล่นตัวนักเลย เดี๋ยวคุณแม่กลับมาจะเป็นเรื่อง” เริงฤทธิ์เอ่ยขึ้น “นี่ปล่อยนะคะ คุณให้ขึ้นมาทำความสะอาดห้องไม่ใช่เหรอ ทำไมมาทำแบบนี้ล่ะคะ” “ทำความสะอาดห้องอะไร เธอนี่มันเล่นตัวชะมัด แม่เธอรับเงินไปแล้วนะ เยอะเสียด้วย ยอมฉันดี ๆ เถอะ ฉันขี้เกียจออกแรง แก้ผ้าแล้วก็ไปนอนอ้าขาให้ฉันเอานี่มันจะตายไหม วันไหนอยากให้เล่นบทขัดขืน ฉันค่อยบอกเธอก็แล้วกัน” “โรคจิต!” มีนาด่าว่าเขา แต่ดูเหมือนว่าแรงน้อยนิดของเธอจะสู้แรงเขาไม่ไหว เขากอดจูบลูบไล้อย่างหิวกระหาย ครั้งเดียวไม่เคยพอสำหรับเริงฤทธิ์ ยิ่งสาวน้อยไร้เดียงสายังสดใหม่รสชาติหอมหวานไปทั้งเนื้อทั้งตัว เขายิ่งปรารถนา อยากกินอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย “พอแล้วหนูไม่ไหวแล้ว” มีนาร้องประท้วง ถึงกับคลานหนี แต่เขาก็ตามมาซ้ำจนร่างสาวสะท้าน เริงฤทธิ์ร่วมรักกับสาวน้อยในท่าคลานเข่า กระแทกกระทั้นเข้าหาจากทางด้านหลัง จนร่างน้อยสั่นคลอน ก่อนที่เขาจะเสร็จสมอย่างรุนแรง ทิ้งกายลงนอนหอบหายใจอย่างสุขสม มีนาตกเป็นของเขาอีกครั้งแบบไม่เต็มใจ ทำให้เธอต้องร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ เจ็บใจและอีกสารพัดความรู้สึก “จะร้องไห้อะไรนักหนา หรือเงินที่ให้ มันน้อยไป” “มีนไม่ได้ขายตัวนะคะ และมีนก็ไม่อยากได้เงินของคุณด้วย” มีนาหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ด้วยมืออันสั่นเทา ต่อว่าเขาทั้งน้ำตา เด็กสาวรีบวิ่งหนีออกมาจากห้องของเริงฤทธิ์อย่างรวดเร็ว เธอวิ่งมาชนเข้ากับรังรองน้องสาวของเริงฤทธิ์ที่กลับมาจากงานปาร์ตี้ข้างนอกจนล้มไม่เป็นท่า “โอ๊ย! อะไรของเธอนี่” รังรองต่อว่าเพราะโดนชนเต็มแรง ดีว่าไม่หกล้ม “มีนขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะมีนไม่ได้ตั้งใจ” มีนาคุกเข่าลงแล้วยกมือไหว้ปลก ๆ น้ำตานองหน้า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more