Chapter 12
1318 Words
Nagising si Beatrice na masakit ang buong katawan at pakiramdam niya ay parang mabibiyak ang ulo sa sobrang sakit. Her vision was blurry and she tried to get up but she’s having a hard time to move her legs.
“Ah!” napasigaw siya dahil pinilit niyang tumayo kaya paluhod siyang bumagsak sa sahig. Nanginginig ang mga paa niya at sobrang sakit pa ng p********e niya, para bang pagang-paga at namamanhid din.
Ano ang nangyayari sa kaniya? Pati ang mga kamay niya ay nanginginig. Nakatulala siyang nakatitig sa sahig nang bigla na lang bumukas ang pinto ng kuwarto. Pero hindi niya magawang tingnan kung sino ang pumasok dahil umiikot ang paningin niya. At bago pa siya tuluyang mapahiga sa sahig ay may sumalo na sa kaniya. Strong arms engulf her, hugging her as if she was a very delicate person.
Namalayan niya na lang na parang lumulutang na siya sa hangin dahil kaagad siyang binuhat ng taong nakayakap sa kaniya, at walang iba kundi si Gel o mas kilala ng lahat bilang si Big Boss.
Gel… usal niya sa isipan. Ang pangalan na ‘yon na narinig niya lang mula sa Kapitan.
“Hindi ka dapat tumayo,” narinig niya ang malumanay na boses ni Big Boss saka maingat siyang inihiga sa kama.
Lutang pa rin siya at nanghihina. Bumuka ang bibig niya para magsalita ngunit walang katagang lumabas. Kinumutan siya nito saka tinitigan. Nakikita niya sa mukha nito ang pag-aalala.
What’s happening? Paulit-ulit niyang tinatanong sa isipan. Hindi niya magawang itanong dahil pakiramdam niya ay may nakaharang sa lalamunan niya at dry na dry.
Tumaas ang isa niyang kamay na para bang may gusto siyang abutin. Nagha-hallucinate ba siya?
Kaagad namang hinawakan ni Big Boss ang kamay niya at dinala iyon sa pisngi nito na para bang ninanamnam nito ang haplos niya.
No… Nagkakamali ito. Wala siyang intension na haplusin ang mukha nito. Ni wala siyang intension na makasama ito ngayon ngunit bakit nandito ito sa tabi niya?
“Ang taas na naman ng lagnat mo,” usal nito, saka bumaling ang tingin sa nakabukas na pinto. Hindi pa rin nito binibitawan ang kamay niya. He was holding her hand tightly.
“Francis, papuntahin mo kaagad sina Ben at Alex dito. Sabihin mo na gising na si doktora at ganoon pa rin ang kondisyon,” utos nito sa awtorisadong boses.
“Copy, boss!” sagot ni Francis na kaagad ding umalis.
“Ahh…” ungol lang ang lumabas sa bibig niya nang magpumilit siyang magsalita.
Muling bumalik ang tingin ni Big Boss sa kaniya. Her eyes were half-opened that’s why she couldn’t see his facial expression and it was blurry.
Nakaramdam na naman siya ng pamamanhid ng katawan. She can’t move her body even her mouth.
Hindi! Kailangan niyang magsalita kung hindi ay mamamatay siya sa dehydration!
“Doktora!” bulalas ni Big Boss sa nag-aalalang boses. “Calm down, doc!” Nagpa-panic ang boses nito na para bang nagsi-seizure siya.
“P-please…” usal niya sa garalgal na boses pero halos hindi iyon lumabas sa bibig niya. Mariin niyang hinawakan ang kamay ni Big Boss na parang doon siya humuhugot ng lakas para makapagsalita.
“Damn it! Don’t say that word again!” palatak nito. “I won’t fall for it anymore.”
What’s wrong with him? Nakikiusap lang naman siya na bigyan siya ng tubig.
“Ano ang nangyari?!” Ang boses ni Alex ang narinig niya na kadarating lang.
“She’s having a seizure and hallucination… I don’t know… just do something, f**k!” wika ni Big Boss at halatang nagpipigil ng emosyon. Parang ayaw nitong ipahalata na pati ito ay natataranta rin.
Water. Gusto ko lang naman ng tubig. Please, give me water.
Bumaling ang ulo niya sa kabilang side at may maliit na table doon, Nakita niya ang isang pitsel na tubig katabi ang baso. Pinilit niyang gumalaw para abutin ang lamesa ngunit hindi siya makagalaw, manhid ang buong katawan niya.
This is frustrating!
Idagdag pa ang mga taong nasa paligid niya na ang iingay, dumagdag pati sa pagkahilo niya at sakit ng ulo. Natataranta ang mga ito at sinasabing nagsi-seizure raw siya pero parang hindi naman. She was just trying to move. That’s it.
“Ben, give me the syringe,” Alex ordered.
“Wait,” pigil naman ni Big Boss. “Ano ang gagawin mo?”
“To calm her down.”
No! she screamed in her mind. She wants water. Water, water, please!
Ah, s**t! Palatak niya sa isipan nang maramdaman ang pagtusok ng karayom sa braso niya. Her entire body was numb, yet she could still feel the sharp pain from the syringe's needle.
“W-water, please…” Finally, a weak voice escaped from her mouth.
Natigilan ang lahat at napatingin sa kaniya. Parang namamangha ang mga ito dahil nakapagsalita siya. Si Ben ang unang nakagalaw at nagmamadaling kumuha ng isang basong tubig saka inayos ang pagkakahiga niya para makasandal sa headboard ng kama.
Dinala ni Ben ang baso sa bibig niya ngunit pati mga labi niya ay manhid din, hindi niya magawang sumipsip.
God! Mamamatay ba siya dahil sa dehydration?
“Come on, doc! Drink it.” Puno ng pag-aalala ang boses ni Ben.
What the hell? Why she couldn’t drink?
“Ahhh…” tanging daing niya. Nanghihina na siya at unti-unti na ring pumipikit ang mga mata niya pero nilalabanan niya. Pakiramdam niya kapag tuluyan siyang pumikit ay hindi na siya magigising pa.
Naririnig niya ang mga ingay na nasa paligid, pati ang mga taong nakapalibot sa kaniya. Ramdam niya rin ang paglagay ng dextrose sa kabilang kamay niya.
“Ako na ang magpapainom sa kaniya,” ani ni Big Boss sa baritonong boses.
“Pero hindi niya pa kayang uminom,” sagot naman ni Ben. “Ang mas mabuting gawin ay dampian nalang natin ng konting tubig ang mga labi niya.”
“Just give it to me,” iritableng saad ni Big Boss saka inagaw ang baso mula kay Ben.
Walang nagawa ang huli kung hindi umalis sa pwesto nito at si Big Boss ang pumalit. Hindi man niya ito maaninag ng maayos pero alam niya at ramdam na ito ang nasa tabi niya ngayon.
Medyo nagsalubong ang mga kilay niya at mas lalo siyang nahilo nang makita na ito mismo ang uminom sa baso na may lamang tubig. Mas lalo siyang naglaway sa tubig, naisip niya tuloy kung iniinggit ba siya nito.
The nerve of this man! Kung nasa mabuting kalagayan lang siya ay malamang na sapak niya na ito. She grimaced because she tried to move her mouth again but she can’t.
And then, the unexpected happened. She didn’t expect he would lean in and lock his lips to hers. Her half-awake eyes went wide.
Is he kissing me? She asked herself dumbfounded.
No. He’s not kissing her because his lips are not moving but the fact that his lips are pressed against her is still called a kiss. She’s still in her denial state of mind.
She wanted to hit herself mentally since she was constantly battling in her head. But she was more shocked when she felt something flowing inside of her mouth down to her throat coming from his mouth.
Wait, is it his saliva? No way!
She didn’t like it, but she quit complaining in her head when she tasted the water inside her mouth. So, it is not his saliva, but the water he drank before, which he stored inside his mouth. So, this is his method of getting the water into her mouth. She felt a warm affection around her heart for what he did. She feels grateful that he did this to save her desperation to survive.
She wanted more, more water. She has never been so eager for water in her entire life. Especially, the water tasted sweet, or it was just because it came from his mouth.
God, she’s gone insane!
***
- Writer
