บทที่ 6 ข้อตกลง
1211 Words
หลังจากที่ได้เจอสองคนนั้นก็ช่วยให้นภาลัยตัดสินใจได้ง่ายขึ้น วันต่อมาหลังจากเลิกงานหญิงสาวก็ตรงมายังคอนโดมิเนียมหรูที่เธอเคยมาเมื่อสามวันที่แล้ว ก่อนที่จะเข้าไปในลิฟต์ที่มีอีกคนยืนรออยู่ด้านใน
นภาลัยก้าวเข้าไปยืนอยู่เงียบ ๆ ทั้งห้องโดยสารมีเพียงเสียงลมหายใจ และไม่นานเราก็มาถึงชั้นที่ต้องการ
ดวงตากลมกวาดมองสถานที่ที่เธอเคยทำเรื่องวาบหวิวกับเขาด้วยใจสั่นเทา ยิ่งคิดว่าที่มาวันนี้เพื่อทำเรื่องอย่างว่านภาลัยก็ยิ่งตื่นเต้นและหวาดหวั่นจนแข้งขาสั่นเทิ้มไปหมด
“เข้ามาสิ”
“อะ...อื้อ”
ทันทีที่เข้ามาในห้องผู้เป็นเจ้าของก็ถอดเสื้อยืดออกอย่างรวดเร็วทำคนที่เดินตามหลังมารีบหลับตาปี๋
“เดี๋ยวก่อน”
“เธอจะลีลาทำไม” ดราก้อนจ้องมองอีกคนอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“ก็แบบว่า...แบบว่าเราควรมาคุยข้อตกลงกันก่อนไหม”
จากที่แกล้งบอกทุกคนไปว่าเป็นแฟนกันเรื่องก็น่าจะจบแล้ว แต่ดูท่าทุกอย่างจะไม่ง่ายอย่างนั้น เพราะนอกจากชายหญิงคู่นั้นแล้วยังมีหลายคนที่ส่งข้อความมาถามเธอเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับดราก้อน และถ้าหากมีคนรู้เรื่องที่เธอโกหก นภาลัยจะไม่กลายเป็นคนขี้แพ้แย่เหรอ
“ข้อตกลง ?”
“อื้ม”
นัยน์ตาสีสวยจ้องมองคนตรงหน้าเรียบนิ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องทำข้อตกลงเวลาจะขึ้นเตียงกับใคร แต่ที่มากกว่าความไม่พอใจคือเขากำลังรู้สึกสนุกกับเรื่องแปลกใหม่พวกนี้
“เอาสิ”
ร่างสูงนั่งลงโซฟาตัวใหญ่ทั้งที่ยังเปลือยท่อนบน ขายาวยกขึ้นไขว่ห้างพลางกระดิกเท้ารอให้อีกคนเดินเข้ามา
นภาลัยเดินกระมิดกระเมี้ยนมานั่งลงห่างจากดราก้อนเป็นโยชน์ทำชายหนุ่มปรายตามองพร้อมส่ายหน้าเบา ๆ
“สาบานสิว่าจะนั่งตรงนั้น" นภาลัยมองระยะห่างระหว่างเราอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเขยิบก้นเข้ามาอีกแต่ก็แค่คืบเดียวเท่านั้น
“หึ จะตกลงอะไรก็พูดมา”
“พี่ต้องมาเป็นแฟนฉันสามเดือน” นภาลัยทำใจดีสู้เสือบอกความต้องการของตัวเอง เธอเอาแต่ครุ่นคิดเรื่องข้อตกลงนี้มาตลอดทั้งคืน และคิดว่าสามเดือนเป็นเวลาเหมาะสมสำหรับการคบกันระยะสั้น และต่อให้เลิกกันก็จะไม่มีใครติดใจเรื่องการคบหาระหว่างเรา
สมัยเรียนมหาวิทยาลัยไม่มีใครไม่รู้จักเขา และแม้ทุกคนจะรู้ว่าดราก้อนมีคู่ควงเยอะแยะแต่ก็ไม่มีใครสักคนที่จะคว้าหัวใจดวงนั้นหรืออยู่กับเขาในฐานะแฟนได้เลย
และเธอเป็นคนแรก แม้ว่าจะเป็นแฟนกำมะลอก็เถอะ
“...” ดราก้อนนิ่งงันไปครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมามองหน้าเธอตรง ๆ พลางเลิกคิ้วสงสัย แม้เขาจะบอกว่าอยากนอนกับเธอ แต่มันห่างไกลจากคำว่าแฟนมากโข ดราก้อนรักอิสระ และไม่ต้องการให้ใครมายุ่งยากกับชีวิต สิ่งที่เขาต้องการจากนภาลัยมีเพียงเรื่องบนเตียงเท่านั้น
นัยน์ตาสีสวยไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าทำนภาลัยนึกหวั่นและแอบกลัวอยู่ลึก ๆ
“แสดงว่าสามเดือนฉันจะทำกับเธอเท่าไหร่ก็ได้”
“บะ...แบบว่าเรื่องนั้น” นภาลัยเอาแต่คิดเรื่องของตัวเองจนลืมไปเลยว่าดราก้อนต้องการอะไรจากเธอ และเมื่อถูกถามตรง ๆ ก็ทำเอาหญิงสาวพูดไม่ออก
“ฉันไม่ยอมเสียเปรียบ”
“ก็เอาแบบตามสมควร ฉันให้พี่มาแกล้งเป็นแฟน ไม่ได้ตกลงจะเป็นคู่นอนอะไรนั่นนะ”
“งั้นก็ทุกวัน”
“จะบ้าเหรอ !”
“หึ” ดราก้อนแค่นหัวเราะเมื่อท่าทีกระมิดกระเมี้ยนหายไปเหลือแต่ยัยตัวแสบที่เขารู้จัก
“รักมากเลยแค้นมากเหรอ”
นภาลัยเหลือบตามองคนตัวสูงที่พูดมันออกมาด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ รักมากงั้นเหรอก็คงงั้น แต่ความแค้นมันมีมากกว่า
“ไม่รู้สิ ฉันขอแค่หลังจากนี้ได้ตอกหน้าพวกมันสองคนก็พอ ฉันรู้ว่าพี่หวงแหนความโสด ฉันไม่ขออะไรมาก แค่พี่แกล้งเป็นแฟนฉันต่อหน้าสาธารณะก็พอ อีกอย่างฉันได้ข่าวว่าช่วงนี้คุณป้ากำลังจับคู่ให้พี่นี่ จะใช้เรื่องนี้บังหน้าก็ไม่ว่ากันนะ”
“แกล้งคบกันเพราะผลประโยชน์งั้นเหรอ”
“...”
“น่าสนุกดีนะ แต่เรื่องที่ฉันต้องการที่สุดคืออะไรเธอก็น่าจะรู้นี่” ปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะที่ดวงตาคู่นั้นมองเธออย่างสื่อความหมาย และนภาลัยรู้ดีว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคืออะไร
“อะ...อื้ม”
“งั้นช่วยทำให้ฉันตัดสินใจง่ายขึ้นหน่อยสิ”
นภาลัยกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ ก่อนจะคุกเข่าบนโซฟาแล้วค่อย ๆ คลานเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นหอมสดชื่นผสมกับกลิ่นบุหรี่จากกายสูง
สองมือเย็นประคองสันกรามคมให้หันมามองกันก่อนจะประทับริมฝีปากลงไป แต่อีกฝ่ายกลับมีเพียงท่าทีนิ่งเฉยต่างจากทุกครั้งที่เราจูบกัน และนภาลัยรู้ได้ทันทีเลยว่าตอนนี้ดราก้อนกำลังกลั่นแกล้งเธออยู่ และถ้าเธอทำให้เขาพอใจไม่ได้ข้อเสนอที่อุตส่าห์คิดมาตลอดหลายวันคงไม่สัมฤทธิ์ผลแน่
ร่างเล็กสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะทำใจกล้าขบเม้มริมฝีปากล่างของอีกคนและส่งลิ้นเข้าไปสำรวจภายในเหมือนที่เขาเคยทำกับเธอ
สัมผัสเชื่องช้าทว่าลึกซึ้งทำดราก้อนรู้สึกประหลาดในอก และปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารสจูบแสนไร้เดียงสานี้ปลุกเร้าสัญชาตญาณเขาได้ดีเหลือเกิน
“อ่อนหวานก็ดีอยู่หรอก แต่ไม่ใช่สไตล์ฉันน่ะสิ”
“อื้อ”
รสจูบอ่อนหวานเพิ่มระดับความร้อนแรงเมื่อเปลี่ยนตัวผู้กระทำ ดราก้อนตวัดและรุกล้ำไปทั่วโพรงร้อนหวาน ความร้อนแรงที่เขาสร้างขึ้นมันชวนให้เธอรู้สึกราวกับว่าร่างกายกำลังถูกมอมเมาจากสิ่งที่เขามอบให้
สัมผัสของดราก้อนทำให้เธอไม่อาจขยับหรือถอยหนีได้เลยราวกับว่ามีเวทมนตร์ร้ายกาจอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้าถูกจัดองศาให้ยอมรับริมฝีปากอีกคนได้อย่างถนัดถนี่ และกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ทั้งร่างถูกยกขึ้นมาคร่อมอยู่บนตักแกร่งจนส่วนกลางร่างกายแนบชิดจนสัมผัสได้ว่าอะไรเป็นอะไร
สองมือเล็กจิกแผงอกของอีกคนจนเกิดรอยแดงเมื่อร่างกายเธอเริ่มรู้สึกต้องการอย่างน่าโมโห และเวลาเพียงไม่กี่นาทีแต่กลับเนิ่นนานในความรู้สึกกว่าที่ทั้งสองจะผละริมฝีปากออกจากกัน...
“ดีกว่าครั้งก่อน” ดราก้อนพูดเสียงทุ้มก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงโดยที่มีเธอนั่งอยู่บนตักส่งผลให้นภาลัยต้องรีบกอดเกี่ยวร่างกายแข็งแรงไว้แน่นเพราะความตกใจ ทำให้เราสองคนอยู่ในท่าทางแสนประหลาดราวกับลิงกำลังอุ้มแตง ก่อนที่ทั้งร่างเธอจะถูกวางลงบนเตียงกว้าง
“ถึงเวลาเธอตอบแทนฉันแล้ว น้ำฟ้า”
- Writer
