CHAPTER TWENTY-FOUR
AMBER'S POV
"ATE AMBER!"
Patakbo akong lumapit kay Aldrin nang makita ko itong nakatayo habang kumakaway sa akin.
Nang makalapit ako rito ay niyakap ako nito nang mahigpit. Pagkatapos niyon ay pinakawalan din ako nito at malungkot na tumingin sa akin.
"Si Tatay at Nanay?" tanong ko.
Iginaya ako nito paupo sa upuan na nasa labas ng operating room.
"Si Tatay lumabas lang sandali, siguro nagkasalisi kayo. Si Nanay kanina pa dinala sa loob," sagot nito sabay turo sa pinto ng operating room.
Malungkot na hinawakan ko ang kamay ni Aldrin. "Magtiwala lang tayo kay Lord, alam ko kakayanin ni Nanay iyon."
Pero maging ako ay nilulukob nang matinding takot para kay Nanay. Medyo may edad na kasi si Nanay kaya iyon ang mas inaalala ko, naming lahat.
"Alam ko naman
