Engin
Mesut uyandıktan bir hafta sonra hastaneden çıkardık. Bu süre içinde hiç yüzüme bakmadı ve doğru dürüst konuşmadı. Babasının yanında kardeşi hakkında konuşmadıkça da kötü oldu. Ona bulduğunun müjdesini veremediği gibi öldü de diyemiyordu. Kurşun'un gidişinin üstünde günler geçiyordu, ama sanki hayat devam etmiyordu.
-Beni ona götür.
Ekrem amcaya biraz gezmek istiyorum dediği için önce onu eve bıraktık. Tekrar yola çıktığımızdan beri de sadece yolu izlemişti. Sonunda sesini duyunca yana baktım. Tanınmasın diye kafasına şapka gözlerine de gözlük takmıştık. Ne hissettiğini anlayamadığım için "Kurşun'a mı?" dedim. Bana döndüğü gibi gözlüğünü çıkardı. Hala fazla kızgın bakıyordu.
-Onun adı Melis ve benim kardeşim. Sür şimdi.
-Ağız alışkanlığı...
-O ağzını kırmamı ister misin? Belki
