CHAPTER TWENTY-FIVE
AMBER'S POV
Nakaupo ako sa upuan sa labas ng pinto ng kuwarto ni Nanay kung saan ito naka-admit. Tapos na kasi ang ginawang operasyon kay Nanay kanina at inilipat na ito sa regular room. Kahit nasasaktan pa rin hanggang ngayon naniniwala pa rin ako na mahal ako ni Lord dahil hindi Niya pinabayaan ang Nanay ko na mawala sa amin.
Pakiramdam ko worth it iyong pagpapakababa na ginawa ko para lang madugtungan ang buhay ni Nanay. At hinding-hindi ko pagsisisihan na pinili ko ang buhay ni Nanay kaysa sa sarili ko. Hindi ko kasi kayang makita na masaktan ang Tatay at mga kapatid ko.
"Amber." Mabilis akong napalingon sa kaliwa ko nang marinig ko ang boses ni Tatay.
"Tatay," sabi ko at tumayo para tulungan itong ibaba ang paper bag na hawak nito.
"Salamat, Anak," sabi ni
