“ทำอะไรอยู่หรือสองคนพี่น้อง” มู่หยางจินเดินเข้ามาหาเสิ่นเยว่เอ๋อร์และเสิ่นหานจิ้งอย่างอารมณ์ดี
“พี่จิน ท่านมาแล้วหรือ” เสิ่นหานจิ้งรีบวิ่งเข้าหามู่หยางจินพร้อมกับยิ้มอย่างยินดีที่เห็นว่าเขาเดินเข้ามาหาพวกตน
“เห็นอยู่ชัดๆว่าเราเดินหมากกันอยู่ ยังจะแสร้งทำเป็นไม่รู้” เสิ่นเยว่เอ๋อร์พึมพำเสียงเบาพร้อมกับเมินหน้าหนี ไม่ยอมมองมู่หยางจินแม้เพียงเล็กน้อย
“เรากำลังเดินหมากกันอยู่ขอรับ”
“พี่ใหญ่ ท่านก็มาด้วยหรือ ท่านรีบมาดูนี่สิ หมากกระดานนี้ข้ากำลังจะชนะแล้ว เห็นหรือไม่ นี่เป็นครั้งแรกที่เลยนะที่ข้าชนะพี่หญิงเยว่” เสิ่นหานจิ้งรีบวิ่งไปหาเสิ่นอี้หานแล้วดึงให้พี่ชายมาดูกระดานหมากที่เขาและเสิ่นเยว่เอ๋อร์เล่นด้วยกัน
“ฝีมือเจ้าด้อยลงขนาดนี้เลยหรือเยว่เยว่” เสิ่นอี้หานมองหมากบนกระดานอย่างพอใจ คนเป็นพี่ชายอย่างเขา แค่มองก็รู้ว่าไม่ใช่เพราะเสิ่นเยว่เอ๋อร์ฝีมือด้อยลง แต่เป็นเพราะฝีมือการเดินหมากของเสิ
