“จะมีหรือไม่ ตรวจดูก็รู้ เซียวเฉิน! เชิญท่านหมอมาตรวจพิษ อย่าให้คุณหนูอี้ซูเม่ยแห่งจวนเจ้าเมืองชิงฉางพูดได้ว่าเราใส่ความใคร” เสิ่นหานจิ้งพูดอย่างเดือดดาล เขาไม่ยอมให้อี้ซูเม่ยไปไหน นางจึงต้องนั่งรออยู่ในห้องนั้นกับเสิ่นหานจิ้งอย่างวิตกกังวล
รอไม่นานฉู่เซียวเฉินก็นำทางท่านหมอคนหนึ่งที่อี้ซูเม่ยคุ้นหน้าเข้ามา นางจำได้ว่าเขาคือหมอที่เคยมารักษาคนของนางที่จวน จึงคิดว่าเชื่อถือหมอผู้นี้ได้อย่างแน่นอน นางมองหมอนำเข็มเงินขึ้นมาจิ้มที่ขนมทีละจานอย่างลุ้นระทึก ในใจก็ภาวนาให้ขนมที่นางนำมาไม่มีปัญหาใด
“เป็นอย่างไรท่านหมอ” อี้ซูเม่ยถามเมื่อเห็นว่าเขาตรวจพิสูจน์พิษในขนมทุกจานเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ขนมสองจานนี้ไม่มีพิษ ส่วนจานนี้มีพิษขอรับ” หมอชี้ไปที่ขนมสองจานที่อี้ซูเม่ยกับเสิ่นหานจิ้งกิน แต่จานที่มู่หยางจินกินคนเดียวกลับเป็นจานที่มีพิษจริงๆ อี้ซูเม่ยไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน นางมั่นใจว่าขนมที่นางนำมาไม่
