Sa gitna ng digmaan at ng matinding liwanag ng buwan, may dalawang bagong buhay ang masisilayan. Sila ang bunga ng pagmamahalang labis na hinadlangan, ang bubuo ng bagong lahing pagnanasaan ng lahat.
“Ikaw ang pipiliin ko, Alison.” matigas na bulalas ni Gael habang nakayapos sa braso ng asawa. Nagngangalit halintulad sa apoy ang mga mata nito. “Hindi ako papayag sa gusto mong mangyari.”
Sinulyapan ni Alison ang kanyang tiyan at sinapo ang palad sa ibabaw nito. “Gael, alam mong hindi ko rin ito kagustuhan.” May bahid ng labis na pighati ang kanyang boses. “Ngunit wala silang kasalanan, ni wala pa silang kamuwangan sa mundo.”
“Paano ang propesiyang inihayag ng iyong ina? Ipagsasawalang-bahala na lang ba natin ‘yon?” Napahilamos ng mukha ang lalaking Alpha bunga ng matinding pagkabigo. “I can’t lose you. Not again, not ever.”
“Hindi tiyak ang hinaharap, mahal ko.” Marahan na hinaplos niya ang pisngi ni Gael upang mapakalma ang mabigat na kalooban nito. “Maging ang mga pangitain ng aking ina’y maaari pang magbago. Ang mahalaga’y magkasama nating haharapin ito.”
“Alison.”
Isang banayad na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi. “Together with two of our new hope, let’s survive this war.”