Gece çıkan onca gürültüye rağmen nasıl uyumuştu, Zehra da bilmiyordu. Uyanıp nerede olduğunu, yaşananları ve Aras’ın öfkeli sesini hatırladığında yüzünü buruşturarak yataktan kalktı. Adı gibi biliyordu ki adam uyandığında sakinleşmiş olmayacak hatta geçen zaman yüzünden Zehra’ya daha da kızacaktı ki bu aslında en iyi ihtimaldi. Çünkü Zehra’nın korktuğu adamın uyuyamayıp da tüm gece öfke içinde bekleme ihtimaliydi.
Yüzünü ovarak ofladı bir süre. Dün buraya gelirken niyeti bu kadar soruna sebep olmak değildi aslında. Kalmayı bile düşünmemişti en başta, sonradan oluşmuştu bu durum ve Zehra, Aras’ın yokluğunu fark edeceğini bile sanmıyordu. O biraz insan içine karışmak, içini saran yalnızlık hissinden kurtulmak istemişti sadece. Osman amcaya her şeyi anlatınca rahatlamış, kayınvalidesi olayl
