When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Kübra, yatakta kedisi ile birlikte yatıyor, deli gibi ağlıyordu. Kerimhan, tüm söylediklerinden sonra, bir telefonla, ona nereye ya da kime gittiğini bile açıklama zahmetine bile girmeden kalkıp gitmişti. Kübra, onun kız konusunda yalan söylediğini biliyordu. Ne yapmaya çalıştığının da farkındaydı. O kızla kendi isteği ile birlikte olduğunu, babasının itirazlarına rağmen birlikte olmaya devam ettiğini, hatta kız çocuğunu aldırttıktan sonra bile bu ilişkinin bir süre daha devam ettiğini biliyordu. O kızdan vazgeçmediğini, onu tutmaya devam edeceğini biliyordu. Ne söylediğinin önemi yoktu. Binlerce kez sarılıp öpebilir ya da canı çıkana kadar dövebilir, saatlerce konuşabilirdi… Kübra, bunlardan zerre etkilenmiyordu. Gün sonunda kıza koşan oyken inanamazdı. Ama bir çıkar yol da bulac