อินลี่ซานเหลือบสายตาขึ้นมองคนสนิทเมื่อถูกอีกฝ่ายร้องเรียกอยู่เช่นนั้น
“ข้าได้ยิน!”แม่ทัพหนุ่มกล่าวออกไปพร้อมเอ่ยขึ้น
“ทางจวนใหญ่ส่งสาสน์รายงานการปรากฏตัวของสตรีที่อ้างว่าคือฮูหยินของข้า มาอย่างไรบ้างเอามาให้ข้า”กล่าวพร้อมยื่นมือใหญ่ออกไปข้างหน้าพร้อมแบมือรอรับสาสน์จากทางจวน
“เออ..คะ..คือ..คือว่า” เหรินหาวเกิดอาหารติดอ่างขึ้นมาทันใดเมื่อถูกถามถึงสาสน์รายงาน
และนั่นทำให้อินลี่ซานจ้องหน้าคนสนิทของเขาเขม็งเมื่อเห็นอาการดังกล่าว
“เจ้ามีท่าทีเช่นนี้มีอะไรกันแน่อาหาว! พูดมา!!!”แม่ทัพหนุ่มถามน้ำเสียงกึ่งตวาดก่อนจะได้ยินคำตอบกลับมา
“คะ...คือ...ว่าสาสน์จากทางจวนจะส่งมาพร้อมกับอิ๋งจูที่กำลังเสด็จมาปกครองต้าอวี้ตามพระราชโองการของเจาอ๋องขอรับ ข้อความที่ข้าน้อยรายงานให้ท่านแม่ทัพฟังเมื่อครู่ ก็คือคำกล่าวที่ม้าเร็วจากเมืองหลวงได้รับการถ่ายทอดมาจากแม่นมเหลียนของฮูหยินฮัวฝากมาขอรับ”เหรินหาวรายงานกลับ
