HALIMAW (RATED SPG)

Episode 3: Halimaw

Nagulat siya dahil sa sigaw ko pero hindi ko na talaga kaya. Gusto ko ng umalis sa lugar na ito because everything doesn’t make sense at para na akong mababaliw dahil sa mga pangyayari. I just need to go. Baka mabaliw pa ako dito.

“How dare you yell at me?” Galit na sabi niya at hinawakan ako sa braso at pinatayo and there it is again, all the sparks ignited in my body when he touches me. I pushed him away because the sparks are too strong and the connection is pushing me to him.

“I can dahil sinira mo ang buhay ko! Nag aaral pa ako but you came into my life para gawing yaya dito! Tell me huh, sino kaba talaga?! Bakit my sparks sa katawan ko kapag hinawakan mo ako?! Why?!” I cried and his eyes darkened at kinaladkad patungo sa loob ng bahay. Sparks ignited throughout my body and I tried to brush it off dahil hindi ko dapat nararamdaman iyon.

Hindi normal ang lahat ng pangyayari dito. I need to get out of here.

“Bitiwan mo ako,” Iyak ko but he kept on dragging me upstairs. “Saan mo ako dadalhin huh?!” Galit na tanong ko and he covered my mouth with his hands and he opened a door to a room at marahas akong pinasok sa loob.

He sniffed into my body which made me look at him crazy. Bakit niya ako inaamoy, nababaliw naba siya? How could a person sniff someone elses body?

“Bakit mo ako inaamoy ha?!” Galit na sabi ko at tinakpan ang aking katawan. Umatras ako and his eyes darkened with lust. I gasp at hinigpitan ang yakap sa katawan ko. “Huwag kang lumapit!” Sigaw ko and I opened the door and ran fast outside.

Nakalabas ako sa bahay and I went into the forest and ran as fast as I can. I could hear the howls everywhere and I whimpered in fear. Bakit maraming aso dito? Nakakatakot. I feel like going back in the house. Nakakatakot ang mga tinig nila, para silang kumukuha ng mga kaluluwa.

I sobbed silently and I could hear footsteps sa likod ko and I ran as fast as I could but the footsteps kept on following me. Tears formed in my eyes dahil sa takot. I screamed when something tackled me to the ground.

“Ahhhhhh!” I screamed again when I saw a black wolf with red eyes growling at me. I cried and thrashed away. Kailan pa nagkaroon ng lobo dito sa Pilipinas?! I cried when it scratched me in my stomach and I could feel a blood dripping outside my stomach and I limped on the ground hoping na may tumulong sa akin. The wolf growled loudly at me and it looked like it could kill me any second.

“R-Remus,” I whispered painfully and I saw a large brown wolf tackling the black wolf and the rbown wolf growling loudly, I almost went deaf dahil sa lakas ng ungol nito. The two wolves are now fighting each other at dahan dahan akong tumayo but I fell down in the ground again dahil sa sakit ng tiyan ko. I stared at the two wolves with fear in my eyes. Nag aaway ang dalawa at nagpapatayan at ako na ang susunod dito kapag hindi ako aalis sa lugar na ito. I can’t die yet, hindi ko pa na eexplore ang mundo. Hindi pa ako nakapag travel at hindi ko pa natutupad ang mga pangarap ko.

I can't die!

Mamamatay na ata ako. Ito na ang katapusan ko. Hinding hindi na ako nakapagtapos sa pag aaral. I sobbed silently and glanced at the two wolves. The black wolf is now limping in the ground while the brown wolf keeps on biting it and scratching its body. Napaiyak ako sa takot, ako ang susunod ngayon. Papatayin ako ng lobong ito.

“T-Tulong,” I whimpered at napalingon sa akin ang kayumangging lobo. I sobbed at pilit na lumayo sa halimaw na ito. The full moon is watching us as the wolf walks towards me. Hinawakan ko ang aking tiyan na dumudugo and I winced in pain.

The brown wolf howled at nagulat ako ng unti unting umiba ang kanyang katawan. I gasped when I saw Remus walking naked towards me at binuhat ako. No, this is just a dream. How could a monster shift into a human? I thrashed away at pilit na bumaba. Hindi maaari, hindi totoo ang nakita ko. Imposible! Hindi totoo ang nakita ko. Kung totoo, lobo si Remus? Kaya ba siyang tinatawag na Alpha? Kaya ba takot na takot si Savannah? Kaya ba weird ang mga code name nila?

Isa siyang halimaw. Hindi siya tao. Ito pala ang gustong ipakita ni Savannah sa akin. Isa siyang halimaw na umiiba ang anyo kapag full moon. Paano kung papatayin niya ako? Paano kung kakainin niya ako. Kumakain ang mga lobo sa tao. I don’t want to die like this! I can’t accept to die like this.

“Tulong!” I yelled and I cried nang makita ko ang maraming lobo na papunta sa amin. They bowed their heads at us and I whimpered while hugging Remus tightly. My heart could burst dahil sa takot.

“Stop yelling,” Galit na sabi ni Remus and I whimpered. He growled lowly at hinaplos ang tiyan kong may dugo.

“Fuck.” He said angrily.

“H-huwag mo akong hawakan.” Takot na sabi ko. “Lumayo ka sakin!” I cried.

Hindi. Masamang panaginip lang itong lahat at bukas magigising ako. Hindi totoo ang mga nakikita ko. I saw the wolves shifting in humans like Remus did at nakita ko ang mga mukha nila. Sila iyong kaibigan ni Remus.

I tried to get away. I need to get out of here. Mga halimaw sila. Papatayin nila ako, hindi sila tunay na mga tao.

“Tulong!” I cried.

“Mga halimaw!” I sobbed in fear and I heard growls from them and my body couldn’t take it anymore.

Darkness fell over me.