Kızgın mıydı yoksa canı mı sıkkındı, kestiremiyordu. Zehra’nın ondan kurtulmak adına söyledikleri kafasının içinde takılmış bir plak gibi uğulduyor, dikkatini herhangi bir şeyin üzerine sabitlemesini engelliyor ve gücü yetmediğinden plağı kırıp atamıyordu bile.
Kendini sapık gibi mi hissetseydi yoksa utanç içinde başını kuma mı gömseydi, bilmiyordu.
Karısı resmen ona basit bir temasla dahi olsa dokunmamasını istediğini söylemişti. Aras’a tahammül edemediğini bu kadar net belli edemezdi herhalde. Onun varlığından nasıl da rahatsız olduğunu, belki bunca zamandır ilerlediklerini sanırken nasıl da aptalca davrandığını ve kötü bir niyetle olmasa dahi ona yaklaşmasını istemediğini daha açık ifade edemezdi.
Her düşündüğünde başından aşağı bir kova su dökülmüş gibi irkiliyordu. Ellerine bakı
