23 : 20 น.
@โรงพยาบาล
"นั่งรอเจ๊ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวเจ๊ไปติดต่อพยาบาลก่อน" เจ๊ชาช่าเอ่ยขึ้นพร้อมกับประคองร่างบางของมิเกลให้นั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ ๆ
"....." มิเกลพยักหน้ารับโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้ พร้อมกับหลับตาลงหลบเลี่ยงแสงสว่างจากหลอดไฟ ที่สว่างจ้าไปทั่วทั้งโรงพยาบาล จนทำให้สายตาเธอนั้นยิ่งพร่ามัวมากกว่าเดิม จากที่ก่อนหน้านี้ก็แทบลืมตามองอะไรไม่ชัดอยู่แล้ว
พอมิเกลพยักหน้ารับชาช่าก็รีบเดินตรงไปจัดการติดต่อกับแผนกบริการส่วนหน้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังทันทีด้วยความรีบร้อน เพราะพอได้รับโทรศัพท์จากมิเกลกลางดึกก็ทำให้ตกใจไม่น้อยที่ได้ยินน้ำเสียงแหบแห้งแสนเบาหวิวของมิเกล และยิ่งพอได้มาเห็นสภาพร่างกายที่แทบไร้เรี่ยวแรง ไหนจะอุณหภูมิร่างกายที่สูงผิดปกติ นั่นยิ่งทำให้ชาช่าลนลานรีบพามิเกลมาหาหมอทันทีทันใด
ฟุบ!
"ทำไมเร็วจังเจ๊" มิเกลเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งและแผ่วเบา
