ฉันเหลือบมองริกกี้นัยน์ตาแข็งค้าง นี่เขาไม่ได้เอาจริงใช่ไหม
“เร็วดินิ้ง”
ฉันละสายตาจากแววตารุ่มร้อนของริกกี้มามองแท่งเนื้อหนาใหญ่ที่จุดกึ่งกลางลำตัว ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เสียงเร่งเร้าบีบให้ฉันเอื้อมมือไปกอบกุมแก่นกายริกกี้อย่างกล้าๆ กลัวๆ
แวบแรกที่สัมผัสทั้งร้อนและหนึบหนับ มีชีพจรเต้นตุบๆ อยู่ด้วย
“นิ้งจะจ้องอีกนานไหม รีบๆ ทำสักที ไม่ไหวแล้ว” ริกกี้หน้าแดงเหมือนกำลังเขิน ตาบ้า! นายเป็นคนบอกให้ฉันทำเองนะ แล้วจะมาเขินเองทำไม ฮึ่ย ฉันรีบหลุบตาลงทันที เขินไม่น้อยหน้าริกกี้เหมือนกัน
พิจารณาเจ้ามังกรที่ผงกหัวอยู่ตรงหน้าอย่างไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง งั้น...
“อือ...”
ฉันลองกดปลายนิ้วคลึงกับหนังแดงๆ ตรงส่วนหัว ริกกี้ส่งเสียงครางแผ่วในลำคอออกมา เขาน่าจะพอใจนะ จากนั้นก็ลองรูดรั้งขึ้นลงช้า ผิวอ่อนๆ ที่ห่อหุ้มความแข็งปั๋งยามเมื่อเสียดสีกับฝ่ามือให้ความรู้สึกแปลกประหลาด สักพักเขาก็บอกให้ฉันพอ แล้วกด
