THE BOYISH BODYGUARD AND THE HOT PLAYBOY (SSPG)

Chapter 3: Kinandong Ni Krypton Si Pepper

“Are you trembling? You told me earlier that you were a boyish. So, what's the matter? And you didn't undress right away? Baka, nagkukunwari ka lang na tomboy ka?” gagad ni Krypton sa akin.

“Hindi, Boss. Nabigla lang ako dahil agad-agad naman kasi, eh. Heto na at maghuhubad na,” I swallowed hard and took off my baggy shirts and joggers one by one. Mabuti na lang at nakaplaster ang dibdib ko at at nakasuot pa ako ng brief ng lalaki. “Ito na ho, Boss,” saad ko. Hindi ko alam kung anong facial expression niya dahil nasa likuran ko siya. Subalit, napakislot ako nang haplusin niya ang hita ko. “Boss, mas makinis ka pa sa balat ko,” kinakabahan na sambit ko. Pero hindi ko ‘yon pinahahalata sa kanya.

“Face me,” matigas na sambit niya, kaya naman agad akong humarap sa kanya.

“Nakaharap na ‘ko, Boss. May ipagagawa ho ba kayo?” ngiti ko.

“Hold my fvcking shäft,” he ordered me again.

“Anong shāft ho, Sir? Shop po ba na pupunta sa mall? O, shop–shop na nagkakatay ng mamoy? Sorry ho at hindi ko natapos ang hayskul, kaya hindi ko alam ‘yang shāft,” nagkakamot sa ulo na sambit ko.

“Here’s my shāft,” he said, taking my hand and holding his hard c0ck.

“Oh, shít, Pepper! Ulalam ‘yan!” my mind screamed.

“Ang laki, Boss! Kaso, mas malaki pa ‘yong itik namin sa bahay,” natatawang sambit ko upang alisin ang kaba ko.

Butil–butil na ang pawis ko at sa tanan ng buhay ko’y ngayon lang ako nakahawak ng buntot ng lalaki. At talaga nga namang ang tigas!

“Itik? Rooster naman ang akin at panabong ‘yan, kaya gustong–gusto ng chicks,” gagad niya at inalis niya ang kamay ko sa p*********i niya. “Okay, you're hired to be my bodyguard, and all you have to do is watch over me anytime, anywhere, at any moment because I don't want to die without a wife yet,” pahayag niya sa akin.

“Anywhere, Boss? Kahit nasaan kayo? Kahit tumatae kayo sa banyo? Tanong ko. Mabuti na ‘yong maintindihan ko sinasabi niya.

“Oo. Anywhere nga, ‘di ba? Kaya, kahit tumatae ako, babantayan mo ‘ko,” maawtoridad na pahayag niya sa akin.

“Okay ho, Boss dahil wala namang taeng mabango,” sambit ko.

“Maliligo na ako at sumunod ka sa akin sa banyo. Saka, you don’t need to wear a plaster dahil hindi naman malaki ‘yang susó mo,” walang prenong sambit niya sa akin.

I swallowed again and now I felt my knees shaking.

“Kaya mo ‘to, Pepper. Kayang–kaya mo ‘to,” bulong ko.

“May sinasabi ka ba?” untag niya.

“Um, wala ho, Boss,” ngiti na sagot ko.

“Tsk!” gagad niya.

He entered the bathroom. I quickly put on the covers that I took off and followed him. Hinubad niya ang suot niyang bríef, kaya naman napatalikod ako.

“Takte, Pepper! Mabalahibo ang rooster ng Batangas!” bulalas ng isipan ko.

“Why did you turn your back on me? Don't you want to see my rooster? Akala ko ba, tomboy ka?” tanong niya.

“Nakabantay ako rito, Boss dahil baka may pumasok na kalaban at manakaw nila ‘yang tandang ninyo–este ‘yang buntot ninyo sa harap. Mahirap na pong mawala ‘yan dahil iyan kan’yo ang gustong–gusto ng mga chicks ninyo,” sambit ko.

“Yeah, but look at me too, because you'll be watching over me. What if an opponent passes through the window?” aniya sa akin, kaya naman napatingin ako sa bintana ng banyo na ito at open ‘yon.

“Isarado ko na lang ho, Boss pagkatapos mong maligo. Maligo na ho kayo at sisiguraduhin kong safe kayo, pati ‘yang rooster ninyo,” saad ko.

Hindi ko alam kung saan ko nakukuha itong mga pinagsasabi ko. Hindi rin naman ako puwedeng magpahalata na may tinapos akong degree. Anyways, kaya ko naman makisama sa kahit sino dahil laking probinsya ako. Nakapamaywang ako dahil ganito ang mga awrahan ng mga tomboy.

“May bathrobe,” utos niya sa akin. Kinuha ko ang bathrobe sa ibabaw ng kama at ibinigay ko ‘yon sa kanya nang hindi tumitingin sa ibaba niya. “Ba’t nakatingala ka? Mukha ba akong nasa kisame?” gagad niya sa akin nang mapansin niyang nakatingin ako sa taas.

“May nakita kasi akong gagamba, Boss. Baka, kapatid ‘yon ni spider man. Si spider woman siguro ‘yan at sinisilip kayo,” pagbibiro ko.

“Kalokohan mo. Isarado mo na ‘yang bintana at baka mapasok pa mga gustong pumatay sa akin,” utos niya.

Ba’t ngayon lang niya naisipan na isarado ang bintana? Iba rin minsan nagagawa ng isip ng mayaman.

Isinarado ko na ang bintana at wala rin naman sigurong makakaakyat dito dahil walang hagdan at terrace sa labas.

“Tapos na ho, Boss,” sambit ko at lumabas na ako. Napatigil pa ako dahil nagbibihis pa lang siya at pati ang puwet niya’y kitang–kita ko. “Sa labas na ho ba ako, Boss?” tanong ko.

“No, you stay here,” aniya sa akin. “Do you know how to drive?” tanong pa niya.

“Yes, Boss, kahit ano pang sasakyan ‘yan. Huwag lang eroplano at helikopter,” sagot ko.

“Pilosopo ka. May nakikita ka bang sasakyang himpapawid sa baba, ha?” gagad niya.

Nagkamot ako. “Tinanong n’yo ho kasi ako kung alam kong magdrive, kaya sinagot ko lang ho kayo.”

“Ang talas ng dila, mo. By the way, what’s your name?” tanong nito. Kinuha ko agad ang resume ko sa loob ng bag ko. At ibinigay ko ito sa kanya. “Nah, I don’t need that. Tama na ‘yong may napatunayan ka sa akin kaninang nahawakan mo ang alaga ko,” pahayag niya.

“Um, Pepper Alvarez ho pangalan ko, Boss at taga–Dimagiba street, Cavite ho ako nakatira. Pero, sa Manila po ako ipinanganak,” pagsisinungaling ko dahil iyon ang nakalagay sa resume ko.

“Okay. Mauna ka na sa sasakyan at dalhin mo na ito dahil papasok pa lang ako sa trabaho. Tamang–tama pala pagdating mo. And next time, mag–uniform ka ng pang–bodyguard para naman maayos kang tingnan, hindi iyong para kang sasayaw sa fiesta ng barangay,” pahayag niya sa akin.

“May uniporme ho ako riyan, Boss. Hindi ko isinuot dahil baka hindi rin naman ako matanggap dahil nga tomboy ako. May nakapagsabi kasi akin na hiring kayo sa bodyguard at nakita ko rin na may nakapaskil sa gate ninyo, ” mahabang sambit ko.

“Kapag nag–a–apply ka nang trabaho, huwag mong isipin na hindi matatanggap ka o hindi. Enjoy lang ang pag–a–apply, hindi iyong stress ang kalabasan ng paghahanap ng trabaho,” sermon niya sa akin.

“Pasensya na kayo, Boss. Magpapalit na ho ako,” saad ko.

Kinuha ko ang uniporme ko. At nagbihis ako sa banyo. Kinuha ko ang pagkakataong iyon habang abala si Krypton.

“Ba’t kailangan pa na riyan ka magbihis sa banyo? Rito ka magbihis para alam ko ginagawa mo,” narinig kong sambit niya, dahilan upang kabahan na naman ako.

“Umihi pa kasi ako, Boss,” depensa ko, pero binilisan kong nagsuot ng slacks. At nabili ko ito sa ukay sa palengke. Lumabas na ako. Dito na ako nagpalit sa kuwarto niya. He stared at me, but I smiled at him kahit gusto nang kumawala ng kaluluwa ko dahil sa kaba. “Ilagay ko na itong suitcase mo, Boss sa sasakyan?” tanong ko.

“Yeah, and here’s your gun,” sambit niya at ibinigay sa akin ang baríl at kinuha ko naman ‘yon. “Do you know how to use that?” tanong pa niya.

“Yes, Boss, dahil naging bodyguard na rin ako sa bayan namin. Hindi naman siguro ako mag–a–apply kung hindi ako marunong,” paliwanag ko. At isinuksok ko ang baril sa baywang ko.

“Isa lang tinanong ko, pero ang dami mong sinabi. Sige na, bumaba ka na at doon mo na ako hintayin sa sasakyan,” maawtoridad na sambit niya.

I took the suitcase on top of the bed. I took my phone from my bag and the camera pen and spy sunglasses, and I put it on my eyes. Pero, normal lang ito na gamit, kaya hindi siguro ito pamilyar kay Krypton.

Bumaba na ako. Tinanong ko na lang sa matandang katulong kung saan ang kotse ni Krypton dahil dalawa ang nanditong kotse.

“Iyang itim, Hija at mabuti naman na natanggap ka dahil ika–100 ka yatang nag-apply rito,” sambit nito sa akin.

“Pepper na lang itawag n’yo sa akin, Manang at hindi ho ako straight. Tomboyin ho ako,” nakangiti na sambit ko.

Inilagay ko na ang suitcase sa loob ng kotse. Nakita kong nandiyan na si Krypton, kaya naman pinagbuksan ko na siya ng pinto. Sumakay na siya at sumunod ako sa kanya.

I started the car. At pinagbuksan kami ng dalawang dalawang security guard ng gate. Nagtataka pa ang mga ito, pero tinanguhan ko lang sila.

“Saan tayo, Boss?” tanong ko.

“Sa DCC tayo,” saad niya sa akin.

“Saan ho ‘yon, Boss? Davao, Cotabato, Cordillera?” untag ko, dahilan upang pukulan niya ako nang masamang tingin.

“Sa Delaser Construction Company tayo sa Pasay,” matigas na pahayag niya. Kunyari talaga ay hindi ko alam kung saan ang DCC.

Binaybay na namin ang daan. Subalit, sa pagpatatakbo kong ‘yon ng sasakyan ay may napansin akong nakasunod sa amin.

“Boss, kung sinabi kong yuko, yumuko ka, ha. May sumusunod sa atin at hindi ko alam kung kalaban ang mga ‘yan. Pero, mabuti nang sigurado,” sambit ko. Iniliko ko ang sasakyan nang paputukan kami ng kotse sa likuran namin. “Yuko, Boss!” utos ko, ngunit sa pagyuko niyang iyon ay nasubsob siya sa hita ko at naisiksik niya ang mukha niya malapit sa pagkababaé ko, kaya naman naipreno ko ang kotse.

“What the fvck!” sambit niya.

“Huwag kang magtago sa ano ko, Boss at hindi ka riyan kakasya!” I complained and pushed him away. I opened the window and exchanged gunfire.

“Damn! Hirap na hirap kang makipagbarilan. Ako na lang sa manibela at kandungin na lang kita,” gagad niya. Hinila niya ako at umupo siya sa driver seat, saka niya ako kinandong paharap. “Shoot them, until they die!” matigas na utos niya sa akin.

Pero, paano ako makapagconcentrate na makipagbarílan sa mga kalaban kung ramdam na ramdam ko ang pagkalalakí niya? Feeling ko, ako ang papapùputukān niya.